Έντονη οσμή οικονομικού σκανδάλου από τις προηγούμενες διοικήσεις της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης αποπνέει η δικογραφία που σχηματίστηκε από τα μέλη της οικονομικής αστυνομίας Βόρειας Ελλάδας, βάσει της οποίας ασκήθηκε χθες ποινική δίωξη για απιστία σε βάρος του Δημοσίου σε πρώην διοικητές και στελέχη της ΕΒΖ.
Η έρευνα ξεκίνησε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν ο τότε πρόεδρος της ΕΒΖ κατέθεσε στον εισαγγελέα διαφθοράς μηνυτήρια αναφορά, στην οποία περιλαμβάνεται το πόρισμα των ορκωτών ελεγκτών, μέσα από το οποίο φαίνονταν ότι στο κομμάτι των πωλήσεων είχε στηθεί ένα περίεργο «πάρτι» χωρίς κανόνες που όχι μόνο δεν διασφάλιζε το συμφέρον της βιομηχανίας αλλά ενδέχεται να κρύβει και προσωπικά οικονομικά οφέλη για πρώην διοικούντες και στελέχη. Αυτά κατά την περίοδο 2007-2015, διάστημα κατά το οποίο εκτιμάται ότι η ΕΒΖ ζημιώθηκε κατά 55 εκατ.ευρώ. Η δικογραφία που σχηματίστηκε από την οικονομική αστυνομία διαβιβάστηκε ήδη στην ανακρίτρια διαφθοράς Βασιλική Ζώτου, ενώ ο εισαγγελέας εγκλημάτων διαφθοράς Θεσσαλονίκης, αντιεισαγγελέας εφετών Αχιλλέας Ζήσης, άσκησε ποινική δίωξη κατά πέντε προέδρων και διεύθυνοντων συμβούλων για απιστία σε βάρος του Δημοσίου, με τις επιβαρυντικές διατάξεις του Νόμου 1608/50 περί καταχραστών του Δημοσίου, που προβλέπουν ισόβια κάθειρξη. Επίσης άσκησε διώξεις για άμεση συνέργεια στην απιστία σε δύο εμπορικούς διευθυντές της ΕΒΖ και για ηθική αυτουργία στην απιστία σε τρεις προέδρους ιδιωτικών εταιρειών που άφησαν μεγάλες οφειλές στην ΕΒΖ.
Το "πάρτι" στις πωλήσεις
Από τη σχετική δικογραφία, σύμφωνα με πληροφορίες, προκύπτει ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε στον τομέα των πωλήσεων ήταν καταστροφική και κατά παράβαση του καταστατικού της ΕΒΖ. Πιο συγκεκριμένα, οι διοικήσεις της εταιρείας εμφανίζονται να επέτρεπαν την πώληση μεγάλων ποσοτήτων ζάχαρης σε τρεις εταιρείες που ήταν εντελώς αφερέγγυες και χωρίς να διασφαλίζουν ότι θα πληρώσουν για το εμπόρευμα. Σύμφωνα με το καταστατικό της εταιρείας, κάθε πελάτης για την ποσότητα ζάχαρης που παραγγέλνει οφείλει να προσκομίζει εγγυητική επιστολή τράπεζας για το 1/3 του ποσού, να παρουσιάζει εμπράγματη ασφάλεια για το άλλο 1/3 και το υπόλοιπο 1/3 να το καλύπτει με προσωπικές επιταγές. Επίσης το πιστωτικό όριο των πωλήσεων δεν θα πρέπει να ξεπερνά το 1 εκατ. ευρώ.
Κατά την έρευνα που έγινε φάνηκε ότι για τρεις ιδιωτικές εταιρείες δεν τηρήθηκαν τα παραπάνω και μόνη «εγγύηση» που έλαβε η ΕΒΖ ήταν κάποιες τραπεζικές επιταγές, οι οποίες, παρότι μικρής αξίας, δεν εμφανίστηκαν ποτέ στις τράπεζες, καθώς θεωρήθηκε δεδομένο πως θα ήταν ακάλυπτες. Έτσι μια εταιρεία έφτασε να χρωστά 38 εκατ. ευρώ, με μόνη εμπράγματη διασφάλιση για τα χρέη της μια υποθήκη αξίας 3 εκατ. ευρώ, μια άλλη 15 εκατ. ευρώ με μόνη έμπρακτη διασφάλιση μία υποθήκη 500.000 ευρώ, ενώ μια τρίτη, 2 εκατ. ευρώ. Τις εταιρείες αυτές, αν και συνεχώς έβαζαν νέα φέσια, οι διοικήσεις της ΕΒΖ συνέχιζαν να τις προμηθεύουν με ζάχαρη και να τις χαρακτηρίζουν «φερέγγυες».
Εκτός από τα παραπάνω θα εξεταστεί από τη Δικαιοσύνη και το γιατί ορισμένες μεγάλες εταιρείες αγόραζαν σημαντικές ποσότητες ζάχαρης κάτω του κόστους. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο εισαγγελέας διαφθοράς έχει ζητήσει παράλληλη έρευνα, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, για το αν υπήρξε και παράνομος πλουτισμός των εμπλεκομένων. Έτσι, αναμένεται το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών των διωκομένων.
