"Λεβιάθαν" (Leviathan)
Σκηνοθεσία: Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ
Ερμηνεία: Αλεξέι Σερεμπριάκοφ, Έλενα Λιάντοβα, Ρομάν Μαντιάνοφ, Βλαντιμίρ Βντοβιτσέκοφ
Ένας απομονωμένος παραθαλάσσιος οικισμός στις βόρειες εσχατιές της Ρωσίας, κοντά στον Αρκτικό Κύκλο. Τα πρόσωπα, ένας αλκοολικός οικογενειάρχης, η γυναίκα του, ο ατίθασος γιος του από τον πρώτο του γάμο. Η προσπάθεια του διεφθαρμένου δημάρχου της περιοχής να αρπάξει την ακίνητη περιουσία του ήρωα, τον υποχρεώνει να ζητήσει τη βοήθεια ενός παλιού του φίλου από το στρατό, δικηγόρου στην πρωτεύουσα Μόσχα... Βραβευμένη ήδη στο περυσινό Φεστιβάλ των Καννών και υποψήφια αυτή τη στιγμή για Οσκαρ, η ταινία του Ρώσου σκηνοθέτη προκαλεί αντιδράσεις στην πατρίδα του από το καθεστώς Πούτιν, καθώς κατηγορείται ότι υπερβάλλει με την απεικόνιση της διαφθοράς και δίνει επιχειρήματα στους "εχθρούς της Ρωσίας"...
Ο γεννημένος το 1964 Αντρέι Ζβιαγκίντσεφ είχε κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο το 2003 με την έξοχη "Επιστροφή", που απέσπασε το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας και θεωρήθηκε από πολλούς μια "σκοτεινή παραβολή" για την απολυταρχική κληρονομιά της Ρωσίας... Η συνέχεια δεν δικαίωσε τις αρχικές προσδοκίες για τον σκηνοθέτη και τώρα ο "Λεβιάθαν" φαντάζει σαν μια "επιστροφή στο διεθνές προσκήνιο". Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες σεναριακές αντιφάσεις που υπονομεύουν το τελικό αποτέλεσμα, όπως π.χ. το κραυγαλέο και αστήρικτο δραματουργικά ερωτικό τρίγωνο, αντιφάσεις και αδυναμίες που μετατοπίζουν την ιστορία στην κατεύθυνση του ψυχολογικού δράματος, μάλλον πέρα από τις προθέσεις του δημιουργού.
Οι αναφορές στον βιβλικό Ιώβ της εγκαρτέρησης (που έζησε 140 χρόνια, όπως επισημαίνει στον ήρωα ο ιερέας της περιοχής, χωρίς να τον πείθει καθόλου για την πνευματική διάσταση του θέματος), συμπλέκονται με την υπόμνηση του "Λεβιάθαν" του Τόμας Χομπς (για την ακρίβεια ο πλήρης τίτλος του ερεθιστικού και μονίμως επίκαιρου έργου του Χομπς, από τα 1651, ήταν "Leviathan, or the Matter, Form and Power of a Comonwealth Ecclesiastical and Civil" -"Λεβιάθαν ή η ύλη, μορφή και εξουσία μιας εκκλησιαστικής και λαϊκής Κοινότητας"). Ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση, υποστηρίζει ο Χομπς. Αλλά και η ίδια η συνθήκη στην οποία ζει, "προτρέπει" τον άνθρωπο να συγκρούεται και να αλληλοεξοντώνεται με τους ομοίους του. Το πάθος για ισχύ, εν τέλει για τον θάνατο, είναι εγγεγραμμένο στην conditio humana. Ο Χομπς είναι ο πρώτος θεωρητικός στην ιστορία της σκέψης που εξετάζει με ανατριχιαστική ωμότητα τη σύσταση της "πολιτικής κοινωνίας", που ενώνει τους ανθρώπους και ταυτόχρονα τους προσδιορίζει ως αντιπάλους...
"Ποιος σώζει ποιον; Η κρίση ως επιχειρηματικό μοντέλο"
Σκηνοθεσία: Λέσλι Φράνκε, Χέρντολορ Λόρεντς
Μια εξαιρετικά επίκαιρη ταινία για τους πραγματικούς κερδισμένους της οικονομικής κρίσης και για το πώς οδηγηθήκαμε ως εδώ. Οι σκηνοθέτες αυτού του ντοκιμαντέρ, ζευγάρι κινηματογραφιστών από το Αμβούργο, έθεσαν το ερώτημα: "Ποιος τελικά σώζει ποιον στην κρίση; Σώζουν οι Γερμανοί τους Νότιους, ή μήπως όλοι μαζί οι πολίτες της Ευρώπης διασώσαμε και εξακολουθούμε να διασώζουμε τις τράπεζες;"
Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με σκηνές από την Ελλάδα αλλά εν συνεχεία μεταφερόμαστε στην Ισπανία, όπου ανακαλύπτουμε πώς λειτούργησε το δίπολο "τραπεζική διάσωση/κοινωνική καταστροφή". Κατόπιν στην Ιρλανδία αλλά και στις ΗΠΑ, όπου το δικαίωμα στη δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση έχει προ πολλού μετατραπεί σε δικαιωμα πρόσβασης σε φοιτητικά δάνεια.
