Το τροχαίο που έγινε την Παρασκευή 12.3.2021 μπροστά στη Βουλή και κόστισε τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, στο συμβολικό πεδίο ήταν ένα έγκλημα χαρακτηριστικό της περιφρονητικής αλαζονείας με την οποία δρα και συμπεριφέρεται ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας. Ένα σύστημα για το οποίο τα «ιδιωτικά του βίτσια» γίνονται «δημόσιες αρετές» και ο δημόσιος χώρος το σαλονάκι του σπιτιού τους. Μπάτσος της ασφάλειας της Μπακογιάννη σκότωσε έναν νέο άνθρωπο από την τυφλότητα της περιφρόνησης. Το ότι το γεγονός συνέβη στο κατώφλι της Βουλής, το οποίο εν ακαρεί μετατράπηκε από άπλετο χώρο δημοκρατίας σε άντρο απόκρυψης και απροσπέλαστο ιδιωτικό χώρο, συνιστά κτηνωδία η οποία αντανακλάται σε ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο.
Μια κτηνωδία που μετατρέπει το δημοκρατικό κεκτημένο, τον κορυφαίο δικαιωματικό χώρο που κατακτήθηκε με αιματοβαμμένους αγώνες προ όφελος όλων, σε ιδιωτική κρυπτοθήκη, σε περιουσιακό στοιχείο μιας πολύ συγκεκριμένης δράκας ανθρώπων. Πρόκειται για ακραία μορφή κλοπής, η οποία κάνει ακόμη αγριότερη την κλοπή της ζωής ενός νέου ανθρώπου.
Προκαλεί φρίκη η ακαριαία, η αυτοματική ενεργοποίηση ενός ολόκληρου μηχανισμού απόκρυψης και σιωπής. Μια προσπάθεια κουκουλώματος, σαν ένστικτο αυτοσυντήρησης όπου όλοι σαν νευρόσπαστα χωρίς συνείδηση ανέλαβαν τον ρόλο εφ’ ω ετάχθησαν. Από τον τροχαίο που τραμπούκησε και έδιωξε τον πρώτο αυτόπτη μάρτυρα, τους γύρω αστυνομικούς, τη φρουρά της Βουλής (αυτούς που ετάχθησαν να φυλάττουν τη δημοκρατία στις πιο κορυφαίες στιγμές λειτουργίας της), την μπάρα που σηκώθηκε, τον μηχανισμό κρυπτείας προκειμένου να εξαφανιστούν δράστης και όχημα, το προεδρείο της Βουλής, τον πρωθυπουργό, την ίδια την Ντόρα Μπακογιάννη που θυμήθηκε να συντριβεί ύστερα από δύο ημέρες.
Όλα θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει μέσα σε δύο λεπτά και τα πράγματα να ακολουθήσουν τη θλιβερή έτσι κι αλλιώς ακολουθία τέτοιων περιστατικών. Όμως όχι. Το βασικό ήταν να καλυφθεί η αλαζονική «παρασπονδία», να παραμείνει αδιατάρακτη η ροή εξουσίας. Κι έτσι ένας φρικιαστικός στρατός σιδερόφρακτης σιωπής μπήκε σε κίνηση.
Μια αηδιαστική σπατάλη πόρων, υλικών και άυλων, στο πραγματικό και το συμβολικό πεδίο, μια αηδιαστική σπατάλη υπηρεσιών και υλικών ρίχτηκαν στην αρένα για να σκεπαστεί το πτώμα ενός νέου ανθρώπου, για να κρυφτούν στα έγκατα της δημοκρατίας το δρεπανηφόρο όχημα και ο φονικός αρματηλάτης της εξουσίας. Αυτό είναι το έγκλημα: μια δημοκρατία που έχει «υπόγεια» προκειμένου η εξουσία να κρύβει τους σκελετούς της. Μια δημοκρατία, δηλαδή, που μπορεί να χτίζει τους εχθρούς της μέσα στη σιωπή. Και που στις μέρες μας ασυδοτεί σε κοινή θέα, συκοφαντώντας όσους δείχνουν το έγκλημα, δέρνοντας όσα παιδιά έχουν το θάρρος να φωνάξουν «ο βασιλιάς είναι γυμνός», ενοχοποιώντας την αλήθεια, διατρέφοντας την πραγματικότητα, καθιστώντας ανήθικη την υπέρτατη οδύνη και τον σεβασμό μπροστά στον θάνατο.
Ως πότε θα αντέχεται αυτή η κτηνωδία; Ως πότε θα κυριαρχεί η αναξιοπρέπεια μιας δουλόφρονης αδιαφορίας στην καλύτερη περίπτωση αν ποτέ είναι δυνατόν να υπάρχουν «καλές» περιπτώσεις στη δουλοφροσύνη, «καλές» περιπτώσεις στη θαμβωμένη τυφλότητα που προκαλεί τη χαμέρπεια. Ως πότε θα αντέχεται αυτή η παρδαλή και ξεσαλωμένη δημοκρατία που κουδουνίζει στα πιστόλια των θηρίων ρίχνοντας «ξιδάκι» στις πληγές των θυμάτων και «σ’ όποιον αρέσει;».
Η κτηνωδία των ατιμώρητων εγκλημάτων, η κτηνωδία της ατιμώρητης αλαζονείας, η κτηνωδία της ασύδοτης εξουσίας, η κτηνωδία της κατά συρροή αθωότητας με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην αποκτήνωση. Κτηνωδία είναι όταν σε οθόνες καμωμένες από μαχαίρια προβάλλουν έναν παράδεισο σφαγής. Αποκτήνωση είναι όταν γίνεσαι η αλήθεια αυτού του παραδείσου. Δηλαδή ένα ψεύδος του συρμού που το νομίζεις γνώση. Αποκτήνωση είναι αυτή η περηφάνια και η πεποίθηση για βαρβαρότητα.
Πολλά πράγματα είναι η κτηνωδία. Κυρίως όμως κτηνωδία είναι όταν η αθλιότητα της εξουσίας αφήνει εντελώς αποχαλινωμένη την παμφάγο πείνα της ζητώντας τροφή. Σε κοιτάζει στα μάτια και ζητάει «το μερτικό της στην απολαβή» (Πολ Όστερ). Αποκτήνωση είναι όταν αυτό το μερτικό τής το δίνεις.
Ως πότε; Γιατί η αθλιότητα δεν θα χορτάσει ποτέ! Ώσπου να μην απομείνει τίποτα από σένα κι από μένα.