Το έργο της Taryn Simon συνεχίζει τη συζήτηση πάνω στην τέχνη αρχείου. Σε αυτό μπορούμε να βρούμε συνάφειες με τη δουλειά αρχείου που έκανε ο Walid Raad στο έργο του The Atlas Group. Κυρίως, πρόκειται για μια έρευνα σχετικά με τη φύση της γενεαλογίας και των συνεπειών της. Το θέμα της παραμένει η αφήγηση του ανοίκειου. Σε ενότητες όπως: A Living Man Declared Dead and Other Chapters, An American Index of the Hidden and Unfamiliar, στους Innocents, θα παρουσιαστεί ένας προαναγγελλόμενος θάνατος που τελικά δεν επήλθε. Η ενότητα A Living Man αποτελείται από μια σειρά 18 ιστοριών στις οποίες -κάτω από διαφορετικές κάθε φορά περιστάσεις- προαναγγέλλεται ένας θάνατος που ποτέ δεν θα λάβει χώρα. Ένας Ιρακινός που χρησιμοποιήθηκε ως ο σωσίας του γιου του Σαντάμ Χουσεΐν. Ένα μέλος των Δρούζων στον Λίβανο που πιστεύει στη μετενσάρκωση και αφηγείται σκηνές από τις προηγούμενες ζωές του, ένας Ινδός που κηρύχθηκε νεκρός από τα επίσημα αρχεία του κράτους κ.ά.
Τα έργα της Simon -κυρίως φωτογραφίες- συνδυάζουν την οπτική και το κείμενο με τόση δύναμη, με αποτέλεσμα ο θεατής να διαβάζει, κάθε φορά, σελίδες από ένα βιβλίο. Οι εκθέσεις της κυριολεκτικά διαβάζονται. Για την ενότητα A Man Living η καλλιτέχνιδα χρειάστηκε τέσσερα χρόνια, αλλά οι φωτογραφίες για να πραγματοποιηθούν μόνο δύο μήνες. Η ίδια αναφέρει ότι «το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας μου είναι η προετοιμασία. Η λήψη φωτογραφιών είναι, στην πραγματικότητα, ένα πολύ μικρό μέρος της διαδικασίας». Τι σημαίνει όμως προετοιμασία; Συλλογή κειμένων, συνεντεύξεις, μεταφράσεις. Στη συνέχεια το μοντάζ και οι κατασκευές. Το εργαστήριο της Taryn Simon δεν αποτελείται από τεχνίτες, αλλά από εν δυνάμει δημοσιογράφους και ρεπόρτερ. Η σημασία των έργων της βρίσκεται στο γεγονός ότι στηρίζεται σε διαφορετικές, συχνά αντιφατικές παραδόσεις, που συνδέονται με το φωτορεπορτάζ, το κολάζ και τις πρακτικές της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Τα πορτρέτα που συνθέτουν την κάθε επιμέρους ενότητα τοποθετούνται σε δίκτυα που ανοίγονται σε πολλές κατευθύνσεις, είναι λιτά, χωρίς δραματικότητα. Η δύναμή τους δημιουργείται μόνο αθροιστικά, μέσα από την κατασκευή επιμέρους «συλλογών» και των συνδέσεών τους, που διαταράσσουν την αξία μίας ενιαίας εικόνας και υπογραμμίζουν τα ζητήματα της ερμηνείας και της μετάφρασης. Η ίδια τονίζει ότι «η εξέλιξη της δουλειάς μου χαρακτηρίζεται από μια πτώση του στιλ και του εξωραϊσμού». Το εικαστικό αρχείο της Simon λειτουργεί όπως γενικά λειτουργούν το μοντάζ και η κατασκευή. Αποσπά τα στοιχεία της πραγματικότητας από το πρωταρχικό τους πλαίσιο και τα μεταβάλλει ωσότου να διαμορφωθεί μια καινούργια ενότητα. Δημιουργούνται διαρκώς μετα-αφηγήσεις, που διατηρούν βέβαια τη σχέση τους με το πρώτο ερέθισμα, μόνο και μόνο για να το συνδέσουν, ευθύς αμέσως, με άλλες αφηγήσεις. O καλλιτέχνης σήμερα έχει την ισχυρή αξίωση να εισέλθει ο ίδιος στο corpus του αρχείου, όχι για να γίνει ένας καινούργιος ιστορικός, αλλά για να δημιουργήσει σχέσεις, συσχετίσεις, αστερισμούς. Να διαβάσει με έναν καινούργιο τρόπο το ιστορικό και το πραγματικό. Σε αυτήν την παράδοση ανήκει η Taryn Simon.
