της Γεωργίας Παπαγεωργίου
«Η εξουσία φθείρει τον άνθρωπο». Εκεί αποδίδεται η αλλαγή χαρακτήρα των ανθρώπων, που έχουν ισχύ. Η δε ισχύς δεν περιορίζεται στη δυνατότητα να διοικεί ή να αποφασίζει κανείς, αλλά αφορά και στην οικονομική κατάσταση ή μια θέση εργασίας, που αποδίδει ένα αξιοσέβαστο κοινωνικό status. Στην πραγματικότητα αυτό, που συμβαίνει, είναι ότι η εξουσία βγάζει τον πραγματικό εαυτό των ανθρώπων, καθώς εκφράζονται πιο ελεύθερα. Εάν κάποιος είναι εγγενώς αυταρχικός άνθρωπος, όταν βρεθεί με εξουσία στα χέρια του, θα εκφραστεί έτσι. Ο ίδιος άνθρωπος, αν βρεθεί σε «μειονεκτική» θέση θα προσαρμόσει ανάλογα τη συμπεριφορά του, ώστε να γίνει αποδεκτό μέρος του συνόλου, σύμφωνα με αποτελέσματα έρευνας του Πανεπιστημίου Berkeley.
Σήμερα η αναπτυγμένη βιομηχανία της Κίνας την καθιστά υπολογίσιμη οικονομικά δύναμη. Αυτή η ανάπτυξη στηρίχθηκε στα δυτικά πρότυπα ανάπτυξης. Αν και η έκφραση «μισθοί Κίνας» χρησιμοποιούνταν στον υπόλοιπο κόσμο για να καταδείξει τους σχεδόν ανύπαρκτους μισθούς της χώρας, εδώ και χρόνια οι μεγαλύτερες κινεζικές εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, έχουν μεταφέρει τις έδρες τους στην Κορέα, γιατί εκεί το ημερομίσθιο, είναι φθηνότερο.
Πολλοί Φιλιππινέζοι έρχονταν στη χώρα μας για να εργαστούν ως οικιακοί βοηθοί. Συχνά υπόκειντο στη ρατσιστική συμπεριφορά των εύπορων δυτικών. Το παράδοξο όμως είναι, ότι και οι εύποροι Φιλιππινέζοι έχουν «Φιλιππινέζους». Το δε ιδιαίτερο είναι, ότι οι οικιακοί βοηθοί εισπράττουν την ίδια ρατσιστική συμπεριφορά, που θα βίωναν και στο σπίτι κάποιου, που εργάζονται ως μετανάστες. Χαρακτηριστικό είναι, ότι στις Φιλιππίνες είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς πλυντήρια πιάτων για οικιακή χρήση, γιατί για τη δουλειά αυτή, έχουν τους οικιακούς βοηθούς.
Στα δε εγχώρια είναι ενδεικτική η κατάσταση με την πλατφόρμα βραχυπρόθεσμης ενοικίασης κατοικίας. Πάνω από 500 οικογένειες εκδιώχθηκαν από καπιταλιστές του μεροκάματου στην περιοχή του Κουκακίου για να βγάλουν αρκετά εύκολα χρήματα. Αν και ιδιοκτήτες και ενοικιαστές ανήκουν στην ίδια ομάδα, διαχωρίζουν τη θέση τους. Φυσικά το μακροπρόθεσμο μέγεθος της ζημίας δεν μπορούν να το αντιληφθούν, σημασία έχει να έχουν κέρδος εδώ και τώρα.
Τα παλιά χρόνια, όπου ως τέτοια εννοούμε περίπου μέχρι και τη δεκαετία του ’70, η κοινωνία στην Ελλάδα ήταν πιο ανθρώπινη και ο ένας πολίτης ενδιαφερόταν για τον άλλο. Κάτι που παρήλθε με την ευμάρεια στα μέλη της κοινωνίας, γιατί και το χρήμα ή αγοραστική δύναμη αποδίδουν ένα είδος εξουσίας στους κατόχους τους. Κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης ο κόσμος έδειχνε ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Αν επανέλθει η ευμάρεια, θα χαθεί ο ανθρωπισμός; Και η ελπίδα για μια ακόμη φορά εναπόκειται στους λίγους.
