Ιδιαίτερα μεγάλη έκταση καταλάμβανε το ιερό στη χερσόνησο του Δεσποτικού, αντίστοιχη της υψηλής επισκεψιμότητάς του, η οποία επέβαλε και τις συνεχείς μετασκευές και επεκτάσεις έως και τα ύστερα κλασικά χρόνια, όπως καταδεικνύει με σαφήνεια και η φετινή ανασκαφική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο ακατοίκητο νησί δυτικά της Αντιπάρου, που πραγματοποιήθηκε από τις 30 Μαΐου ώς τις 8 Ιουλίου. Τα αποτελέσματά της, όπως σημειώνει το υπουργείο Πολιτισμού, είναι "ιδιαίτερα σημαντικά για την ιστορία και την τοπογραφία του ιερού του Απόλλωνα", καθώς, από το 1997 που ξεκίνησε τη συστηματική ανασκαφή ο αρχαιολόγος Γιάννης Κουράγιος, έχει φέρει στο φως ένα εκτεταμένο αρχαϊκό ιερό, το μεγαλύτερο στις Κυκλάδες μετά της Δήλου, που άκμασε τον 6ο αιώνα π.Χ. και μέχρι σήμερα έχουν αποκαλυφθεί δεκαπέντε κτήρια, βοηθητικά για τον ναό και το τελετουργικό εστιατόριο. Το κέντρο της λατρείας ήταν ένα τέμενος προστατευμένο με περίβολο, στο οποίο δέσποζε ο μαρμάρινος πρόστυλος ναός και δίπλα σε αυτόν το τελετουργικό εστιατόριο, μοναδικό στο είδος του, που δημιούργησαν οι Παριανοί στα αρχαϊκά χρόνια. Η πρωιμότερη χρήση του χώρου ανάγεται στη Γεωμετρική Περίοδο.
Φέτος, ολοκληρώθηκε η ανασκαφή των δύο πρωιμότερων κτισμάτων που έχουν έρθει στο φως ακριβώς μπροστά από τον στυλοβάτη του αρχαϊκού ναού και του αρχαϊκού λατρευτικού κτηρίου Δ, στρώμα με πληθώρα οστών και γραπτής κεραμικής που χρονολογείται από τον 8ο έως τον 6ο αι. π.Χ., το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως γέμισμα για την οικοδόμηση του αρχαϊκού κτηρίου Δ., ένα ακόμη κτήριο, με ναόσχημη κάτοψη διαστάσεων 9,90 x 6,20μ., το οποίο χρονολογείται στον 6ο αι.π.Χ., ενώ έγινε σαφές ότι από την αρχαϊκή περίοδο έως και τα ύστερα κλασικά χρόνια λειτούργησε ένα μεγάλο και πολύπλοκης κάτοψης κτηριακό συγκρότημα εκτάσεως περί τα 350 τ.μ., που γνώρισε πολλές κατασκευαστικές φάσεις. Εντοπίστηκαν επίσης μία μνημειακών διαστάσεων κτιστή κατασκευή (5 x 9,50 μ.), που πιθανότατα ήταν ένα είδος δεξαμενής, πολύ ιδιαίτερης και προσεγμένης κατασκευής, που χρονολογείται από τον 7ο έως και τον 4ο αι. π.Χ., και επίσης τμήμα ενός ακόμα κτηρίου μεγάλων διαστάσεων και ένα είδος τειχισμένου - προστατευτικού περιβόλου, μήκους 25 μέτρων και πλάτους 1,10, που χτίστηκε στα αρχαϊκά χρόνια, την περίοδο λειτουργίας του ιερού, για να προστατέψει τα βοηθητικά κτήρια εκτός του τεμένους.
Εκτός από την πληθώρα θραυσμάτων γραπτών και άβαφων αγγείων που χρονολογούνται από τον ύστερο 9ο έως τον 4ο αι. π.Χ. η φετινή ανασκαφή έφερε στο φως περισσότερα από 40 λυχνάρια, 25 βάσεις σκύφων και φιαλών με εγχάρακτες επιγραφές του ονόματος του Απόλλωνα, ενεπίγραφο όστρακο του 6ου αι. π.Χ. με παράσταση άθλου του Ηρακλή, θραύσματα μελανόμορφων αρχαϊκών κυλίκων με παραστάσεις πολεμιστών, ερυθρόμορφους κρατήρες αττικού εργαστηρίου κλασικής εποχής -έργα εξαίρετων ζωγράφων- με παραστάσεις Διονύσου, Σατύρων και Μαινάδων, κορινθιακούς αρύβαλλους και αλάβαστρα, γεωμετρικά ζωόμορφα ειδώλια, σκαραβαίους - σφραγιδόλιθους, χάλκινες πόρπες αλλά και πέντε θραύσματα κάτω άκρων αρχαϊκών Κούρων, που έρχονται να προστεθούν στα ήδη 75 γνωστά θραύσματα γλυπτών.
Παράλληλα με τις ανασκαφικές έρευνες, συνεχίστηκαν και αναστηλωτικές εργασίες, καθώς και εργασίες συντήρησης τοιχοποιϊών στα κτήρια Α, Β και Ε από τον συντηρητή της Εφορείας Αρχαιοτήτων Γ. Καράμπαλη.
Στις ανασκαφικές έρευνες συμμετείχε, εκτός από τα μέλη της επιστημονικής ομάδας (Κ. Νταϊφά, Α. Αλεξανδρίδου, Ν. Βέλλη, A. Ohnesorg, Γ. Ορεστίδης, Γ. Καράμπαλης κ.ά.), μεγάλος αριθμός φοιτητών και αρχαιολόγων από πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού (CYA, Birkbeck College, University of Salerno, University of Genova, Πανεπιστήμια Αθηνών, Θεσσαλίας, Κρήτης, Ιωαννίνων κ.ά.).
