Δεν έχουν περάσει ούτε δυο μήνες από όταν αποκαλύφθηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση βρισκόταν σε μυστικές συζητήσεις με την τουρκική ηγεσία και την γερμανική κυβέρνηση.
Στο πλαίσιο αυτών των επαφών είχε υπάρξει και συνάντηση ανάμεσα στον εκπρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν, Ιμπραχίμ Καλίν, την υπεύθυνη Ευρωπαϊκών Θεμάτων του Μεγάρου Μαξίμου, Ελένη Σουρανή και τον σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής της Ανγκελα Μέρκελ, Γιαν Χέκερ.
Ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε αποκαλύψει την συγκεκριμένη συνάντηση, που έλαβε χώρα με φόντο την εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα και την απόφαση για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.
Η δήλωση και η διάψευση
Χτες ήρθε μία ακόμα σοβαρή αποκάλυψη, που εκθέτει την Αθήνα, καθώς της αποδίδεται εμμέσως υπαναχώρηση από συζητήσεις με στόχο την αποκλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ έκανε λόγο για «συζητήσεις με Έλληνες και Τούρκους αξιωματούχους», που κατέληξαν σε συμφωνία «να ξεκινήσουν τεχνικές συνομιλίες στο ΝΑΤΟ για τη θέσπιση μηχανισμών στρατιωτικής αποσυμπίεσης για τη μείωση του κινδύνου συμβάντων και ατυχημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο». Ουσιαστικά ο Γενς Στόλτενμπεργκ ανακοίνωσε την έναρξη διαλόγου προκειμένου σε πρώτη φάση να απομακρυνθούν όλα τα πολεμικά πλοία από την περιοχή.
Λίγα λεπτά μετά όμως, η Αθήνα μέσω διπλωματικών πηγών διέψευσε πως υπάρχει τέτοια συμφωνία, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά για το τι συζητείται με την Τουρκία και άλλους διαμεσολαβητές, αλλά και ποια είναι η τακτική της Ελλάδας στην διένεξη με την Τουρκία.
«Έχουμε συγκρατήσει την πρόθεση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ να εργαστεί για να θεσπίσει μηχανισμούς αποκλιμάκωσης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Πλην όμως, αποκλιμάκωση συνιστά μόνον η άμεση απομάκρυνση όλων των τουρκικών πλοίων από την ελληνική υφαλοκρηπίδα», σημείωσαν οι ίδιες πηγές, και αρκέστηκαν να προσθέσουν πως «η μονομερής εγχείριση εγγράφου με την παράκληση για σχόλια εντός μίας εβδομάδας σε καμία περίπτωση δε συνιστά έναρξη διαλόγου».
Τα δεδομένα και οι πιέσεις
Δεν έχει καταγραφεί ποτέ Γ.Γ. του ΝΑΤΟ να αναλαμβάνει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες χωρίς την πρότερη ενημέρωση (ορισμένες φορές και εντολή) της ηγεσίας των ΗΠΑ. Με αυτό το σκεπτικό η έναρξη διαλόγου με διαμεσολαβητή το ΝΑΤΟ έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία για τις ΗΠΑ, με τις εκλογές να πλησιάζουν και κάθε ενδεχόμενο «θερμού» επεισοδίου να μοιάζει με εφιαλτικό πολιτικό σενάριο.
Είναι όμως απορίας άξιο πώς η ελληνική πλευρά μπήκε σε μια τέτοιου είδους συζήτηση, όταν επισήμως έχει χαρακτηρίσει μια ενδεχόμενη τέτοια διαβούλευση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας λίγο-πολύ ευνοϊκή για τα συμφέροντα της Άγκυρας.
Στις 26 Αυγούστου ο πλέον αρμόδιος, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος δήλωνε μετά από συνάντηση με τον Γενς Στόλτενμπεργκ ότι «η πολιτική ίσων αποστάσεων του ΝΑΤΟ είναι επιζήμια για τη χώρα μας αλλά και για τη συνοχή της Συμμαχίας και συνεπώς δεν είναι αποδεκτή», ενώ σημείωνε πως «δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος με την Τουρκία όσο τα τουρκικά πλοία ευρίσκονται στην περιοχή».
Η αλλαγή ρότας
Φαίνεται όμως ότι οι διεθνείς πιέσεις προς την Αθήνα αυξήθηκαν με αποτέλεσμα, όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, η ελληνική πλευρά να μπει σε συζητήσεις με την Τουρκία υπό το ΝΑΤΟ. Έτσι υπήρχε το ενδεχόμενο η Αθήνα να θεωρηθεί λίγο-πολύ συνυπεύθυνη με την Άγκυρα για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ στην πραγματικότητα παραβιάζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην περιοχή.
Όπως και να ‘χει, αυτή τη στιγμή η Αθήνα βρίσκεται στο μέσον ενός πρωτόγνωρου διπλωματικού επεισοδίου, που δείχνει πως επικρατεί «μπάχαλο» στις τάξεις της κυβέρνησης. Σε τέτοιες περιστάσεις πολλαπλασιάζονται οι φόβοι πως η ελληνική πλευρά άλλα λέει έξω, άλλα μέσα και τελικά άλλα πράττει.
Τα ερωτηματικά
Δημιουργούνται πάντως πολύ σοβαρές απορίες σε οποιοδήποτε παρακολουθεί τις εξελίξεις, καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε με ποιους όρους αποδέχτηκε τη διαδικασία που πρότεινε ο Γενς Στόλτενμπεργκ
-Δεν γνωρίζουμε τι έπραξε η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ προκειμένου να περιοριστεί η τουρκική δραστηριότητα στην Ανατολική Μεσόγειο
-Η ελληνική κυβέρνηση δεν ενημέρωσε ούτε τα πολιτικά κόμματα ούτε την κοινή γνώμη για τις πρωτοβουλίες που λαμβάνει ή σε ποιους συμβιβασμούς είναι διατεθειμένη να προχωρήσει
-Εάν επιβεβαιωθεί και τυπικά η υπαναχώρηση της ελληνικής πλευράς, δεν γνωρίζουμε τι προκάλεσε την αρχική απόφαση αλλά και την αλλαγή στάσης
-Δεν γνωρίζουμε ποιος χειρίστηκε τις συζητήσεις με το ΝΑΤΟ, ενώ δεν αποκλείεται το Μαξίμου, όπως συνηθίζει, να ρίξει το φταίξιμο σε κάποιους υπηρεσιακούς υπαλλήλους
