ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ -ΑΠΟΣΤΟΛΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Με φόντο τα χαλάσματα στα σπίτια και τα μαγαζιά τους, οι κάτοικοι της Κεφαλλονιάς, έχουν αρχίσει να σκέφτονται το μέλλον χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας, βιώνοντας παράλληλα με μεγάλες δυσκολίες το παρόν. Στο Ληξούρι οι κάτοικοι μιλούν για χαριστική βολή, καθώς τα προβλήματα που υπήρχαν από τις πολιτικές λιτότητας πολλαπλασιάζονται μετά την καταστροφή.
Ανάμεσα στους πληγέντες, βρίσκονται πολλοί άνεργοι, συνταξιούχοι, άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα, που δεν χρειάστηκε ο σεισμός για να χάσουν το ρεύμα τους, αλλά κάποιοι απλήρωτοι λογαριασμοί ή ένα ακόμα χαράτσι. Βλέποντας το μοναδικό τους σπίτι να χάνεται και τη ζωή τους να γκρεμίζεται κυριολεκτικά, οι συζητήσεις για το αύριο μπήκαν σε άλλη βάση. «Το μέλλον μου βρίσκεται στο επόμενο εισιτήριο», λέει με πόνο κρεοπώλης, 32 χρονών, που έστησε με μεράκι το μαγαζί του πριν 8 μήνες και τώρα το 'βγαλε στην αγγελία για να το πουλήσει και ν' αλλάξει ζωή. Σύμφωνα με τους κατοίκους, ήδη έχουν γίνει 8 αιτήσεις για εγγραφή των παιδιών σε σχολεία εκτός Κεφαλλονιάς. Πολλά από τα αμάξια που ανεβαίνουν στο ferry boat για το Αργοστόλι δεν γυρνούν πίσω. Σαν άλλοι νομάδες, μαζεύουν όσα πράγματα μπορούν κι ο καθένας όπου έχει άκρη πηγαίνει. Κυριότεροι προορισμοί, η Πάτρα κι η Αθήνα.
Οι λιγοστοί νέοι που είχαν μείνει το ξανασκέφτονται
"Πριν έρθει ο σεισμός, μας βρήκε ο 'Καλλικράτης'", λέει ο Σπύρος Αντωνέλλος, άλλος μαγαζάτορας, θέλοντας ν' αναδείξει το πρόβλημα της συγχώνευσης των δήμων, απόρροια των κυβερνητικών πολιτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης, που γέννησε όμως χειρότερα προβλήματα. «Οι μισές μας υπηρεσίες χάθηκαν. Από εκεί που όλα ήταν στα πόδια μας, ξαφνικά έπρεπε να κάνουμε ταξίδι, να πληρώνουμε βενζίνες και να αισθανόμαστε αποκομμένοι. Ακόμα και το νοσοκομείο κόντευε να κλείσει! Με αγώνες το κρατήσαμε». Στα τελευταία πέντε χρόνια, όπως υποστηρίζει, το Ληξούρι μετετράπη σ' ένα τεράστιο γηροκομείο. «Οι νέοι έφυγαν, δεν είχαν κάτι να κάνουν εδώ. Έμειναν οι γέροι. Αν δεις πέρα από τα μαγαζιά που έκλεισαν τώρα, υπάρχουν ξενοίκιαστοι χώροι για χρόνια». Οι νέοι που έμειναν, τώρα το ξανασκέφτονται. «Αυτή είναι η μεγαλύτερη αγωνία μας. Μη πεθάνει ο τόπος και μείνουμε μόνο γέροντες».
Το μαγαζί του Σ. Αντωνέλλου δεν έχει υποστεί βλάβες στο κτήριο. Μεγάλο μέρος όμως από τα εμπορεύματα (καλλυντικά, κολόνιες κ.ά.) έχουν καταστραφεί, ενώ το κατάστημα μένει κλειστό για μέρες. Στο σπίτι του δεν μπαίνει γιατί φοβάται. «Δεν έχει κριθεί ακατάλληλο, όμως δεν έχω εμπιστοσύνη σ' αυτά που μας λένε», εξηγεί και θυμάται τη... φάρσα της εκκένωσης. Όταν δηλαδή κάποιος, που δεν βρέθηκε ποτέ, προειδοποίησε για νέο «μεγάλο σεισμό» κι έβγαλε όλα τα χωριά στο πόδι, με τον κόσμο να τρέχει πανικόβλητος προς το λιμάνι. «Το ψυχολογικό βάρος είναι τεράστιο», μας εξηγούν οι άνθρωποι στο Ληξούρι, εξηγώντας τον πανικό που προκαλείται συχνά και χαρακτηρίζουν «παρέλαση» την άφιξη των υπουργών. «Και που ήρθαν, τι έκαναν; Βλέπετε ν' άλλαξε κάτι;»
Η καθημερινότητα στο... αμάξι
Πιο δίπλα από το μαγαζί του Σ. Αντωνέλλου, μια οικογένεια κοιμάται μέσα στ' αμάξι. Ακριβώς δίπλα από το fast food που λειτουργεί υποτυπωδώς, περισσότερο για να εξυπηρετεί τον κόσμο που δεν βρίσκει κάτι να φάει παρά για να βγάλει το οποιοδήποτε κέρδος. Δύο παιδάκια τυλιγμένα με πάπλωμα κι οι γονείς να πηγαινοέρχονται από τ' αμάξι στο μαγαζί. Οι σεισμοί δεν σταματούν σχεδόν ποτέ. «Πλέον δεν πεταγόμαστε, συνηθίσαμε», λένε.
