Μ' ένα μεγάλο δίλημμα είναι πλέον αντιμέτωπος ο υπουργός Παιδείας: Ή παραιτείται ή φέρνει τα ΜΑΤ στα πανεπιστήμια. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο Κ. Αρβανιτόπουλος έγερνε προς το δεύτερο. Μόνο που ζητούσε συνενόχους στο πρόσωπο των πρυτάνεων. Για την ακρίβεια στο πρόσωπο του πρύτανη του Πανεπιστημίου της Αθήνας, Θ. Πελεγρίνη. Με δήλωσή του, το βράδυ της Παρασκευής, απαιτούσε από τον πρύτανη του ΕΚΠΑ να τον βγάλει από το αδιέξοδο και την εσωκομματική απομόνωση φέρνοντας τα ΜΑΤ για να ανοίξουν το πανεπιστήμιο.
«Ζήτησα από τον πρύτανη του ΕΚΠΑ», δήλωσε ο υπουργός, «να προβεί πάραυτα σε δημόσια δήλωση και στις ενέργειες εκείνες που θα διασφαλίζουν το άμεσo άνοιγμα του Πανεπιστημίου και το δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία που παρεμποδίστηκε». Με τη δήλωση αυτή ο Κ. Αρβανιτόπουλος κλείνει το σύντομο μονόπρακτο «διαλόγου» και «διαπραγματεύσεων», που κράτησε ακριβώς μία εβδομάδα και έληξε την Πέμπτη, όταν οι Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ αποφάσισαν με συντριπτική πλειοψηφία να συνεχίσουν για 13η εβδομάδα τις κινητοποιήσεις.
Ο υπουργός δεν αναφέρεται καθόλου στο ΕΜΠ, ούτε στο ΑΠΘ, ούτε σε άλλα ιδρύματα στα οποία συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις. Όλη του η προσοχή ήταν και παραμένει στραμμένη στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι λόγοι προφανείς. Το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ αποτελούν την εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα, που ουδείς μπορούσε να προβλέψει την εμβέλεια, τη διάρκεια και την αντοχή του. Ο Κ. Αρβανιτόπουλος προσπάθησε να βγάλει από τη μέση το ΕΚΠΑ κάνοντας κάτω από το τραπέζι προτάσεις «άμβλυνσης των συνεπειών της διαθεσιμότητας».
Όνειρο ήταν και πάει...
Η ανακοίνωση της Συγκλήτου του ιδρύματος, αλλά και οι δηλώσεις μελών του Δ.Σ. του συλλόγου εργαζομένων, που σχολίαζαν ως θετική την πρόταση του υπουργού, η οποία ουδέποτε δημοσιοποιήθηκε επισήμως, αναπτέρωσε τις ελπίδες του υπουργού. Η Γενική Συνέλευση της Πέμπτης, όμως, τις διέλυσε και πάλι.
"Ο απεργιακός μας αγώνας είναι αυτός που έφερε το υπουργείο Παιδείας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων", τονίζει η Απεργιακή Επιτροπή του ΕΚΠΑ. "Αίτημά μας παραμένει η αναστολή της ΚΥΑ. Δεν αποδεχόμαστε καμιά διαπραγμάτευση με δεδομένη την απόλυση συναδέλφων μας. Σε διάλογο πάμε μόνο με εκπροσώπους από όλες τις πληττόμενες κατηγορίες, διαθέσιμους λόγω κατάργησης κλάδου και κατόπιν μοριοδότησης, μη απογραφέντες, αλλά και όλους τους άλλους συναδέλφους μας που υφίστανται την πολιτική των απολύσεων και της διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου του υπουργείου".
Αυτή η ανακοίνωση επικυρώθηκε από ένα δάσος χεριών που υψώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας συνέλευσης 1.000 και πλέον ατόμων, όπου μάταια μία μικρή μειοψηφία προσπαθούσε να ανοίξει ρήγμα, να επιβάλει τον διχασμό, να διασπάσει το μέτωπο των εργαζομένων και να δημιουργήσει «ρεπορτάζ» για τον υπουργό Παιδείας και τα φιλικά του ΜΜΕ.
