“Η Ιταλία οδηγείται σε έναν 'μεγάλο - μεγάλο συνασπισμό' από τον Μπερλουσκόνι μέχρι και τον Ντ' Αλέμα χωρίς να αμφισβητεί τη λιτότητα, ενώ η Αριστερά, που αγωνίζεται εναντίον του νεοφιλελευθερισμού, κάνει με την Εξουσία στον Λαό τα πρώτα βήματα για μια εναλλακτική προοπτική σε βάθος χρόνου” τόνισε στην “Αυγή” ο Πάολο Φερέρο, ο αντιπρόεδρος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και πρώην γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.
* Πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στην προεκλογική Ιταλία, όπου τα μεγάλα κόμματα και οι συνασπισμοί κομμάτων συμφωνούν να σώσουν τη χώρα... όλα μαζί;
Μου φαίνεται ότι οι κυρίαρχες τάξεις κατάφεραν να λύσουν οριστικά -ή καλύτερα για ένα μεγάλο διάστημα- το πρόβλημα της κυβερνητικής διαχείρισης της χώρας, της αποκαλούμενης governance, γιατί ο εκλογικός νόμος που έκαναν δεν είναι ένας κλασικός εκλογικός νόμος πριμοδότησης του διπολικού συστήματος, αλλά ένας νόμος που επιβάλλει τη διαμόρφωση συνασπισμών μετά τις εκλογές.
Είναι σημαντικά τα γεγονότα που κατεγράφησαν τις τελευταίες ημέρες όταν το Δημοκρατικό Κόμμα, το Κίνημα Πέντε Αστέρων, οι Ελεύθεροι και Ίσοι με τον Μάσιμο Ντ' Αλέμα και η Δεξιά του Μπερλουσκόνι υπογράμμισαν ότι συμφωνούν να προχωρήσουν σε έναν μεγάλο συνασπισμό για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης μετά από πρωτοβουλία και υπό τις οδηγίες του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτό σημαίνει ότι ξέρουμε ήδη πώς θα τελειώσουν οι εκλογές ανεξάρτητα από αυτό που θα ψηφίσουν οι πολίτες. Με άλλα λόγια τουλάχιστον το 70% των βουλευτών της επόμενης Βουλής δηλώνουν ήδη έτοιμοι να στηρίξουν μια “κυβέρνηση σταθερότητας” για τη διάσωση της χώρας, δηλαδή την εφαρμογή των πολιτικών που έρχονται από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Το νέο στοιχείο που προέκυψε ξεκάθαρα αυτές τις ημέρες είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο μπλόκο πολιτικών δυνάμεων, που, παρά τις φαινομενικές διαφοροποιήσεις του, λειτουργεί με τις εσωτερικές δυναμικές που επιβάλλει το Βερολίνο, ο μεγάλος συνασπισμός της Δεξιάς της Βαυαρίας, της γερμανικής Λαϊκής Δεξιάς της Μέρκελ, και των Σοσιαλδημοκρατών. Στην Ιταλία αυτό μεταφράζεται σε έναν “σωτήριο” συνασπισμό που θα ξεκινά από τον Μπερλουσκόνι και θα συμπεριλαμβάνει και τον Ντ' Αλέμα, ο οποίος μεταξύ των άλλων ζητάει τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
* Η προοπτική αυτή δεν κινδυνεύει να οδηγήσει ακόμη περισσότερους πολίτες στην αποχή, αφού η ψήφος τους φαίνεται να έχει διακοσμητικά χαρακτηριστικά;
Ασφαλώς, η αποχή θα φθάσει μάλλον σε νέα επίπεδα ρεκόρ για τις βουλευτικές εκλογές, αλλά αυτό δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει. Το θέμα είναι εάν θα καταφέρουμε να φτιάξουμε τουλάχιστον μια αξιοπρεπή Αριστερά.
* Γιατί στην Ιταλία δεν είναι δυνατή μέχρι σήμερα η οικοδόμηση μιας αριστερής πολιτικής δύναμης με κάποιο βάρος; Φαίνεται ότι ο κόσμος δεν λείπει...
