Κιουστέκι από γιορτινή φορεσιά καραγκούνας
Θεσσαλία, 19ος αιώνας
Δώρο είναι που χάθηκε
και βρέθηκε ξανά στις βιτρίνες του μουσείου
κάποτε ρεμβασμός κι ελπίδες υφαντό
καθαρό χρυσάφι των επιθυμιών
διατηρεί βέβαια το σφρίγος της μέλισσας
κάτι από την πρόνοια της αφθαρσίας
κόσμημα που ξέρει να δένεται γερά στο χρόνο
ολόκληρη η εποχή των ερώτων
σε λίγους κόμπους γερά τυλιγμένη
μέσα στην αλήθεια των αντιδώρων
σε αρώματα από σκίνο και θυμάρι,
όχι, ποτέ ξανά το παρελθόν
ως μια ακόμη εικασία ανάμεσα στις άλλες
σα να θέλει ξαφνικά να το πάρω μαζί μου
να μην διστάσω, μου γνέφει, ούτε στιγμή
να το βγάλω έξω στο φως της μέρας
σημάδι να γίνει από την αρχή μιας άλλης ζωής
που θα καταλαβαίνει καλύτερα
τον αρχαίο ευκάλυπτο της πλατείας
που θα ξέρει γιατί οι νιφάδες βιάζονται πάντα
κι αγκαλιάζουν όλες μαζί τη συκομουριά της αυλής
γιατί τα καλοδουλεμένα γλυπτά του αέρα
είμαστε εν τέλει εμείς.
Γιώργος Βέης
