της Έμιλι Φενγκ
Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι είναι η ησυχία. Αμέσως μετά, βλέπεις τις λευκές λωρίδες χαρτιού, οι οποίες εκτείνονται διαγωνίως στις εισόδους των μαγαζιών, που μοιάζουν σαν να έχουν εγκαταλειφθεί βιαστικά. Μόλις πλησιάσεις αρκετά, μπορείς να διαβάσεις τους ζωγραφισμένους σειριακούς αριθμούς στους τοίχους των σπιτιών -WB-BUK 1 έως 15 στον ένα δρόμο- που σου λένε ότι κανείς δεν θα επιστρέψει σε αυτά τα σπίτια και ότι πολλοί από εκείνους που ζούσαν εκεί βρίσκονται τώρα υπό κράτηση.
Καλωσήρθατε στην Ξινγιάνγκ, στη βορειοδυτική Κίνα. Διπλάσια σε έκταση από τη Γερμανία, κρύβει στις ερήμους της ζωτικής σημασίας ενεργειακό πλούτο: τα μεγαλύτερα αποθέματα της χώρας σε φυσικό αέριο, σχεδόν το ήμισυ του άνθρακα και το ένα πέμπτο του πετρελαίου. Είναι μια ζωτική αρτηρία στην πρωτοβουλία «Μία Ζώνη Ένας Δρόμος» (BRI) του Προέδρου Σι Ζινπίνγκ και στις αγορές στην κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή. Εκτός τούτου, όμως, τα τελευταία δύο χρόνια έχει καταστεί η σκηνή μιας καταστολής από τις πιο σφοδρές και ωστόσο εν πολλοίς κρυφές της Κίνας. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν τεθεί σε εξωδικαστική κράτηση, μια κίνηση που έχει στο στόχαστρό της τους Ουιγούρους, μια τουρκομάνικη μουσουλμανική ομάδα, που αποτελεί σχεδόν το μισό του πληθυσμού των 23 εκατομμυρίων στην περιοχή.
Στα μάτια του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος, τα γεωπολιτικά όνειρα που τρέφει για την Ξινγιάνγκ παρεμποδίζονται από τους Ουιγούρους, που πόρρω απέχουν από το να είναι το πειθήνιο εργατικό δυναμικό που χρειάζεται για να εκμεταλλευτεί τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της επαρχίας. Μέχρι τώρα το Πεκίνο κάλυπτε το έλλειμμα αυτό στρατολογώντας μαζικά εργαζόμενους από τη φυλή των Χαν, την κυρίαρχη εθνική ομάδα της Κίνας. Ωστόσο, η ιστορία των βραχύβιων κινημάτων των Ουιγούρων για ανεξαρτησία έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία στο Πεκίνο, ήδη εξαιρετικά ευαίσθητο για την Ταϊβάν και το Θιβέτ.
«Η Ξινγιάνγκ αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για το 'Μία Ζώνη Ένας Δρόμος' διότι δύο από τους οικονομικούς του διαδρόμους περνούν μέσα από την επαρχία» λέει ο Γουάνγκ Ντεχουά, καθηγητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών της Σανγκάης. «Εάν δεν υπάρχει σταθερότητα στην Ξινγιάνγκ, τίποτε δεν μπορεί να γίνει».
Εντούτοις, ένα σχέδιο, που καταστρώθηκε με στόχο να επιφέρει μεγαλύτερη ασφαλεια στην περιοχή, έχει περιορίσει δραστικά την ελευθερία των μετακινήσεων. Ο πληθυσμός των Ουιγούρων δεν είναι πλέον σε θέση να κινηθεί ελεύθερα ή να φύγει από τη χώρα αφότου το 2016 κατασχέθηκαν τα διαβατήρια όλων όσοι είχαν. Η καταστολή έχει θορυβήσει τις χώρες - εταίρους του BRI -επτά από αυτές συνορεύουν με την Ξινγιάνγκ-, δημιουργώντας φόβους ότι η λήψη αυστηρών μέτρων μπορεί να διαχυθεί κατά μήκος των συνόρων της Κίνας.