Οι προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ενωτικής και εναλλακτικής Αριστεράς απέναντι στο Δημοκρατικό Κόμμα διαρκούν χρόνια. Βούλιαξαν γιατί η ηγετική ομάδα της Αριστεράς Οικολογίας Ελευθερίας πρώτα και της Ιταλικής Αριστεράς σήμερα επέλεξαν τη συνεργασία με αυτούς που θέλουν να αναστήσουν την Κεντροαριστερά. Ακόμη και όταν ήρθαν με την Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα, οι ευρωβουλευτές που προσχώρησαν αργότερα στην Ιταλική Αριστερά παρέμειναν ή πήγαν με τους Σοσιαλιστές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το ίδιο συνέβη και με την ομάδα του Τσιβάτι.
Οι Ελεύθεροι και Ίσοι φαίνεται ότι θέλουν μια Αριστερά εναντίον του Ματέο Ρέντζι, ώστε να ανοικοδομήσουν μια Κεντροαριστερά με τα χαρακτηριστικά του Πρόντι. Δεν αποτελεί μια προσπάθεια οικοδόμησης μιας εναλλακτικής Αριστεράς απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό, αλλά μια προσπάθεια να αναγκάσουν από πιο αριστερές θέσεις το Δημοκρατικό Κόμμα να αναστήσει μια Κεντροαριστερά σαν αυτή του Πρόντι.
Αυτό αποτελεί μια καταστροφή γιατί παγιδεύει πολλές δυνάμεις, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε κάτι πιο θετικό, γιατί η Κεντροαριστερά του Πρόντι απέτυχε οικτρά δύο φορές και μάλιστα στις κάλπες. Με αυτή την έννοια οι Ελεύθεροι και Ίσοι δεν αποτελούν ένα τμήμα της Αριστεράς που θέλει να οικοδομήσει μια Αριστερά, αλλά, όπως λένε και οι ίδιοι, ένα κομμάτι της Αριστεράς που θα θέλει να αναβιώσει την Κεντροαριστερά. Για τον λόγο αυτόν δεν μπορούσαμε να βρεθούμε μαζί τους, ούτε ως Κομμουνιστική Επανίδρυση ούτε ως Ευρωπαϊκή Αριστερά, γιατί έχουμε μια άλλη πολιτική.
* Η έννοια “Αριστερά” φαίνεται να αντιμετωπίζει προβλήματα αξιοπιστίας στην Ιταλία, αφού τη χρησιμοποιούν οι πιο διαφορετικές δυνάμεις, από το Δημοκρατικό Κόμμα έως τις παραδοσιακές ομαδούλες της Αριστεράς...
Υπάρχει ένα πρόβλημα με την αξιοπιστία της Αριστεράς στην Ιταλία, αφού δημιουργείται συστηματικά η σύγχυση ότι Αριστερά είναι η Κεντροαριστερά ή το Δημοκρατικό Κόμμα, αποκρύπτοντας συνεχώς ότι μπορεί να υπάρξουν και εναλλακτικές λύσεις. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι η λίστα Εξουσία στον Λαό δεν υπάρχει σε καμία μεγάλη εφημερίδα ή κυρίαρχο μέσο ενημέρωσης. Αυτό που τους συμφέρει είναι να φαίνεται ότι η Αριστερά τελειώνει στον Μάσιμο Ντ' Αλέμα.
Στην ουσία προσπαθούν να μεταλλάξουν το διπολικό καθεστώς με ένα καθεστώς τριών μεγάλων δυνάμεων και ένα μικρό κόμμα, που θα αποτελούν τα κόμματα που θα έχουν νομιμοποιηθεί για να κυβερνήσουν, χωρίς όμως να αμφισβητούν το Σύμφωνο Σταθερότητας, που δεν θα αναφέρονται στο τεράστιο χρέος της χώρας ή τα επίσης τεράστια κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, δεδομένου ότι ένας Ιταλός στους τρεις βρίσκεται κοντά ή κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Από τη στιγμή που κατάφεραν να βάλουν μέσα στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης και το Κίνημα Πέντε Αστέρων ο κόσμος θα αποφασίσει τις... εσωτερικές ισορροπίες της νέας κυβέρνησης και όχι την πραγματική κυβέρνηση και την πολιτική που θα ακολουθήσει. Η επιλογή της επόμενης κυβέρνησης θα αφορά το εάν θα είναι πιο κοντά στον Μπερλουσκόνι, τον Ρέντζι, τον Ντι Μάιο ή τον Γκράσο, όχι εάν θα ακολουθήσει ένα διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα από τη σημερινή κυβέρνηση.
