Από τις αρχές του χρόνου έχει ξεκινήσει η ανάρτηση των δασικών χαρτών, έργο που για δεκαετίες έβρισκε εμπόδια. Και την ανάρτηση ακολούθησαν δεκάδες ανακοινώσεις φορέων και επιστημόνων για την αξία της χαρτογράφησης, για το σπουδαίο αναπτυξιακό εργαλείο των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου αλλά και για την ασπίδα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Δεν έλειψαν όμως και οι παρεμβάσεις, κυρίως της αντιπολίτευσης, που ζητάει να μην αναρτηθούν οι χάρτες, με πρόφαση την επικαιροποίησή τους. Τις τελευταίες μέρες, το σενάριο που ακούγεται περισσότερο πλέον αφορά την εξαίρεση από την ανάρτηση των δασικών χαρτών των αγροτικών περιοχών που περιλαμβάνονται στη βάση δεδομένων του ΟΠΕΚΕΠΕ, μάλιστα κατά το πρότυπο των οικιστικών πυκνώσεων!
Και διερωτάται κανείς... αν η εξαίρεση γίνει κανόνας, τότε ποια η αξία της χαρτογράφησης των δασών και δασικών εκτάσεων της χώρας; Ποιος ο ρόλος των αρμοδίων υπηρεσιών στη διευκόλυνση της καθημερινότητας του πολίτη και στην επίλυση των προβλημάτων; Η παραγωγική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα σε ποια βάση θα γίνει και πώς ένα εργαλείο, όπως οι δασικοί χάρτες, μπορεί να συμβάλει εν τέλει στην ανάπτυξη;
Είναι σαφές σε όλους, ακόμα και σε όσους σήμερα ζητούν εξαιρέσεις, ότι οι δασικοί χάρτες θα αναδείξουν προβλήματα που θίγουν την ραχοκοκαλιά του πελατειακού πολιτικού συστήματος των προηγούμενων δεκαετιών. Αυθαίρετη δόμηση, καταπατήσεις εκτάσεων, εκχερσώσεις δασών, ρουσφέτια και διαπλοκή διαφόρων επιπέδων, λάθη της διοίκησης. Ποιους όμως βολεύει να είναι ασαφής η δημόσια περιουσία; Ποιους βολεύει να μην αναρτηθούν οι δασικοί χάρτες; Ποιοι επωφελούνται όλα αυτά τα χρόνια από την ανυπαρξία αποτύπωσης και σχεδιασμού;
Και από την άλλη είναι δικαιολογημένη η αγωνία του αγροτικού κόσμου που καλείται να αντιμετωπίσει προφανή λάθη της διοίκησης ή να ρυθμίσει ζητήματα που εκκρεμούσαν όλο αυτό το διάστημα και ταυτόχρονα αγωνιά για την καταβολή των επιδοτήσεων. Είναι προφανές ότι η διοίκηση οφείλει, για παράδειγμα, να εξαιρέσει από την κήρυξη της αναδάσωσης για πυρόπληκτες περιοχές τα αγροκτήματα ή να επιλύσει ζητήματα που ανακύπτουν από τη νόμιμη αλλαγή χρήσεων και παράλληλα να διασφαλίσει ότι δεν θα κινδυνέψουν οι επιδοτήσεις. Από την άλλη θα πρέπει και οι αγρότες που, για παράδειγμα, εκχέρσωσαν δασικές εκτάσεις για καλλιέργειες να ακολουθήσουν πλέον τη νόμιμη οδό για να επιλύσουν χρονίζοντα προβλήματα. Τα στοιχεία που μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευτεί δείχνουν ότι το πρόβλημα στον αγροτικό χώρο δεν είναι εκτεταμένο (είναι της τάξης του 3% επί του συνόλου του δασικού χάρτη) και το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έχει ήδη δεσμευτεί για την επίλυσή τους.
Είναι λοιπόν η στιγμή που το κράτος οφείλει να πάρει το μέρος των πολιτών και να ενεργήσει προς όφελος τους. Να μην υποκύψει στη λογική των εξαιρέσεων. Να προχωρήσει το έργο των δασικών χαρτών και του κτηματολογίου με τέτοιο τρόπο ώστε η χαρτογράφηση να περιέχει πραγματικά δεδομένα και να είναι επίκαιρη, ουσιαστική και χρήσιμη τόσο για τον πολίτη όσο και για τη διοίκηση. Όχι μόνο δεν πρέπει να εξαιρεθούν από τους δασικούς χάρτες οι αγροτικές εκτάσεις, αλλά μέσα στις προθεσμίες που δίνει ο νόμος θα πρέπει να κριθούν και οι οικιστικές πυκνώσεις. Όσοι θεωρούν ότι το να περιληφθούν σε ένα περίγραμμα όποιου χρώματος δεν θα τους διαταράξει αλλά, αντίθετα, θα τους δώσει νομιμοποίηση, θα πρέπει να αναλογιστούν ότι η περίοδος της ασυλίας οδεύει προς το τέλος της. Και από την άλλη, αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις πρέπει να συνυπολογίσουν ότι η περίοδος που το πολιτικό κόστος ήταν ίσως το μοναδικό κριτήριο λήψης απόφασης φλερτάρει κι αυτή με το παρελθόν.
Το νέο δεν μπορεί να έρθει αν δεν διαταραχθεί το παλιό. Κι αυτό δεν γίνεται ούτε αυτόματα, αλλά ούτε και χωρίς συνέπειες.
Ιωάννα Θεοδοσίου, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ
