Όταν οι λαϊκές κινητοποιήσεις στην πλατεία Ταχρίρ (και όχι μόνον) οδήγησαν στην ανατροπή του "φαραώ" Μουμπάρακ, η Αίγυπτος έμπαινε σε μια νέα φάση και σε συνδυασμό με τις άλλες εξεγέρσεις και ανατροπές μιλήσαμε για "αραβική άνοιξη". Δύο χρόνια και κάτι μήνες μετά η Αίγυπτος βλέπει να παίρνει πραξικοπηματικά την εξουσία πάλι ο στρατός και να "υπόσχεται" σε εύθετο χρόνο... εκλογές!
Οι τελευταίες αιματηρές και σιδηρόφρακτες εξελίξεις στην Αίγυπτο απέδειξαν πλήρως την αβέβαιη, μετέωρη πορεία τόσο στη χώρα του Νείλου όσο και τις μεγάλες αντιφάσεις, υποκρισίες της Δύσης (και άλλων).
Όσοι πανηγυρίζουν εύκολα ή έστω χαλαρά για την πραξικοπηματική ανατροπή του Μόρσι ξεχνούν (θέλουν να "ξεχνούν") ότι ήταν ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, μάλιστα σε εκλογές που είχε χαιρετίσει η "Δύση".
Επειδή ο Ομπάμα αποφεύγει τον όρο πραξικόπημα, πολλοί κατασκευάζουν "όρους" που να "τονώνουν", να "εξαίρουν" τη λαϊκή κινητοποίηση. Όμως, χωρίς τα τανκς στους δρόμους, τις δεκάδες (;) συλλήψεις ακόμη και του... Μόρσι, θα είχε γίνει "ανατροπή"; Όχι βέβαια. Με άλλες αναλογίες και σε άλλες συνθήκες η κατάσταση στην Αίγυπτο θυμίζει όσα έγιναν στην Αλγερία το 1991-92, όταν μπροστά στο ενδεχόμενο απόλυτης εκλογικής επικράτησης των ισλαμιστών (του FIS) στον δεύτερο γύρο των εκλογών ο στρατός σταμάτησε τον εκδημοκρατισμό με ένα πραξικόπημα που οδήγησε σε άγρια καταστολή, σε χρόνια αίματος και βομβών και εν τέλει σε μια συγκεντρωτική εξουσία του Αμπντουλάχ Μπουντεφλίκα (από το 1999 έως σήμερα...).
Όλοι γνωρίζουν ότι ο στρατός, ιδιαίτερα στην Αίγυπτο, ήταν το σιδερένιο χέρι του Μουμπάρακ και εν πολλοίς "υπέστη" την ανατροπή του. Λέτε σε δύο χρόνια να έγινε περίπου ό,τι οι αξιωματικοί της Επανάστασης των Γαρύφαλλων στην Πορτογαλία; Όχι βέβαια. Με πραξικοπήματα, έστω υπό τις επευφημίες πολλών δεν στεριώνει δρόμος προς τη δημοκρατία και κυρίως δεν αντιμετωπίζεται ο ακραίος ισλαμισμός.
Αν ο γείτονας Ερντογάν μιλάει για "απαράδεκτο στρατιωτικό πραξικόπημα" και ξεχνάει πως αντιμετωπίζει άγρια τους διαδηλωτές στην πλατεία Ταξίμ, έχει βεβαίως ένα σοβαρό πρόβλημα. Και βέβαια "θυμάται" τον ρόλο του τουρκικού στρατού, που, παρά τις πρόσφατες καταδίκες και φυλακίσεις συνωμοτών στρατιωτικών, δεν αποκλείεται να "ξαναθυμηθεί" ανάλογες "δημοκρατικές" λύσεις!
Από "καραμπόλα" οι τεθωρακισμένες εξελίξεις στην Αίγυπτο χαροποίησαν τον σφαγέα Άσαντ στη Συρία, που είδε να ανατρέπεται στο Κάιρο η κυβέρνηση που υποστηρίζει τους αντιπάλους του! Με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους πάλι στις φυλακές και υπό διωγμό, παρά τις τεράστιες ευθύνες τους για την πρόσφατη βία και θανάτους (και χριστιανών), δεν στεριώνουν δημοκρατικές διαδικασίες ούτε γεφυρώνεται το πολιτικό "μίσος".
Οι τεράστιες κοινωνικές αδικίες και βαθιές αντιθέσεις, τα αδιέξοδα των δεκάδων εκατομμυρίων νέων, η καταστροφική οικονομική πορεία της Αιγύπτου δεν θα λυθούν (όπως δεν λύθηκαν τόσες δεκαετίες) από στρατηγούς ή τους... συνεργάτες τους.
Η μεγάλη κοινωνική οργή και δίψα για ουσιαστικές αλλαγές σε όλα τα πεδία για να απαντηθούν χρειάζονται πολιτικές προτάσεις, πολιτικές δυνάμεις σε συντονισμό με τα κινήματα και συνταγματικές δημοκρατικές λειτουργίες σταθερές.
Ο πολιτικός διάλογος, η πολιτική διαπλοκή δεν γίνεται, δεν επιλύεται με τανκς και φονταμενταλιστές κάθε είδους. Η διεθνής υπηρεσία πολλών πλευρών είναι πρόσθετο στοιχείο αποσταθεροποίησης σ' έναν κόσμο που όλο και περισσότερο φαίνεται να εκτρέπεται σε πεδίο επιβολής της ισχύος και όχι του δικαίου...
Με την ελπίδα οι Αιγύπτιοι να μην γνωρίσουν χειρότερες μέρες αίματος ή μια εμφύλια σύγκρουση (δεν είναι άλλωστε "μακριά" η Συρία) και την προσδοκία ότι σε κινήματα, συνδικάτα, πολιτικές δημοκρατικές δυνάμεις θα κατορθώσουν να πετύχουν έναν δημοκρατικό δρόμο θα παρακολουθήσουμε τη συνέχεια... Χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς δημοκρατική πορεία και αγώνες, οι λαοί θα είναι "δέσμιοι" των σύγχρονων αφεντικών...
* Για την παρουσίαση του Διεθνούς Τύπου συνεργάστηκαν: Αναστασία Γιάμαλη, Δημήτρης Στούμπος
Για παρατηρήσεις, σχόλια επικοινωνήστε στο [email protected]