Η εικόνα έξω από το μαγαζί τους είναι η εικόνα σε όλες τις περιοχές που έχουν πληγεί από τον σεισμό στο νησί. Ουρές από αυτοκίνητα με κόσμο μέσα βρίσκονται στην άκρη των δρόμων ή σε ανοικτούς χώρους, όπως δίπλα στο δημοτικό στάδιο. «Μετά τον δεύτερο σεισμό τη βγάζουμε στ' αμάξι. Το σπίτι μας καταστράφηκε», είναι τα λόγια της Κατερίνας, μητέρας δυο μικρών παιδιών.
Σκηνές: Κοιμάσαι στεγνός, ξυπνάς βρεγμένος
Λίγα μέτρα πιο μακριά είναι οι σκηνές. Τη ρωτάμε γιατί δεν τις επιλέγει, για ν΄ απαντήσει αφοπλιστικά: «Κοιμάσαι στεγνός και ξυπνάς βρεγμένος. Βλέπουμε τον κόσμο να φεύγει μαύρα μεσάνυχτα γιατί δεν αντέχει την υγρασία και το κρύο». Ο στρατός απαντά πως η χρήση ειδικού νάιλον και οι ξαπλώστρες αρκούν για το κρύο και την υγρασία. Είναι απορίας άξιο όμως πόσο μπορούν ν΄ αντέξουν ηλικιωμένοι κι οικογένειες να ζουν πάνω σε χλοοτάπητα και ξαπλώστρες, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι σκηνές της πολιτικής προστασίας (λευκές) είναι «καλοκαιρινού τύπου» με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Τρόφιμα και νερό μόνο για όσους είναι... κοντά
Μεγάλα όμως είναι και τα προβλήματα που αφορούν τα τρόφιμα και το νερό. Η νεκρή οικονομική δραστηριότητα στην πόλη έχει αναγκάσει πολύ κόσμο να προσφεύγει σε πρόχειρες λύσεις, όπως πατατάκια και σοκολάτες από τα περίπτερα, καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα να μαγειρέψει. «Μ' ένα ή δύο μπουκάλια νερό που μας δίνουν εμείς πρέπει να ξεδιψάσουμε, να μαγειρέψουμε, να πλυθούμε και να πλύνουμε τα ρούχα μας», είναι η κραυγή απόγνωσης της Κατερίνας. Η κρατική βοήθεια κι εδώ δεν επαρκεί. Νερό και τρόφιμα διανέμονται από μόλις δύο σημεία, το δημοτικό στάδιο και το Μουσείο Ληξουρίου. Καθημερινά δίνονται 3.000 μερίδες, όμως μόνο μια φορά, ενώ τα δύο αυτά σημεία είναι και τα μόνα που προμηθεύουν τα χωριά της Παλλικής, κάτι που σημαίνει ότι αυτόματα αρκετοί είναι όσοι αποκλείονται μόνο και μόνο γιατί δεν έχουν να πληρώσουν για βενζίνη.
Οι πρώτες κλοπές
Ανησυχία ωστόσο προκαλούν οι καταγγελίες για κλοπές από σπίτια και μαγαζιά που έχουν αναγκαστικά εγκαταλειφθεί. «Από ένα σπασμένο τζάμι μού πήραν τα εργαλεία μου», αναφέρει ο Δημήτρης Δαβρής, οικοδόμος που μένει στην Κουνόπετρα και αυτές τις μέρες σε βανάκι. Το σπίτι του έχει υποστεί σοβαρές ζημιές κι ο λόγος που επιστρέφει είναι για να πάρει ρούχα ή να μεταφέρει αντικείμενα αξίας σε ασφαλές μέρος. «Μένουμε στο βαν, είμαι με 3 ευρώ στην τσέπη. Δεν ντρέπομαι που το λέω, αυτοί να ντραπούν που φέρνουν τον κόσμο σ' εξαθλίωση».
Κλοπές όμως καταγγέλλονται από κατοίκους και σε δυο μαγαζιά του Ληξουρίου. Οι κάτοικοι μπαίνουν στα σπίτια τους, ακόμα κι ετοιμόρροπα, ευελπιστώντας ότι θα περισώσουν ό,τι μπορούν, θέτοντας όμως σε ρίσκο τη ζωή τους. Η αστυνομία πραγματοποιεί συχνές περιπολίες προσπαθώντας ν' αποτρέψει τον κόσμο να μπει στα κτήρια, ενώ διαψεύδει τις κλοπές.
Κίτρινοι σταυροί σε γκρεμισμένους τοίχους
Τη στιγμή που οι κυβερνητικοί λόγοι αναλώνονται σε τοποθετήσεις για τον τουρισμό στην περιοχή, οι κάτοικοι εξοργίζονται για την κωλυσιεργία που παρατηρείται στον έλεγχο των σπιτιών από μηχανικούς. Είναι χαρακτηριστικό πως πολλά κτήρια έχουν κίτρινο σταυρό, τη στιγμή που ολόκληροι τοίχοι έχουν πέσει, πόρτες έχουν φρακάρει ή ολόκληρα τα σπίτια έχουν υποστεί καθίζηση. Πολλά είναι όμως και τα κτήρια που δεν έχουν ελεγχθεί καθόλου και εύλογα αναρωτιούνται: αν αυτό δεν μπορεί να γίνει σε διάστημα 10 ημερών, τότε πώς και πότε θα χτιστούν οι προσωρινοί οικισμοί που προαναγγέλθηκαν δια στόματος Χρυσοχοΐδη;