Τα παραδείγματα ιδιωτικού και δημόσιου υπερδανεισμού που συμπλέκονται στην ταινία έχουν όλα έναν κοινό παρονομαστή: Προκλήθηκαν εξαιτίας της ηθελημένα απερίσκεπτης συμπεριφοράς τραπεζών, που γνώριζαν ότι όταν η περίοδος του επιθετικού δανεισμού παρέλθει και η φούσκα σκάσει, μπορούν να προστρέξουν για βοήθεια στα δημόσια ταμεία. Και όταν τα κράτη λυγίσουν από το βάρος, οι εκπρόσωποι της χρηματοπιστωτικής ελίτ υποδεικνύουν ότι το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος κοστίζει πολύ και πρέπει να καταργηθεί...
Η ταινία παρουσιάζει μια σειρά από χαμένες μάχες για την χαλιναγώγηση του χρηματοπιστωτικού τομέα, από την κατάργηση του νόμου Glass-Steagal στην Αμερική αλλά και μια σειρά ελπιδοφόρα βήματα, όπως το ισπανικό κίνημα κατά των εξώσεων ή η άρνηση αποπληρωμής των διεθνών κερδοσκόπων στην Ισλανδία.
"Ένα κορίτσι γυρίζει σπίτι μόνο του τη νύχτα" (A Girl Walks Home Alone at Night)
Σκηνοθεσία: Άνα Λίλι Αμιρπούρ
Ερμηνεία: Σίλα Βαντ, Αράς Μαράντι, Μάρσαλ Μάνες, Μοζχάν Μαρνό
Ευφάνταστη διασταύρωση κινηματογραφικών ειδών, σε μια ταινία που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Σάντανς. Βαμπίρ στο Ιράν, στην «Κακιά πόλη», μια πόλη-φάντασμα που φιλοξενεί πόρνες, τοξικομανείς, μαστροπούς, πλάσματα της νύχτας... Εκεί κατοικεί και ένα μοναχικό βαμπίρ, ένα νεκροζώντανο κορίτσι που παραμονεύει στη σκιά... Οταν όμως θα γνωρίσει τον έρωτα, μια ασυνήθιστη ιστορία αγάπης θα ξεκινήσει. Το φιλμ βασίζεται σε κόμικς που έχει κάνει η σκηνοθέτις.
"Πενήντα αποχρώσεις του γκρι" (Fifty Shades Of Grey)
Σκηνοθεσία: Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον
Ερμηνεία: Τζέιμι Ντόρναν, Ντακότα Τζόνσον, Ρίτα Όρα, Μάρσα Γκέι Χάρντεν
Φτωχό έως εντελώς απογοητευτικό αποτέλεσμα για μια πολυαναμενόμενη ταινία, που βασίζεται στο μπεστ σέλερ της Ε.Λ. Τζέιμς (πρόκειται για ψευδώνυμο, αλλά όπως και να`χει είναι ο/η συγγραφέας που το βιβλίο του/της κάνει ρεκόρ πωλήσεων σε όλο τον πλανήτη). Πρωταγωνίστρια η κόρη της Μέλανι Γκρίφιθ και του Ντον Τζόνσον, Ντακότα Τζόνσον, στο ρόλο της άπειρης ερωτικά Αναστάζια Στιλ, που εκπαιδεύεται «επίπονα» στον έρωτα από τον απλησίαστο συναισθηματικά Κρίστιαν Γκρέι (τον υποδύεται ο Τζέιμι Ντόρναν, μοντέλο και ηθοποιός).
"Kingsman: Η μυστική υπηρεσία" (Kingsman: The Secret Service)
Σκηνοθεσία: Μάθιου Βον
Ερμηνεία: Κόλιν Φερθ, Μάικλ Κέιν, Τάρον Έγκερτον, Σάμιουελ Τζάκσον, Μαρκ Χάμιλ, Μαρκ Στρονγκ, Σοφία Μπουτέλα, Σόφι Κούκσον, Κόρι Τζόνσον, Τζέικ Ντάβενπορτ
Κωμωδία δράσης, με μπόλικα κλισέ (αλλά και αξιόλογες ερμηνείες) από τη σχετική κινηματογραφική παρακαταθήκη ταινιών με μυστικούς πράκτορες. Εάν δεν έχετε ιδιαίτερες απαιτήσεις, μπορεί και να περάσετε καλά στην προβολή.
