Την ώρα που η street art έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο κίνημα που όλο και μεγαλώνει, στην ήσυχη γειτονιά της Δάφνης και στο σπίτι - μουσείο ενός μεγάλου μοντέρνου της εποχής του, του ζωγράφου Γιώργου Μπουζιάνη, σμίγουν και συνδιαλέγονται η ελευθερία της τεχνικής του με τη σύγχρονη ποιητική ματιά των τωρινών μοντέρνων του δρόμου. Δέκα γνωστοί, σύγχρονοι Έλληνες street και graffiti artists εμπνεύστηκαν από τον πρωτοπόρο δημιουργό και ζωγράφισαν «εν θερμώ» με "τρόπο αναρχικό" νέα έργα που συνομιλούν με τον σπουδαίο εξπρεσιονιστή σε μια κοινή έκθεση με τίτλο "Ιερή γνωριμία", η οποία εγκαινιάζεται στις 7 Απριλίου στο Μουσείο Μπουζιάνη.
Η ιδέα ήταν του ιστορικού τέχνης και επιμελητή του Μουσείου Φοίβου Κυπραίου, που επέμεινε να καταδείξει την "Ιερή γνωριμία" που νιώθει ο ένας καλλιτέχνης για το έργο του άλλου. "Ήθελα να υπάρχει μια συνομιλία των έργων του Μπουζιάνη με την πιο δημοφιλή, σύγχρονη μορφή τέχνης, που είναι η τέχνη του δρόμου", εξηγώντας πως "ο τίτλος "Ιερή γνωριμία" είναι το ίδιο συναίσθημα που έγραφε πώς είχε νιώσει και ο ίδιος ο ζωγράφος μπροστά στο έργο ενός νεαρού ομοτέχνου του, εκφράζοντας τη χαρά του για κάτι που μιλάει στην ψυχή του".
Η πρόταση προς τους εικαστικούς Anastasako Manoli, Billy Gee, Cacao Rocks, Exit, Kez, Lune82, Martinez Alex, Pupet, Yiakou, και Zie, αφορούσε στην τεχνική ή τη θεματική του Μπουζιάνη. «Ήταν η στιγμή που οι αναρχικοί ζωγράφοι του δρόμου συνάντησαν έναν παλαιό αναρχικό του πινέλου", σημειώνει ο κ. Κυπραίος, εξηγώντας πως χρησιμοποίησαν όλα τα υλικά, από παστέλ και λάδι έως σπρέι και ακριλικό. Οι ίδιοι προσήλθαν σε αυτή τη συνάντηση νιώθοντας «δέος και σοκ», όπως εκμυστηρεύεται στη συνέχεια ο Cacao Rocks, ένας εκ των δέκα που δεν διστάζει να ομολογήσει πως «ο Μπουζιάνης, αν ζούσε σήμερα, θα ήταν street artist»
Της Μάνιας Ζούση
Ένα magnum opus
Τρεις από τους καλλιτέχνες, οι Billy Gee, Alex Martinez και Lune82, δημιούργησαν μια τοιχογραφία εμπνευσμένη από τον Μπουζιάνη που καλύπτει σχεδόν τους τρεις τοίχους ενός δωματίου με εμφανή την ταυτότητα του καθενός αλλά και την υπόκλιση προς έναν σπουδαίο ομότεχνο στην ιστορία της ζωγραφικής.
«Ζωγραφίσαμε εξπρεσιονιστικά» λέει ο Biily Gee, που δημιουργεί ως street artist εδώ και 15 χρόνια, βάφοντας ωστόσο συνολικά 24. «Μείναμε 16 ημέρες στο Μουσείο, πήραμε τη βιογραφία του Μπουζιάνη και ο καθένας έκανε μια πρόταση, ανάλογα με το στυλ του. Εγώ ζωγραφίζω πιο ρεαλιστικά. Στον Μπουζιάνη μου αρέσουν τα πρόσωπα με τα παστέλ και οι ακουαρέλες του. Μου αρέσει η γραφή του, το πόσο απλός ήταν και το ότι έδειχνε αυτό που ήθελε, κάτι που εγώ δεν είμαι. Πέθανε στην ψάθα και αναγνωρίστηκε μετά θάνατον, υπήρξε πολύ μοντέρνος για την εποχή του και για αυτό δεν τον καταλάβαιναν. Στο έργο ενέταξα και κάποια λόγια από τα γράμματα που έγραφε προς τον γκαλερίστα του, ζητώντας του να αγοράσει ένα έργο και να στείλει πέντε κουτιά γάλα και ψωμί για το παιδί. Σήμερα έργα του πουλιούνται έως και 25.000 ευρώ».