Η Ξινγιάνγκ απέχει πολύ από το όραμα της Κίνας για έναν ταχέως αναπτυσσόμενο κόμβο στον Δρόμο του Μεταξιού. Αντί να σφύζουν από ζωή, κάποιες γειτονιές στην περιφερειακή πρωτεύουσα Ουρούμκι και στο Κασγκάρ, άλλοτε την πιο ζωντανή πόλη στον τομέα του πολιτισμού, είναι ερημωμένες, χωρίς ανθρώπους και ζωή. Αντιθέτως, η Κίνα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε μια δίχως τέλος αύξηση των μέτρων ασφάλειας, ενώ οι Ουιγούροι αγωνίζονται να επιβιώσουν.
Προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο στην Ξινγιάνγκ, η Κίνα δημιουργεί ένα από τα πιο προηγμένα αστυνομικά κράτη - και για τον σκοπό αυτό ξοδεύει δισεκατομμύρια. «Αυτά τα δύο, η αστυνομοκρατία και η πρωτοβουλία 'Μία Ζώνη Ένας Δρόμος', είναι εκ φύσεως αντικρουόμενα», λέει ο Τζέιμς Λέιμπολντ, καθηγητής Κινεζικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Λα Τρομπ της Μελβούρνης. «Κατά την άποψή μου, επί του παρόντος η ασφάλεια αποτελεί ισχυρό χαρτί για την οικονομική ανάπτυξη στην Ξινγιάνγκ».
Αστυνομοκρατία
Ο προϋπολογισμός για τη δημόσια ασφάλεια στην Ξινγιάνγκ σχεδόν διπλασιάστηκε πέρυσι, αγγίζοντας τα 9,16 δισ. σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της τοπικής κυβέρνησης, είναι είναι οκτώ φορές υψηλότερος από τον ρυθμό ανάπτυξης του συνολικού προϋπολογισμού για θέματα δημόσιας ασφάλειας της Κίνας. Οι δαπάνες για ασφάλεια δεκαπλασιάστηκαν από το 2009, όταν ξέσπασαν εθνοτικές εξεγέρσεις σε όλη την επαρχία, που είχαν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς. Έκτοτε έχουν γίνει κάποιες περιοδικές επιθέσεις που αποδίδονται στους Ουιγούρους, περιλαμβανομένης και της επίθεσης με μαχαίρι το 2014 σε σιδηροδρομικό σταθμό στο Κουνμίνγκ, στη νοτιοδυτική επαρχία Γιουνάν, με 33 νεκρούς.
Ο μηχανισμός ασφαλείας στην Ξινγιάνγκ στηρίζεται σε μεγάλο μέρος σε κρατικά κονδύλια με στόχο να διατηρεί στη ζωή προγράμματα που κατά τα άλλα αψηφούν τη λογική της οικονομίας. Οι -κατά κύριο λόγο- κρατικές επενδύσεις σε υποδομές και υπηρεσίες που σχετίζονται με την ασφάλεια έχουν επιτρέψει στην επαρχία να διατηρήσει μια ετήσια μέση ανάπτυξη 9,9% στο ΑΕΠ την τελευταία δεκαετία.
Η καταστολή συνέπεσε με την άφιξη του νέου γραμματέα του κόμματος για την Ξινγιάνγκ, του Τσεν Κουάνγκουο, φρέσκου στο πόστο και με τη φήμη του κορυφαίου κομματικού στελέχους, που κατάφερε να τιθασεύσει την εξίσου τεταμένη κατάσταση στη γειτονική επαρχία του Θιβέτ. Κατά τη σύντομη θητεία του, η Ξινγιάνγκ δημιούργησε ένα σύστημα εντατικής ψηφιακής και φυσικής παρακολούθησης.
Η Hikvision, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής καμερών ασφαλείας στον κόσμο, ήταν η εταιρεία που είχε τα μεγαλύτερα οφέλη. Πέρυσι, κέρδισε συμβόλαιο ύψους 53,8 εκατομμυρίων δολαρίων για την κομητεία Γιουτιάν στην Ξινγιάνγκ, ποσό που αντιστοιχεί στο 15% του ΑΕΠ στην κομητεία σύμφωνα με κυβερνητικά έγγραφα. Ένα δεύτερο έργο στην κομητεία Μόγιου έχει εκτιμηθεί στα 44 εκατομμύρια ή 10% του ετήσιου προϋπολογισμού στην κομητεία.