* Η κυβέρνηση Τζεντιλόνι θα παραμείνει και μετά τις εκλογές;
Αυτό δεν μπορούμε να το πούμε από τώρα, γιατί θα εξαρτηθεί από το μέγεθος της ήττας του Δημοκρατικού Κόμματος, εάν η Λέγκα του Βορρά θα παραμείνει στον συνασπισμό με τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι. Η φόρμα μπορεί να αλλάξει, όπως και το πρόσωπο του πρωθυπουργού, αλλά η ουσία της πολιτικής θα παραμείνει η ίδια ή θα χειροτερέψει.
Στην Ιταλία όλοι φοβούνται το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ του Μάριο Ντράγκι, γιατί φοβούνται ότι η Γερμανία θα πιέσει την Ιταλία. Γι' αυτό κανείς δεν θέλει να κυβερνήσει μόνος του και θέλουν συμμάχους. Θέλουν ένα είδος κυβέρνησης Μόντι, που θα ανακοινώσει ως αναπόφευκτα τα νέα μέτρα που θα πρέπει να υιοθετηθούν.
* Υπάρχει το θέμα της ρευστότητας των τραπεζών και του χρέους...
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι θα σημαίνει για τις τράπεζες η εγκατάλειψη της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ και τις κερδοσκοπικές κινήσεις που θα υπάρξουν στο ιταλικό χρέος και τα επιτόκια των ομολόγων.
* Ποια είναι η άλλη Αριστερά που κατεβαίνει στις εκλογές;
Δημιουργήσαμε το μοναδικό εθνικό αριστερό ψηφοδέλτιο συγκεντρώνοντας μεταξύ άλλων και δεκάδες χιλιάδες υπογραφές. Κόμματα της Αριστεράς, συλλογικότητες, κινήματα, ανένταχτοι διοργανώσαμε συνελεύσεις που αποφάσισαν τα ψηφοδέλτια της Εξουσίας στον Λαό από τα κάτω. Σε αρκετά σημεία έμοιαζε με τις αρχικές προσπάθειες δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές αποτελούν το πρώτο βήμα, γιατί πρέπει να σκεφτούμε να δημιουργήσουμε ένα πολιτικό υποκείμενο της Αριστεράς. Πρέπει να συγκεντρώσουμε δυνάμεις και να δώσουμε την εικόνα ενός κόμματος.
* Το εκλογικό αποτέλεσμα τι ρόλο θα παίξει;
Θα μας άρεσε να νικήσουμε... Πρέπει να είναι κατανοητό ότι προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε δυνάμεις. Η Εξουσία στον Λαό αποτελεί την πρώτη προσπάθεια αναγέννησης της Αριστεράς. Υπάρχουν πολλοί νέοι που συμμετέχουν στο εγχείρημα. Πρέπει να συνεχίσουμε ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα.
* Πώς βλέπετε ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς τις τελευταίες εξελίξεις στη Γερμανία, την Αυστρία και τις εκλογές που έρχονται σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής Ευρώπης;
Ο σχηματισμός της γερμανικής κυβέρνησης θα καθορίσει πολλές από τις εξελίξεις. Δεν θα υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές στο οικονομικό επίπεδο. Η Ελλάδα εκβιάστηκε από την Ευρώπη και ό,τι κατάφερε το κατάφερε στο πεδίο της μάχης, χωρίς να της κάνουν καμιά έκπτωση. Δεν νομίζω ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά θα μπορεί να κάνει μια συμμαχία με τους Σοσιαλιστές για να μεταφέρει πιο αριστερά την Ευρώπη. Πρέπει να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις της αντινεοφιλελεύθερης Αριστεράς εναντίον της λιτότητας. Πρέπει να αποτρέψουμε τον κατακερματισμό των δυνάμεων που μάχονται εναντίον του νεοφιλελευθερισμού.
