Υπόδειγμα ήθους και σεμνότητας για όσους τον γνώρισαν, δάσκαλος για τους συναδέλφους του αρχαιολόγους, ο Βαγγέλης Κακαβογιάννης, ο οποίος μελέτησε επισταμένα τα αρχαία μεταλλεία της Λαυρεωτικής και ειδικότερα τους τύπους των αρχαίων πλυντηρίων του μεταλλεύματος και την αρχαία μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα της περιοχής, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών. Κηδεύεται σήμερα στη γενέτειρά του, το Λαύριο. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί στις 4.30 μ.μ. στην Αγία Παρασκευή Λαυρίου.
Γεννημένος το 1938 στο Λαύριο, εργαζόταν και σπούδαζε παράλληλα προκειμένου να υπηρετήσει την επιστήμη του και αναδείχτηκε σε έναν διακεκριμένο αρχαιολόγο. Εργάστηκε σε ανασκαφές στην ανατολική Μακεδονία, τις Κυκλάδες, τη Μεσσηνία, τα Δωδεκάνησα, την Έδεσσα, τη Θεσσαλία, ωστόσο ταυτίστηκε με τη μελέτη των αρχαίων μεταλλείων και μεταλλουργικών εγκαταστάσεων της Λαυρεωτικής. Ενδεικτικό είναι το θέμα της διδακτορικής του διατριβής «Μέταλλα εργάσιμα και συγκεχωρημένα», που είναι αφιερωμένο στη λειτουργία και την κρατική οργάνωση των μεταλλείων του Λαυρίου κατά τους κλασικούς χρόνους.
Συνέβαλε στη δημιουργία του Ορυκτολογικού Μουσείου του Λαυρίου το 1986, καθώς και στη μελέτη και ανάδειξη του Δήμου του Αρχαίου Μυρρινούντος, στη Μερέντα Μαρκοπούλου. Σημαντικές είναι οι μελέτες του για τον Ρήγα Βελεστινλή, τις σχέσεις του Λαυρίου με τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον δημιουργό του νεότερου Λαυρίου Ανδρέα Κορδέλλα. Από το 2000 έως και τη συνταξιοδότησή του διετέλεσε διευθυντής Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο υπουργείο Πολιτισμού. Συνεργάτης και υποστηρικτής του στάθηκε η σύζυγός του Όλγα Κακαβογιάννη, επίσης επίτιμη διευθύντρια αρχαιοτήτων.
O υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς εκφράζει τη θλίψη του για την αναπάντεχη απώλεια του Βαγγέλη Κακαβογιάννη κάνοντας λόγο για "δυσαναπλήρωτο κενό στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, την οποία υπηρέτησε με ζήλο και σεβασμό καθ’ όλη τη διάρκεια της υπηρεσιακής του θητείας". Παράλληλα επισημαίνει ότι "υπήρξε εργάτης της επιστήμης, υπηρέτης του πνεύματος, υπόδειγμα ήθους, ένα φωτεινό παράδειγμα για τα στελέχη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και όλο τον ακαδημαϊκό κόσμο".
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων επισημαίνει ότι "θεράπευσε την ελληνική αρχαιολογία έως το τέλος και από τη δική του πλευρά την κατέστησε αναμφισβήτητα πλουσιότερη", ενώ κάνει λόγο για παράδειγμα "ήθους, σεμνότητας, αξιοπρέπειας και αντίστασης στα κάθε είδους ίδια συμφέροντα που βλέπουν την Αρχαιολογική Υπηρεσία ως εχθρό και εμπόδιο στο κατά τα άλλα καταστροφικό τους έργο για το δημόσιο αγαθό που προστατεύουμε βάσει του Συντάγματος για να συνεχίσει να υπάρχει και για τις επόμενες γενιές".
