Με την Ιταλία μουδιασμένη από τους καταστροφικούς σεισμούς, ξεκινά την Τετάρτη 31 Αυγούστου το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Οι διοργανωτές αποφάσισαν, σε ένδειξη πένθους, να ακυρώσουν τη δεξίωση της βραδιάς έναρξης.
Από την άλλη πλευρά ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, μιλώντας για τις ταινίες που επέλεξε να συμμετάσχουν στο επίσημο πρόγραμμα, επισήμανε πως "τα μεγάλα ζητήματα, τα φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα που επιστρέφουν συνεχώς στα κινηματογραφικά έργα, είτε άμεσα είτε έμμεσα, βλέπουμε φέτος ότι οι σκηνοθέτες τα χειρίζονται αποστασιοποιημένα... Δεν είναι μια προσπάθεια αποφυγής της κατάστασης του σύγχρονου κόσμου. Είναι ένας τρόπος να μιλήσουν για το σήμερα μέσα από μια διαφορετική οπτική γωνία».
Στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα της φετινής διοργάνωσης συμμετέχουν είκοσι ταινίες. Στην πρεμιέρα θα προβληθεί η νέα ταινία του Ντέμιαν Σαζέλ (που είχε εντυπωσιάσει το 2014 με το «Χωρίς μέτρο»), "La La Land", ένα μεταμοντέρνο μιούζικαλ με τον Ράιαν Γκόσλινγκ σε ρόλο πιανίστα της τζαζ που ερωτεύεται την Έμα Στόουν.
Έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα σκηνοθετικής ανάπαυλας, ο Εμίρ Κουστουρίτσα επιστρέφει με το φιλμ «On the milky road», συμπαραγωγή Σερβίας, Αγγλίας, Ηνωμένων Πολιτειών, όπου ο σκηνοθέτης κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο δίπλα στη Μόνικα Μπελούτσι.
Ο Αμερικανός Ντέρεκ Σιανφράνς (είχε εντυπωσιάσει το 2010 με το «Blue Valentine») φέρνει στη Βενετία την ταινία "The Light Between Oceans", βασισμένη σε μια νουβέλα του Αυστραλού συγγραφέα Μ.Λ. Στέντμαν: Ο Μάικλ Φασμπέντερ σε ρόλο φαροφύλακα, ζευγάρι με την Αλίσια Βικάντερ, βρίσκουν ένα εγκαταλελειμμένο μωρό στην απομονωμένη περιοχή της Αυστραλίας όπου ζουν και αποφασίζουν να το μεγαλώσουν εκείνοι...
Ο «βετεράνος» Βιμ Βέντερς θα παρουσιάσει στη βενετσιάνικη Μόστρα το 3D «Les Beaux Jours D'Aranjuez», ρομαντικό δράμα βασισμένο σε θεατρικό έργο του Πέτερ Χάντκε, το οποίο διαδραματίζεται στη διάρκεια μιας καλοκαιρινής νύχτας.
Ο Φρανσουά Οζόν σκηνοθέτησε το «Frantz», ασπρόμαυρο ερωτικό δράμα τοποθετημένο στη Γερμανία του μεσοπολέμου, ενώ ο Τέρενς Μάλικ, πιθανώς ο πιο ιδιόρρυθμος σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο σινεμά, θα παρουσιάσει ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία του σύμπαντος με τίτλο «Voyage of Time» με αφηγητές τον Μπραντ Πιτ και την Κέιτ Μπλάνσετ -ο μυστικοπαθής Μάλικ λέει πως δούλευε για τη συγκεκριμένη ταινία περισσότερο από 30 χρόνια.
Ο Τομ Φορντ, μετά το «Ένας άνδρας μόνος», θα παρουσιάσει την ταινία «Nocturnal Animals», με την Έιμι Άνταμς στον ρόλο ιδιοκτήτριας γκαλερί να "διαβάζει" στο μυθιστόρημα που έγραψε ο συγγραφέας πρώην σύζυγός της (Τζέικ Γκίλενχαλ) μια απειλή για τη ζωή της...
Ο Χιλιανός Πάμπλο Λαρέν γύρισε, με παραγωγό τον Ντάρεν Αρονόφσκι, ένα ιδιότυπο κινηματογραφικό πορτρέτο της Τζάκι Κένεντι - Ωνάση ("Jackie"), που την παρακολουθεί για τέσσερις μέρες, από την παραμονή της δολοφονίας του Κένεντι (η Νάταλι Πόρτμαν στον ρόλο της Τζάκι).
