Οι παράγκες είχαν στηθεί πριν μήνες, σε ένα ελαιόκτημα στα βόρεια όρια του καταυλισμού. Πλέον όμως βρίσκεται στην καρδιά της και «ζούγκλας» επονομαζόμενης περιοχής με 14.000 περίπου ανθρώπους να ζουν σε σκηνές και παράγκες που οι ίδιοι έφτιαξαν σε κτήματα γύρω από τον καταυλισμό του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης με τους 5.000 περίπου κατοίκους.
«Συγκεντρώσαμε και συνεχίζουμε να συγκεντρώνουμε τα παιδιά του καταυλισμού που συνεχώς αυξάνονται» λέει στο ΑΠΕ ΜΠΕ ο Ζεκία Φαρσάτ που μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς αιτούντες άσυλο και εθελοντές, λειτουργεί το σχολείο.
Καθηγητής στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Αφγανιστάν ο ίδιος, ακτιβιστής εναντίον των πρακτικών τόσο των Ταλιμπάν όσο και της κυβέρνησης, αναγκάστηκε να φύγει πριν ένα χρόνο περίπου από την Καμπούλ και διατρέχοντας τη γνωστή διαδρομή να φτάσει στη Μόρια όπου και εγκλωβίστηκε μετά την υποβολή αιτήματος ασύλου.
«Μαθαίνουμε στα παιδιά Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Αραβικά, Φαρσί και φυσικά Ελληνικά. Αλλά και μουσική και ζωγραφική» λέει.
Το πρόγραμμα διδασκαλίας ξεκινά καθημερινά στις 7 το πρωί και ολοκληρώνεται στις 10 το βράδυ.
Όταν σκοτεινιάσει, η διδασκαλία γίνεται με τους φακούς των κινητών. Ένας πίνακας με μαρκαδόρους στον έναν τοίχο της παράγκας, παλέτες επενδυμένες με υφάσματα για δάπεδο κι αυτό ήταν όλο.
Ούτε θρανία, ούτε εποπτικό υλικό. Όσον αφορά στα τετράδια κι ό,τι άλλο χρειάζεται το σχολείο για να λειτουργήσει «φροντίζουν οι εθελοντές και καλοί άνθρωποι του νησιού.
Σημαντικό είναι κανείς να έχει διάθεση να μάθει. Άλλο τόσο σημαντικό είναι να έχει κανείς και διάθεση να διδάξει» συμπληρώνει ο Ζεκία Φαρσάτ.
Όσον αφορά στον καινούργιο χρόνο, «Να τα καταφέρουμε. Πρέπει να τα καταφέρουμε» συμπληρώνει.
Πηγή: stonisi.gr