Cacao Rocks: «Αυτός προσφέρει γνώση, εγώ αυθορμητισμό»
Ο Ιάσονας, κατά κόσμον Cacao Rocks, μεγάλωσε στην Κέρκυρα και άρχισε να ζωγραφίζει στους δρόμους από 12 ετών. «Έχω διαβάσει και ακούσει για τη ζωή και το έργο του μεγάλου ζωγράφου αλλά αυτό που θαυμάζω κυρίως είναι η πρωτοποριακή για την εποχή δουλειά του, η ταπεινότητα και η ελευθερία του. Νομίζω πως και ο ίδιος, αν ζούσε στην εποχή μας, θα ήταν street artist ή μπορεί κάτι ακόμα πιο πρωτοποριακό. Προσπαθώ να φέρω την ελευθερία της τεχνικής του στο έργο μου. Αυτός προσφέρει γνώση και εγώ καταθέτω τον αυθορμητισμό του δρόμου. Ένιωσα δέος και τρακ όταν μου ζητήθηκε να κάνω κάτι στο σπίτι αυτού του τόσο σπουδαίου καλλιτέχνη. Η συνομιλία μαζί του περιλαμβάνει χρώμα και ελπίδα. Ο Μπουζιάνης στέκεται σαν σύμβολο και εμείς είμαστε απλοί συνοδοιπόροι στον αέναο αγώνα του καλλιτέχνη για τη δημιουργία και τη ζωή, απέναντι στην αδικία, τον πόλεμο και το σκοτάδι».
Yiakou: «Μου έδειξε τη δικιά του εφηβεία»
«Λόγω της ατίθασης εφηβείας, τα χαρτιά και οι καμβάδες δεν ήταν αρκετά κι έτσι η μαγεία των μεγάλων και κατεστραμμένων από τη φύση επιφανειών με γοήτευσε τραβώντας με από το υποσυνείδητο», λέει ο street artist Yiakou καθώς αυτοσυστήνεται με αφορμή το έργο του Μπουζιάνη, στο σπίτι - μουσείο του μεγάλου ζωγράφου, όπου, όπως λέει, «καθώς για λίγο χάθηκα μαζί του, μου έδειξε τα ωραία του τα χρόνια, τη δικιά του εφηβεία, το ταξίδι του στη Γερμανία και τον έρωτά του στην οδό της μοναδικότητας. Μου έπιασε το χέρι κι εγώ σαν παιδί ακολούθησα. Και κάπου στο τέλος, λίγο πριν φύγω, μου είπε: 'Να τολμάς στη ζωή σου'. Και για το βράδυ των εγκαινίων σαν να άκουσα να μου ψιθυρίζει 'Θα είμαι κι εγώ εκεί'. ...'Όλοι θα είμαστε εκεί, χάρις σ' εσένα', απαντάω και τον ευχαριστώ».
Μανώλης Αναστασάκος: «Γοητεύομαι από την τιμιότητα του»
«Συνάντησα πολλές φορές το έργο του Μπουζιάνη στη ζωή μου. Ήταν ένας από τους αγαπημένους μου, που τόλμησε σε μια δύσκολη εποχή να εκφραστεί με ειλικρίνεια. Γοητεύομαι από την τιμιότητά του, τον πλούσιο τρόπο σκέψης του. Υπέφερε πολύ και είχε πολλές πνευματικές καταπτώσεις αλλά στάθηκε δυνατός και υπ' αυτήν την έννοια τυχερός, μέσα στη συγκινητική του ατυχία, του να ζει σε μια εποχή και σε έναν τόπο που τον ήθελε ξένο. Αν τον είχα δίπλα μου, θα του έλεγα: 'Αγαπητέ μου κύριε Μπουζιάνη, μπορεί ο δρόμος σας να πέρασε από τη μοναξιά, τη φτώχεια, την αρρώστια και την πίκρα αλλά για εμένα ο πιο σημαντικός ήταν αυτός μέσα από την τέχνη σας που τώρα συντροφεύει έστω για λίγο τον δικό μας. Σας ευχαριστώ για όλα και μπορεί να μην έχω κάτι άξιο να σας χαρίσω, μα εσείς μου έχετε χαρίσει ήδη πολλά. Δικός σας Μ.Α.».