Άλλα κονδύλια διοχετεύονται σε λογισμικό παρακολούθησης που χρησιμοποιείται για να κατασκοπεύει τους πολίτες. Ανάλυση των "Financial Times" σε λογισμικό για κινητά τηλέφωνα που υποχρεώθηκαν να εγκαταστήσουν οι κάτοικοι της Ξινγιάνγκ πέρυσι έδειξε ότι ψάχνει ψηφιακά αποτυπώματα που ταιριάζουν με παράνομους φακέλους, ενημερώνοντας τις αρχές όταν βρει κάποιο στοιχείο. Η κατοχή ευαίσθητου ψηφιακού περιεχομένου αποτελεί συνηθισμένη αιτία κράτησης και, ως εκ τούτου, κάποιοι Ουιγούροι εν γνώσει τους δεν κατέχουν έξυπνα κινητά τηλέφωνα, παρά το γεγονός ότι ζουν σε μια χώρα όπου η κατοχή κινητού αγγίζει τη μανία.
Σύμφωνα με εκθέσεις και αναφορές από οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις οποίες επικαλείται η Εκτελεστική Επιτροπή για την Κίνα του αμερικανικού Κογκρέσου, τουλάχιστον 500.000 Ουιγούροι βρίσκονταν υπό κράτηση ή βρίσκονται μέχρι πρόσφατα. Τον Απρίλιο οι δύο πρόεδροί της, ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο και ο βουλευτής Κρις Σμιθ -και οι δύο Ρεπουμπλικανοί- χαρακτήρισαν όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ξινγιάνγκ ως «τη μεγαλύτερη μαζική δίωξη μιας μειονότητας σε όλο τον κόσμο». Στη νότια Ξινγιάνγκ, όπου η αστυνόμευση είναι περισσότερο έντονη, έχει συλληφθεί έως και το 80% των ενηλίκων στις αστικές γειτονιές, όπως λένε όσοι κάτοικοι έχουν απομείνει. «Τόσο πολλοί άνθρωποι, κυρίως άνδρες, φυλακίστηκαν για τα λεγόμενα '913' εγκλήματα: επειδή είχαν απαγορευμένο ψηφιακό περιεχόμενο στα τηλέφωνά τους» λέει η Αλφίγια, μια νοικοκυρά από το Κασγκάρ.
Τα κινεζικά ΜΜΕ έχουν εν μέρει κρύψει την αιφνίδια εξαφάνιση ενός τόσο μεγάλου τμήματος του πληθυσμού της Ξινγιάνγκ πίσω από πιο αθώες πρωτοβουλίες. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη "Λαϊκή Ημερησία", το επίσημο όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, στο πλαίσιο ενός εθνικού προγράμματος για την καταπολέμηση της φτώχειας 461.000 κάτοικοι των αγροτικών περιοχών της Ξινγιάνγκ μετεγκαταστάθηκαν τους τρεις πρώτους μήνες του 2018. Οι προσπάθειές μας να επικοινωνήσουμε με την περιφερειακή κυβέρνηση της Ξινγιάνγκ και τον βραχίονα δημόσιας ασφάλειας δεν είχαν αποτέλεσμα.
Ύποπτες διασυνδέσεις
Στο στόχαστρο μπαίνουν και όσοι έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό καθώς και εκείνοι που έχουν συγγενείς σε ξένες χώρες, ιδίως σε αυτές με κατά κύριο λόγο μουσουλμανικό πληθυσμό.
Καθώς όμως η καταστολή εντατικοποιείται, συλλαμβάνονται ακόμη και Ουϊγούροι που ταξιδεύουν μέσα στην Κίνα. Ο Αντίλ, ένας επιχειρηματίας που ζήτησε να μη δημοσιοποιηθεί το επώνυμό του και που πλέον ζει στην Τουρκία, λέει ότι δύο από τα αδέλφια του εξαφανίστηκαν το 2016. Αργότερα, η οικογένειά του ενημερώθηκε ότι οι δυο τους είχαν μεταφερθεί και πάλι στην Ξινγιάνγκ και κρατούνταν διότι ταξίδεψαν στην πόλη Γουανγκζού στη νότια Κίνα.
