Κυβερνητικές πηγές διαψεύδουν ότι τα λεγόμενα του Γ.Δραγασάκη για το χρέος, αποκλίνουν από την επίσημη κυβερνητική θέση.
Επισημαίνουν, δε ότι αυτά που είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κινούνται στο πλαίσιο όσων έχει πει ο πρωθυπουργός, όσων περιλαμβάνει ο κυβερνητικός σχεδιασμός, καθώς και όσων περιλαμβάνονται στην απόφαση του Eurogroup για το χρέος.
Νωρίτερα, πολλές ιστοσελίδες είχαν ανακαλύψει “αποκλίσεις” και “διαφορετική γραμμή” σε σχέση με τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης στη βουλή για το ζήτημα του χρέους.
Μεταξύ άλλων ο κ. Δραγασάκης αναφέρει:
"Δεύτερον, έχουμε μια συμφωνία του Eurogroup που εξ ορισμού ορίζει τρεις χρόνους: Άμεσα μέτρα, μέτρα μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα και μια συζήτηση για το πώς το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο. Δηλαδή, τι θα γίνει εάν σε δέκα χρόνια ανέβουν τα επιτόκια διεθνώς, τι θα συμβεί αν η οικονομία ξαναπέσει σε μια ύφεση, πώς θα κλειδώσουμε από τώρα βαθμούς σταθερότητας και ασφάλειας. Επομένως, ακόμα και να έρθουν πολύ ευνοϊκά τα πράγματα, μιλάμε για μια διαδικασία που εξ ορισμού πάει και πέρα από το 2018. Με αυτήν την έννοια, κύριε Πρόεδρε, θα πρότεινα να σκεφτείτε και το θέμα της διάρκειας της Επιτροπής, μήπως να μείνει ανοιχτός ο ορίζοντας. Μπορεί βέβαια να συμφωνήσει η Επιτροπή να κάνει ένα πόρισμα για αυτό το σκοπό, αλλά το αντικείμενο της μπορεί να είναι διαρκέστερο".
Επιπλέον, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σημειώνει ότι "αν φτάσουμε στο επίπεδο της Πορτογαλίας, που η Πορτογαλία μπορεί και δανείζεται, αυτό θα είναι ένα σημαντικό βήμα. Σημαίνει όμως αυτό ότι έχουμε τελειώσει με το πρόβλημα του χρέους, αν το χρέος παραμένει πολύ υψηλό ως ποσοστό του Α.Ε.Π. ή αν η ανάπτυξη μας δεν είναι επαρκής;
Ακόμα ο Γιάννης Δραγασάκης αναφέρει ότι "το τρίτο επίπεδο, όμως, πέρα από τα δημοσιονομικά, είναι το παραγωγικό μοντέλο. Όσο βιώσιμο και αν είναι το χρέος, εάν συνεχίζουμε να καταναλώνουμε με εισαγωγές τις οποίες πληρώνουμε με έσοδα από τουρισμό, ναυτιλία και δανεισμό, όπως κάναμε ως τώρα, μάλλον το χρέος θα ξανανέβει. Άρα, η αντιμετώπιση του χρέους συνδέεται και με τη δημιουργία ενός βιώσιμου παραγωγικού και δικαίου συστήματος, το οποίο ακριβώς θα εξαλείψει μία από τις αιτίες.
Τέλος, ο Γ.Δραγασάκης αναφέρει ότι "σε πολλά θέματα το να αλλάζει κανείς άποψη είναι πολλές φορές και αναγκαίο, στα θέματα όμως του χρέους διατηρώ τις απόψεις που είχα. Δηλαδή, τι διατηρώ; Ότι ακόμη και την καλύτερη λύση να πετύχουμε σήμερα, έχουμε την εξής ιδιομορφία, ότι πιστωτές μας είναι και αυτοί υπερδανεισμένοι. Εμείς χρωστάμε στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία. Δεν θεωρώ, λοιπόν, εύκολο να πετύχουμε μεγάλη απομείωση του χρέους μόνο για την Ελλάδα χωρίς να απομειωθεί και το δικό τους χρέος. Άρα, η θέση που είχα από τότε και διατηρώ είναι ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε τώρα, πρέπει να κερδίσουμε, να διεκδικήσουμε ό,τι μπορούμε να διεκδικήσουμε τώρα, να έρθουμε ει δυνατόν, έστω και στο ίδιο επίπεδο μακάρι και καλύτερο από τους άλλους, ούτως ώστε από κοινού και με άλλες χώρες να διεκδικήσουμε την ιδέα αυτή, ότι δηλαδή πρέπει να υπάρξει μια πανευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους που αυτή να είναι ριζική και να είναι και για όλους και για μας και για τις άλλες χώρες.
