Θανάσης Παπακωνσταντίνου
«Ζούμε σε έναν ασυνάρτητο και παράλογο κόσμο, βουτηγμένο στην απληστία. Η κρίση στην Ελλάδα το έκανε ακόμα πιο ξεκάθαρο αυτό. Υπάρχουν λοιπόν εκείνοι, οι λεγόμενοι 'ρεαλιστές', που τους βολεύει αυτή η κατάσταση, νιώθουν άνετα και προσπαθούν να επωφεληθούν. Υπάρχουν όμως και άλλοι άνθρωποι που οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο και προσπαθούν γι' αυτό, καθένας με τον τρόπο του. Δυστυχώς και στα μυαλά αυτών, των 'οραματιστών', λυσσομανά η μισαλλοδοξία. Ενώ ο τελικός σκοπός, η μεταμόρφωση του κόσμου σε κάτι καλύτερο, είναι πάνω - κάτω κοινός, υπάρχει μια αέναη, αδελφοκτόνος μάχη για τον 'σωστό' τρόπο που οδηγεί σε επαναλαμβανόμενες αποτυχίες και απογοητεύσεις.
Προσωπικά, ίσως και λόγω ηλικίας, με έχει κουράσει αυτό. Δεν ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είμαι κομμουνιστής, δεν είμαι τίποτα ξεκάθαρο. Έχω τη λαχτάρα να ανατραπεί η μέτρια πραγματικότητα που βιώνω (με πολλές ενοχές ότι δεν κάνω κάτι ουσιαστικό γι' αυτό) και αυτή η λαχτάρα προκύπτει από έναν άναρχο, άτακτο και πολυσυλλεκτικό εσωτερικό κόσμο. Όταν μου έγινε η πρόταση να εμφανιστώ στο Φεστιβάλ Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, η αλήθεια είναι ότι είχα κάποιους δισταγμούς στην αρχή γιατί δεν ήθελα να ταυτιστώ με τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (νάτην η ανεπαίσθητη παρουσία του σκουληκιού της μισαλλοδοξίας!).
Τη λύση έδωσε ο από μηχανής θεός, δηλαδή... η γυναίκα μου: 'Δέξου, δεν βλέπεις που τους χτυπάνε όλοι;'. Εντάξει, ρε Φανούλα, θα πάω...».
Γιώργος Μαργαρίτης
«Πηγαίνω όπου υπάρχουν άνθρωποι και πιο συγκεκριμένα Έλληνες. Ακόμα περισσότερο όπου υπάρχει ένα δυναμικό τμήμα νεολαίας όπως αυτό του ΣΥΡΙΖΑ... Πιστεύω στους νέους ανθρώπους, στη δύναμη του καινούργιου, η οποία μπορεί μεν να προέρχεται από διάφορους πολιτικούς χώρους, αλλά εδώ σίγουρα έχουμε να κάνουμε με έναν από τους πιο προοδευτικούς. Δεν μπορεί να μείνουμε έτσι, σε αυτή την τόσο άσχημη κατάσταση, κάτι, κάπως θα γίνει και θα προχωρήσουμε ξανά προς τα εμπρός»!
