“Αναπόφευκτο” χαρακτηρίζει το γεγονός να ανεβαίνει το “θερμόμετρο” με τους δανειστές ο Νίκος Ξυδάκης, εξηγώντας ότι δεν πρόκειται για “τίποτε ακραίο, τίποτε ασυνήθιστο”. Ωστόσο, επισημαίνει τη “στρεψοδικία” και τις “τρανταχτές αντιφάσεις” του Πόλ Τόμσεν και την “εμμονή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για μια Ευρωζώνη σκληρού πυρήνα και για την παραδειγματική υπερτιμωρία της Ελλάδας” και επικρίνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για το ότι “έχει αποφασίσει να δίνει στους δανειστές την εικόνα του πρόθυμου νεοφιλελεύθερου”.
Παράλληλα, υπογραμμίζει την ανάγκη να επιταχυνθούν οι δράσεις της κυβέρνησης που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών, εκτιμώντας πως “υπάρχουν περιθώρια κινήσεων, ακόμα και υπό συνθήκες επιτροπείας.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΦΟΙΒΟ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟ
* Βλέπουμε όλοι το θερμόμετρο της διαπραγμάτευσης να ανεβαίνει επικίνδυνα. Η κατάληξη θα μοιάζει περισσότερο με τον Αύγουστο του 2015 ή με τον Μάιο του 2016;
Δεν βλέπω ιδιαίτερη σχέση με τον Αύγουστο του 2015. Η ελληνική κυβέρνηση, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, οπότε η συμφωνία ουσιαστικά τέθηκε στην κρίση του λαού, έχει τηρήσει όλες τις δεσμεύσεις της, ακόμα και όταν έβλεπε τον ανορθολογικό χαρακτήρα ορισμένων από αυτές. Έγινε μια επιλογή, ακολουθούμε έναν συγκεκριμένο δρόμο εξόδου από την κρίση και παλεύουμε διαρκώς να αλλάξουμε τις πολιτικές ισορροπίες προς όφελος της χώρας. Σε αυτήν τη διαδρομή είναι αναπόφευκτο να ανέβει το θερμόμετρο και να υπάρξουν τριβές. Τίποτε ακραίο, τίποτε ασυνήθιστο.
* Συμφωνείτε με την άποψη ότι οι γνωστές ακραίες πλευρές των δανειστών (Γερμανία και ΔΝΤ) επιχειρούν να δυναμιτίσουν τη διαπραγμάτευση και να ρίξουν την κυβέρνηση;
Εξ αντικειμένου ναι, υπονομεύεται η ομαλή έκβαση της διαπραγμάτευσης, σπαταλιέται πολύτιμος χρόνος για τη χώρα και ως εκ τούτου για την κυβέρνηση. Πάντως δεν θεωρώ ότι υλοποιούν ένα οργανωμένο σχέδιο που έχουν από κοινού εκπονήσει - αυτό όχι. Άλλωστε δεν ξεκινούν από τις ίδιες θέσεις. Το ΔΝΤ κουβαλάει τις εκουσίως εσφαλμένες εκτιμήσεις που έκανε στην αρχή της κρίσης, και είχαν ως συνέπεια να βυθίσουν τη χώρα στην ύφεση. Τώρα προσπαθεί να αποσείσει μια σειρά διαψεύσεων και αυτοαναιρέσεων, χρησιμοποιώντας ακόμη και στρεψόδικα μέσα και τρανταχτές αντιφάσεις, όπως κάνει ο Πόλ Τόμσεν. Αλλά το Ταμείο κάποια στιγμή θα απολογηθεί για τα εσκεμμένα λάθη του, όπως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις.
Η Γερμανία είναι διαφορετική ιστορία. Εκεί έχουμε την εμμονή του Β. Σόιμπλε για μια Ευρωζώνη σκληρού πυρήνα και για την παραδειγματική υπερτιμωρία της Ελλάδας. Παρά ταύτα δεν το κάνει επειδή έχει σχέδιο εξόντωσης της χώρας μας. Είναι ευρωπαϊστής με τον δικό του τρόπο. Εδώ και είκοσι χρόνια έχει εκφράσει το “όραμά” του για την Ευρώπη: μια ηγεμονική Γερμανία σε έναν πυρήνα ισχυρών κρατών. Αυτό προφανώς δεν έγινε. Αντ’ αυτού δημιουργήθηκε μια ασύμμετρη Ευρωζώνη που έχει ωφελήσει τη Γερμανία και έχει ζημιώσει τους άλλους. Αυτή η υπέρμετρη οικονομική δύναμη ασκείται ατυπικά και χωρίς θεσμική λογοδοσία μέσω του Eurogroup για να παράγει πολιτικά αποτελέσματα με τεράστιες επιπτώσεις πάνω στα κράτη-μέλη και στην ίδια την Ε.Ε.
Η διαρκής υπερτιμωρία της Ελλάδας άρχισε το 2010 όταν το χρέος της απείλησε μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Υπενθυμίζω ότι την άνοιξη του 2010 το 75% του ελληνικού χρέους βρισκόταν συγκεντρωμένο στα χαρτοφυλάκια ολίγων γαλλογερμανικών τραπεζών, υπό ελληνικό δίκαιο. Σήμερα το 80% του χρέους παρακρατείται από ευρωπαϊκούς και κρατικούς φορείς, ευρισκόμενο υπό βρετανικό δίκαιο. Δηλαδή, απαλλάχτηκαν οι τράπεζες από ελληνικά ομόλογα 240 δισ. ευρώ, και τα φορτώθηκαν τα ευρωπαϊκά κράτη. Αυτό το γνωρίζουν όλοι πλέον.