«Δεν γνωρίζουμε ποιο ακριβώς ήταν το κατηγορητήριο. Μας είπαν ότι ανακρίθηκαν επειδή ταξίδεψαν εκτός Ξινγιάνγκ και καταδικάστηκαν εν κρυπτώ» λέει ο Αντίλ, που έκτοτε δεν κατάφερε να επικοινωνήσει ξανά με τα αδέλφια του.
Η κλιμάκωση των κρατήσεων διαλύει τις οικογένειες. «Την τελευταία φορά που μίλησα με τον γιο μου, μου είπε 'γιατί δεν γυρίζεις πίσω, αφού μου λείπεις τόσο πολύ;'» λέει η Ντιλνούρ Άνα, μια Ουιγούρα που ζει στην Κωνσταντινούπολη. Έφυγε για σπουδές το 2016, αφήνοντας πίσω στο Κασγκάρ έναν 5χρονο γιο και μια 7χρονη κόρη. Μη αντέχοντας τις παρενοχλήσεις από τις τοπικές αρχές, οι συγγενείς της διέξοψαν κάθε επικοινωνία τον Απρίλιο.
«Δεν μπορείς να διανοηθείς τον πόνο που αισθάνομαι ως μητέρα μη μπορώντας να δω τα παιδιά μου. Έχω πάνω από έναν χρόνο να ακούσω τη φωνή τους» λέει με σπασμένη φωνή.
Οι έρημοι δρόμοι στο Ουρούμκι και το Κασγκάρ αποτελούν μια ανατριχιαστική μαρτυρία για το πώς η καμπάνια για την ασφάλεια ξηλώνει τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της Ξινγιάνγκ. «Τα οικονομικά προβλήματα εδώ είναι τεράστια» λέει ένας επιχειρηματίας, μέλος της εθνότητας των Χαν με το επίθετο Ντονγκ. Μετακόμισε πίσω στο Ουρούμκι από τη βόρεια επαρχία του Λιάονινγκ για να βρίσκεται πιο κοντά στην οικογένειά του. «Δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι για να καλύψουν όλες τις κενές θέσεις εργασίας και δεν έχει μείνει και κανείς για να αγοράσει τα αγαθά. Φανταστείτε τι συμβαίνει όταν απομακρύνεις τόσο πολλούς ανθρώπους».
Κέντρα κράτησης και αναμόρφωσης
Για τις εκατοντάδες χιλιάδες κρατούμενους δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη διαδικασία για το πώς θα πάρουν εξιτήριο από τα κέντρα κράτησης - πολλοί παραδέρνουν σε μια εξωδικαστική δίνη για περισσότερο από έναν χρόνο. Προκειμένου να εξασφαλίσει ένας κρατούμενος την αποφυλάκισή του, θα πρέπει να εγγυηθούν προσωπικά για αυτόν οι αξιωματούχοι δημόσιας ασφάλειας, αλλά τέτοιες περιπτώσεις είναι σπάνιες.
«Δεν μπορείς ποτέ να 'μάθεις' αρκετά καλά το μάθημά σου ώστε να βγεις από τη φυλακή» λέει ειρωνικά ο Κουερμπάν, ένας έμπορος από το Ουρούμκι, χρησιμοποιώντας τον ευφημισμό για τα καθημερινά μαθήματα προπαγάνδας που κάνουν οι κρατούμενοι. Ο ανηψιός του συνελήφθη τον Μάρτιο αφότου έλαβε μια τηλεφωνική κλήση από την αστυνομία της γενέτειράς του, το Κασγκάρ, που τον διέτασσε να επιστρέψει από το Ουρούμκι. Η τεράστια παρουσία των δυνάμεων ασφαλείας έχει καταπνίξει κάθε διαφωνία, αλλά πολλοί είναι εκείνοι που σιωπηλά βράζουν από θυμό μπροστά στις καθημερινές προσβολές. «Γιατί θα πρέπει να σταματώ σε σημεία ελέγχου εγώ και όχι οι Κινέζοι Χαν; Γιατί εγώ δεν δικαιούμαι να έχω διαβατήριο, ενώ άλλοι άνθρωποι μπορούν;» λέει ο Γιασίνγιανγκ, ένας αυτοκινητιστής από το Κασγκάρ. «Γιατί θα πρέπει μόνο οι Ουιγούροι να υπόκεινται σε αυτά τα μέτρα ασφάλειας;».
Ο αντίκτυπος αρχίζει να γίνεται αισθητός και έξω από την επαρχία. Το άλλοτε ανθηρό εμπόριο με τους γείτονες της Κίνας στην κεντρική Ασία και στο Πακιστάν έχει στεγνώσει, καθώς οι αλλοδαποί έμποροί δεν μπορούν να πάρουν τις συνηθισμένες μηνιαίες βίζες λόγω αυξημένων μέτρων ασφάλειας. Τερματικοί σταθμοί, όπου οι έμποροι συγκεντρώνονται για να κλείσουν συμφωνίες, να ξεφορτώσουν αγαθά και να αλλάξουν χρήματα, βρίσκονται αντιμέτωποι με κατακρήμνιση της κίνησης. Είναι ένα απόγευμα του Ιουνίου και ένας τέτοιος τερματικός σταθμός στο Ουρούμκι, όπου σύχναζαν έμποροι από την κεντρική Ασία, είναι σχεδόν άδειος, τα ρολά των καταστημάτων κατεβασμένα.
Ανάμεσα σε αυτούς που βρέθηκαν στη μέση χωρίς να φταίνε είναι οι Καζάκοι που ζουν στην Κίνα και οι οποίοι επί δεκαετίες περνούσαν ελεύθερα τα σύνορα ανάμεσα στην Κίνα και στο Καζακστάν. Τα μέτρα ασφάλειας έχουν δυσχεράνει τις διελεύσεις τους, γεγονός που αναδείχθηκε στη δίκη μιας κινεζοκαζάκας γυναίκας, που υποχρεώθηκε να εργαστεί σε ένα κέντρο κράτησης στην Ξινγιάνγκ προτού δραπετεύσει στο Καζακστάν. Οι κινεζικές αρχές άσκησαν πιέσεις ώστε να εκδοθεί η Σαϊραγκιούλ Σαουίτμπαϊ, αλλά η οικογένειά της επέμεινε ότι το αίτημα είχε πολιτικά κίνητρα, διότι είχε στην κατοχή της ευαίσθητες πληροφορίες για τα κέντρα κράτησης. Πριν από λίγες ημέρες, δικαστήριο του Καζακστάν απέρριψε το αίτημα έκδοσης.
Διπλωματική αβρότητα
Μέχρι στιγμής δεν είναι σαφές τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η δικαστική απόφαση για τις σχέσεις ανάμεσα στο Καζακστάν και τον ισχυρό γείτονα και εμπορικό του εταίρο. Το υπουργείο Εξωτερικών στην Αστάνα λέει ότι οι διπλωμάτες του Καζακστάν θέτουν διαρκώς το θέμα των πολιτών του που κρατούνται στην Ξινγιάνγκ. Η επίσκεψη ενός υφυπουργού Εξωτερικών τον Απρίλιο στο Ουρούμκι είχε ως αποτέλεσμα να αφεθούν ελεύθεροι Καζάκοι πολίτες, αλλά οι διπλωμάτες αποφεύγουν να μιλήσουν ανοιχτά γιατί φοβούνται αντίποινα. «Το Καζακστάν είναι σχετικά μικρό και εξαρτάται από την Κίνα. Έτσι πρέπει να παίξει το παιχνίδι σύμφωνα με τους κανόνες» λέει ένας διαπρεπής Καζάκος νομικός που εργάστηκε σε κινεζικά έργα υποδομών στη χώρα. «Δεν προσβάλλουμε τον κινεζικό δράκο ή τη ρωσική αρκούδα. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να έχουμε την τύχη της Κριμαίας και της Γεωργίας». «Σε διεθνές επίπεδο, οι διπλωματικές προσπάθειες έχουν βαλτώσει, γιατί οι Κινέζοι αξιωματούχοι αρνούνται κατηγορηματικά ότι συμβαίνει κάτι κακό στην Ξινγιάνγκ, περιγράφοντας τα κέντρα κράτησης ως «Κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης» λένε δυτικοί διπλωμάτες. Αυτό τον Ιούνιο, στη διάρκεια μιας συνάντησης ανάμεσα σε Αμερικανούς ακαδημαϊκούς και Κινέζους στρατιωτικούς αξιωματούχους, η κινεζική αντιπροσωπεία εμφανίστηκε μπερδεμένη όταν η ομάδα από τις ΗΠΑ έθεσε το θέμα των μαζικών κρατήσεων και των θρησκευτικών περιορισμών στην Ξινγιάνγκ. Σύμφωνα με κάποιον που ήταν παρών, «η κινεζική πλευρά είπε επί της ουσίας: 'Εάν υπήρχε πρόβλημα στην Ξινγιάνγκ, θα το ξέραμε'».
Χωριά πρότυπα για τη μείωση των εντάσεων
Στα όρια της ερήμου Τακλαμακάν και στο τέλος ενός δρόμου που κατασκευάστηκε μόλις πέρυσι συναντά κανείς μια παράδοξη πινακίδα: το πρώτο «Χωριό Εθνοτικής Ενότητας» της Ξινγιάνγκ, ένας περιτειχισμένος οικισμός που φρουρείται από οπλισμένους φρουρούς. Οι μισοί από τους περίπου χίλιους κατοίκους του είναι Ουιγούροι και οι μισοί Χαν, που δελεάστηκαν από τη δωρεάν κατοικία και τις άλλες παροχές. Τα σπίτια, καλυμμένα με χαρούμενες τοιχογραφίες που απεικονίζουν σκηνές εθνοτικής συνεργασίας, είναι κατανεμημένα έτσι ώστε οι δύο ομάδες να ζουν δίπλα - δίπλα. Χτισμένο το 2014, το χωριό είναι ο τρόπος με τον οποίο τοπικοί αξιωματούχοι θέλησαν να επιδείξουν πρωτότυπες αγροτικές και κοινωνικές πολιτικές. Το μεγαλύτερο μέρος του χωριού καλύπτεται από θερμοκήπια στα οποία οι κάτοικοι θεωρητικά καλλιεργούν λαχανικά στους παγωμένους χειμώνες και τα ξηρά καλοκαίρια. Σε κοντινή απόσταση, το ανώμαλο έδαφος της ερήμου έχει ισοπεδωθεί για να γίνουν εκεί φυτείες χουρμάδων και καρυδιών που θα αρδεύονται από υπόγεια ύδατα.
Σύμφωνα με το σχέδιο θα μπορέσουν να στεγαστούν 5.000 οικογένειες, αλλά το χωριό είναι σε μεγάλο βαθμό άδειο και κανείς δεν χρησιμοποιεί τα θερμοκήπια. Οι κάτοικοί του λένε ότι δεν κατάφεραν να επιτύχουν το γεωργικό θαύμα που ονειρεύονταν αυτοί που το σχεδίασαν. «Ήρθαμε για να βγάλουμε λεφτά, αλλά κανείς μας δεν ξέρει να καλλιεργεί φυτά» λέει μια Ουιγούρα, που μετακόμισε στο χωριό μαζί με τον σύζυγό της πριν από δύο χρόνια. Την ίδια ώρα, ελάχιστοι από τους κατοίκους του χωριού μιλούν τόσο μανδαρίνικα όσο και τη γλώσσα των Ουιγούρων, με αποτέλεσμα οι γείτονες να βιώνουν μια φιλική απομόνωση ο ένας από τον άλλο.
«Οι Ουιγούροι είναι πολύ ευγενικός λαός. Πάντοτε θα προσφερθούν να με μεταφέρουν εάν με δουν να περπατώ, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτε από όσα λένε» λέει η Μενγκ Τζίνγκβεν, μετανάστης από την επαρχία Χενάν. Η ίδια τα φέρνει βόλτα έχοντας ανοίξει ένα παντοπωλείο. Παρ' όλα αυτά, αξιωματούχοι έχουν χαρακτηρίσει το χωριό «μια επιτυχία» και ακόμη πιο βαθιά στην έρημο μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές για ακόμη δύο χωριά εθνοτικής ενότητας, το Τζίνιε και το Γιούγιε, η κατασκευή των οποίων χρηματοδοτήθηκε από την κρατική καπνοβιομηχανία της Κίνας.