Οι ιταλικές συμμετοχές στο διαγωνιστικό τμήμα περιορίζονται στο φιλμ «Questi Giorni» του Τζιουζέπε Πιτσιόνι και το «Spira Mirabilis» των Μάσιμο Ντ'Ανόλφι και Μαρτίνα Παρέντι.
Ο Στεφάν Μπριζέ, ο σκηνοθέτης του εξαιρετικού "Νόμου της αγοράς", επιστρέφει με την ταινία "Μια ζωή", που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γκυ Ντε Μωπασάν (το ίδιο έργο είχε μεταφέρει στην οθόνη και ο Αλεξάντρ Αστρύκ το 1958).
Στον διαγωνιστικό πρόγραμμα συναντάμε ακόμη τη "Ζούγκλα" του Αμάτ Εσκαλάντε από το Μεξικό (βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στις Κάννες το 2013) με τους ήρωες της ταινίας να προσπαθούν να επιβιώσουν μετά την πτώση ενός μετεωρίτη στη Γη, και το "Brimstone", ένα γουέστερν σε σκηνοθεσία του Ολλανδού Μάρτιν Κουλχόφεν, με την Ντακότα Φάνινγκ και τον Γκάι Πιρς.
Εκτός συναγωνισμού θα προβληθεί η τελευταία ταινία του Μελ Γκίμπσον "Hacksaw Ridge", που αφηγείται την απίστευτη ιστορία του Ντέσμοντ Ντος, ενός "αντιρρησία συνείδησης" που υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αρνούμενος να κρατήσει όπλο.
Αν και θεωρούσε τον πόλεμο εκείνο "δίκαιο", επέμενε ότι δεν θέλει να βλάψει κανέναν. Βρέθηκε να συμμετέχει, άοπλος, στη μάχη της Οκινάουα, τη φονικότερη του πολέμου στον Ειρηνικό, και κατάφερε να σώσει τις ζωές 75 στρατιωτών υποχρεώνοντας την αμερικανική κυβέρνηση να τον τιμήσει με το Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου, την ανώτατη διάκριση που προβλέπεται στις Ηνωμένες Πολιτείες -ο μοναδικός αντιρρησίας συνείδησης στα χρονικά που έχει κερδίσει αυτό το μετάλλιο...
Η φετινή Μόστρα αποτίει φόρο τιμής σε δύο σκηνοθέτες που έφυγαν από τη ζωή πρόσφατα, τον Αμπάς Κιαροστάμι και τον Μάικλ Τσιμίνο. Όπως επισημαίνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Βενετίας Αλμπέρτο Μπαρμπέρα: «Ο Αμπάς Κιαροστάμι μας έμαθε να βλέπουμε τον κινηματογράφο με έναν διαφορετικό τρόπο, αλλάζοντας ολοκληρωτικά τη σχέση μας με αυτήν τη μορφή τέχνης. Ο Μάικλ Τσιμίνο προσπάθησε να αλλάξει το αμερικανικό σινεμά και το πέτυχε στον βαθμό που υπερνίκησε τα εμπόδια που συνάντησε..." .
Πρόεδρος της φετινής κριτικής επιτροπής που θα αποφασίσει για τα βραβεία είναι ο Βρετανός σκηνοθέτης Σαμ Μέντες. Τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής είναι η Αμερικανίδα μουσικός και σκηνοθέτις Λόρι Άντερσον, η Βρετανίδα ηθοποιός Τζέμα Άρτερτον, ο Ιταλός συγγραφέας και σεναριογράφος Τζιανκάρλο Ντε Κατάλντο, ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας Τζόσουα Οπενχάιμερ, η Κινέζα ηθοποιός Ζάο Γουέι, η Γερμανίδα ηθοποιός Νίνα Χος, ο Βενεζουελανός σκηνοθέτης (και νικητής του περσινού Χρυσού Λέοντα) Λορέντζο Βίγας και η ηθοποιός Κιάρα Μαστρογιάνι, κόρη του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και της Κατρίν Ντενέβ.
Εκτός συναγωνισμού θα προβληθούν τα δύο πρώτα επεισόδια της μίνι τηλεοπτικής σειράς που έχει ετοιμάσει ο Πάολο Σορεντίνο με τον τίτλο «Ο νεαρός Πάπας». Ο Τζουντ Λο ερμηνεύει τον ποντίφικα Πίο ΧΙΙΙ.
Γα πέμπτη συνεχή χρονιά δημιουργός της αφίσας του Φεστιβάλ είναι ο Ιταλός σχεδιαστής Σιμόν Μάσι, από τους πρωτοπόρους δημιουργούς του stop - motion animation.
Η ιστορική διαδρομή του Φεστιβάλ Βενετίας
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica di Venezia) είναι το παλαιότερο φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο. Ξεκίνησε την περίοδο του Μουσολίνι, το 1932, ως Esposizione Internazionale d'Arte Cinematografica ("Διεθνής Έκθεση της Τέχνης του Κινηματογράφου") στο πλαίσιο της Μπιενάλε, από τις αρχές Ιουλίου έως τις 20 Αυγούστου.
Εμπνευστές εκείνης της πρώτης "Έκθεσης" ήταν ο κόμης Τζιουζέπε Βόλπι Ντι Μισουράτα, ο γλύπτης Αντόνιο Μαριάνι και ο δημοσιογράφος Λουτσιάνο Ντε Φέο, με την αμέριστη υποστήριξη φυσικά του μουσολινικού καθεστώτος για λόγους προπαγάνδας.
Βέβαια η πρώτη εκείνη διοργάνωση είχε περισσότερο τον χαρακτήρα κοσμικού γεγονότος και οι προβολές είχαν γίνει στη βεράντα του ξενοδοχείου Εξέλσιορ, παρουσία της Γκρέτα Γκάρμπο, της Τζόαν Κρόφορντ, του Βιτόριο Ντε Σίκα...
Αν και η εκδήλωση δεν είχε διαγωνιστικό χαρακτήρα, την τελευταία μέρα, με ψηφοφορία μεταξύ των θεατών, αναδείχθηκε ως καλύτερος σκηνοθέτης ο εντελώς ξεχασμένος σήμερα Σοβιετικός Νικολάι Εκκ για την ταινία "Putjovka v zizn" ("O δρόμος προς τη ζωή"). Ως καλύτερη ταινία ψηφίστηκε το "Για μας η λευτεριά" του Ρενέ Κλερ.
Ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε η πρώτη διοργάνωση, αποφασίστηκε να γίνει συστηματική προετοιμασία για την επόμενη, που πραγματοποιήθηκε δύο χρόνια μετά, από την 1η μέχρι τις 20 Αυγούστου του 1934, με τη συμμετοχή 19 χωρών και με περισσότερους από 300 δημοσιογράφους.
Με την αμέριστη υποστήριξη του φασιστικού καθεστώτος, το καλοκαίρι του 1937 οι διοργανωτές εγκαινίασαν ως χώρο διεξαγωγής του φεστιβάλ το εντυπωσιακό "Παλάτι του Σινεμά" (Palazzo del Cinema), που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Λουίτζι Κουαλιάτα και ολοκληρώθηκε σε χρόνο ρεκόρ. Το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ, ο σημερινός "Χρυσός Λέοντας", ονομαζόταν εκείνη την εποχή "Βραβείο Μουσολίνι" προς τιμήν του "μεγάλου προστάτη" του κινηματογράφου...
Το φεστιβάλ έκανε "επανεκκίνηση" μεταπολεμικά το 1946 και γρήγορα κατάφερε να εδραιωθεί στη διεθνή κινηματογραφική κοινότητα, αναδεικνύοντας μάλιστα τις "νέες τάσεις", όπως για παράδειγμα το ισχυρό ρεύμα του ιαπωνικού κινηματογράφου, που εντυπωσίασε τους Ευρωπαίους κατά τη δεκαετία του 1950.
Η δεκαετία του 1960 ήταν ίσως η καλύτερη περίοδος της βενετσιάνικης Μόστρας στα χρόνια που είχε καλλιτεχνικό διευθυντή τον σπουδαίο θεωρητικό του κινηματογράφου Λουίτζι Κιαρίνι, ο οποίος είχε και οργανωτικές ικανότητες, "παντρεύοντας" στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ τις ταινίες του Γκοντάρ, του Μπέργκμαν, του Άρθουρ Πεν, του Παζολίνι, του Μπρεσόν, του Κουροσάβα, του Μπελόκιο, του Τζον Κασσαβέτη...
Η δεκαετία του 1970 ήταν αρκετά ταραχώδης για τη Μόστρα, με πολλές συζητήσεις - εκδηλώσεις στην προσπάθεια να δοθεί ένα διαφορετικό "νόημα" στο κινηματογραφικό φεστιβάλ, ενώ οι βραβεύσεις για χρόνια είχαν θεωρηθεί αντίθετες με τη λογική του "καλλιτεχνικού" κινηματογράφου...