Δεν ισχυρίζομαι λοιπόν ότι το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών και το ΔΝΤ προσπαθούν να «ρίξουν» την κυβέρνηση, μπορώ να πω όμως ότι με τις πρακτικές τους υπονομεύουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο και απειλούν το ευρωπαϊκό πολιτικό οικοδόμημα.
* Ποια είναι τα διαπραγματευτικά όπλα της Ελλάδας και ποια είναι τα όρια που θέτει η κυβέρνηση για την παραμονή της στην εξουσία;
Η κυβέρνηση υλοποιεί το πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει, το εν πολλοίς άδικο και σε πλευρές του αναποτελεσματικό, και την ίδια στιγμή επιχειρεί να αξιοποιήσει κάθε χαραμάδα που ανοίγεται και κάθε συμμαχία που διαφαίνεται στον ορίζοντα. Δεν έχουμε πολλά άλλα όπλα, τα ισχυρότερα όπλα τα χάσαμε όταν συμφωνήσαμε στο Μνημόνιο. Όμως δεν είμαστε μόνοι. Το διαπιστώσαμε στην περίπτωση του εφάπαξ βοηθήματος στους συνταξιούχους και της αναστολής αύξησης του ΦΠΑ στα ακριτικά νησιά. Παρά τις αρχικές αντιδράσεις του δίδυμου Σόιμπλε - Ντάισελμπλουμ, το κύμα συμπαράστασης είναι μεγάλο, μεγαλύτερο από το αναμενόμενο.
* Μήπως είναι ακραία η εκτίμηση της κυβέρνησης ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει να δίνει τα διαπιστευτήρια του στους δανειστές εις βάρος των συμφερόντων της χώρας και της κοινωνικής συνοχής της;
Ο Κ. Μητσοτάκης μόλις προχθές μπροστά στους συναδέλφους του του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος χαρακτήριζε τον πρωθυπουργό της χώρας του «ανήθικο». Ποιος από τους επικεφαλής των αδελφών της Ν.Δ. κομμάτων της Ευρώπης έχει κάνει παρόμοια δήλωση για πρωθυπουργό της χώρας του; Κέρδισε κάτι ο αρχηγός της Ν.Δ. από αυτό; Κέρδισε η χώρα του; Δεν θα ήταν καλύτερο να αξιοποιήσει το βήμα του στις Βρυξέλλες για να βοηθήσει τη χώρα του; Προσωπικά, σε διεθνές ακροατήριο δεν θα χαρακτήριζα τον πρωθυπουργό της χώρας μου «ανήθικο». Θυμίζω αναλογικά ότι το 2011 ο Αντώνης Σαμαράς, αντίθετος τότε στο πρώτο Μνημόνιο, δέχθηκε σφοδρά πυρά για τη στάση του από το ιερατείο του ΕΛΚ, αλλά δεν χαρακτήρισε «ανήθικο» τον Γ. Παπανδρέου.
Νομίζω ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αποφασίσει να δίνει στους δανειστές την εικόνα του πρόθυμου νεοφιλελεύθερου. Δεν θα έλεγα ότι εκουσίως επιλέγει να δράσει κατά των συμφερόντων της χώρας του, αλλά όταν φτάνει να καταψηφίσει την καταβολή του έκτακτου επιδόματος στους συνταξιούχους τότε στην καλύτερη περίπτωση είναι αντιφατικός, στην χειρότερη υποκριτής.
* Ως κοινοβουλευτικός, εκτιμάτε ότι αυτή η στάση έχει προκαλέσει αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της Ν.Δ.;
Φυσικά ισχύει αυτό, δεν είναι μπετόν η Ν.Δ., και παρατηρήθηκαν μάλιστα ηχηρές απουσίες στην ονομαστική ψηφοφορία. Αλλά δεν είναι δική μου δουλειά να μιλήσω για τη Ν.Δ. Ας μιλήσουν οι βουλευτές και τα στελέχη της, βλέπουν πού οδηγεί η πολιτική του επικεφαλής τους.
* Έχουν περάσει δύο χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να υπάρξει θεαματική βελτίωση στα προβλήματα της καθημερινότητας. Πώς θα μπορούσε να επιταχυνθεί το έργο της κυβέρνησης σε αυτή την κατεύθυνση;
Η πρώτη περίοδος στιγματίστηκε από την κυριαρχία της διαπραγμάτευσης. Όμως έγινε πολύ γρήγορα αντιληπτό ότι η διακυβέρνηση δεν μπορεί να εξαντλείται στις διαπραγματευτικές διεργασίες· υπάρχουν περιθώρια κινήσεων, ακόμα και υπό συνθήκες επιτροπείας. Έχω υποστηρίξει ότι όλα τα υπουργεία μπορούν να είναι παραγωγικά, και ότι δουλειά μας δεν είναι μόνο η δίκαιη κατανομή βαρών αλλά και η παραγωγή πλούτου. Έχω επίσης επισημάνει ότι κάνουμε βελτιώσεις και μεταρρυθμίσεις με ουσιώδη πολιτικό-κοινωνικό χαρακτήρα, π.χ. στην υγεία και την παιδεία, τις οποίες αδυνατούμε να τις επικοινωνήσουμε ως τέτοιες στον κόσμο. Κορυφαία δοκιμασία είναι η ανεργία, που μειώνεται αργά αλλά σταθερά· πρέπει να πέσει κάτω από το ψυχολογικό όριο του 20% στο τέλος του 2017. Ως αριστεροί μεταρρυθμιστές οφείλουμε να είμαστε ταχείς, τολμηροί, αποτελεσματικοί και, προ πάντων, ειλικρινείς και κοινωνικά δίκαιοι. Είναι το ιστορικό μας καθήκον.