Ανοικτά η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση κατήγγειλε ότι αυτοί που κηρύσσουν τον συμβιβασμό και την υποταγή είναι ο γνωστός μηχανισμός μέσα στο πανεπιστήμιο, που χρόνια τώρα ήταν ο βραχίονας του πελατειακού συστήματος, των διευθετήσεων κάτω από το τραπέζι, των εξυπηρετήσεων για τους κολλητούς και μόνο. Τώρα επιδίωξη τους είναι να διασώσουν τον μηχανισμό τους και να τον ξαναοικοδομήσουν στις νέες συνθήκες.
Ανοικτή αμφισβήτηση
Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι δεν «τσίμπησαν» και, όταν αποφάσισαν συνέχιση του απεργιακού τους αγώνα, τότε βγήκαν και τα εσωκομματικά μαχαίρια εναντίον του Κ. Αρβανιτόπουλου. Την αρχή έκανε ο Κ. Μητσοτάκης, που άδειασε τον υπουργό και τα δήθεν διαπραγματευτικά του πακέτα, δηλώνοντας ορθά κοφτά ότι δεν υπάρχει καμία υπαναχώρηση της κυβέρνησης ως προς τον αριθμό των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει ο αριθμός αυτός, έκανε σαφές ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Στη συνέχεια ο Μ. Βορίδης, από το βήμα της Βουλής, κάλεσε τον υπουργό Παιδείας να κάνει «κάτι άλλο» από την τροπολογία που έφερε στη Βουλή, με την οποία δίνεται η δυνατότητα στους φοιτητές να εξεταστούν σε όλα τα μαθήματα (του χειμερινού και του εαρινού εξαμήνου) τον Φεβρουάριο και τον Ιούνιο. Αυτή η τροπολογία δεν έχει νόημα, απεφάνθη ο Μ. Βορίδης. «Κάτι πιο τολμηρό» ζητάει από τον υπουργό και ο γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ., και πρώην πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, Α. Παπαμιμίκος.
Η αμφισβήτηση του Κ. Αρβανιτόπουλου αποτυπώθηκε στο κύριο άρθρο της «Καθημερινής» την Τετάρτη, όπου η εφημερίδα έθετε θέμα παραίτησης του υπουργού, χρεώνοντάς του ότι «χειρίστηκε ανεπαρκώς και με μεγάλη προχειρότητα το ζήτημα της διαθεσιμότητας. Και αφού προκλήθηκε μεγάλος θόρυβος και έκλεισαν τα πανεπιστήμια, αποφάσισε να προχωρήσει σε διάφορους συμβιβασμούς, οι οποίοι είναι τουλάχιστον τραγελαφικοί». Αντίστοιχη αμφισβήτηση εκφράζει και ο πρόεδρος της... αφοπλισμένης ΠΟΣΔΕΠ και καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Ε. Ευσταθόπουλος, ο οποίος, αφού καταλογίζει στον υπουργό τεράστιες ευθύνες για τον κίνδυνο απώλειας του εξαμήνου, τον κατηγορεί ευθέως διότι «εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης που διέρχεται το δημόσιο πανεπιστημιακό σύστημα προωθεί με μία σειρά πολύ λεπτομερών διατάξεων, τη λειτουργία και ανάπτυξη του ιδιωτικού συστήματος 'ανώτατης' εκπαίδευσης».
Είναι σαφές ότι ο υπουργός Παιδείας δεν έχει πλέον τόπο να σταθεί. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η σιωπή της κυβέρνησης, όταν την Παρασκευή ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την παραίτηση του Κ. Αρβανιτόπουλου και την απόσυρση του καταστροφικού μέτρου της διαθεσιμότητας προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με τις κλειστές σχολές. Ο λαλίστατος κυβερνητικός εκπρόσωπος «ξέχασε» να απαντήσει και άφησε μόνο του τον Κ. Αρβανιτόπουλο να δώσει την τελευταία του μάχη...
Είναι σαφές ότι η πόρτα εξόδου έχει μισανοίξει για τον υπουργό Παιδείας. Όμως το πολιτικό μέλλον του Κ. Αρβανιτόπουλου ενδιαφέρει μόνο τον ίδιο. Εκείνο που ενδιαφέρει την κοινωνία είναι να ανοίξουν και να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια. Η απόσυρση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης είναι το κλειδί για το άνοιγμά τους.
