Θα περίμενε κανείς πως τα στελέχη και οι βουλευτές της Ν.Δ., προτού εμφανισθούν στα πρωινά τηλεοπτικά πάνελ, ενημερώνονται τόσο από το γραφείο Τύπου του κόμματός τους όσο και από τις φιλικές τους εφημερίδες.
Κι όμως. Τους τελευταίους μήνες, οι εφημερίδες του συντηρητικού χώρου δεν αποτελούν πηγή ενημέρωσης ή και καθοδήγησης για τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που κυριολεκτικά παίρνουν “γραμμή” από έντυπα της πάλαι ποτέ μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Είναι γνωστή εξάλλου η εκτίμηση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης τρέφει για τα έντυπα του ΔΟΛ και τους αρθρογράφους του. Είναι γνωστή η συνήθεια του αρχηγού της Ν.Δ. να επικαλείται τα “Νέα” και το “Βήμα” στις ομιλίες του στη Βουλή. Μια συνήθεια που έχουν υιοθετήσει ως άποψη και στιλ πολλοί βουλευτές της Ν.Δ., ακολουθώντας το παράδειγμα του αρχηγού τους. Μόνο που αυτή η συνήθεια έχει καταντήσει εθισμός με βλαβερά επακόλουθα.
Ας πάρουμε το παράδειγμα της κ. Ασημακοπούλου, που, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, δέχθηκε αυστηρές παρατηρήσεις από την ηγεσία της Ν.Δ. επειδή κατάφερε προ ημερών να εκθέσει το κόμμα της με υπαιτιότητα του πλέον προβεβλημένου και αναγνωρίσιμου αρθρογράφου των “Νέων”. Εμπιστεύθηκε η κ. Ασημακοπούλου τη στήλη “Εμπιστευτικά” των “Νέων” και ιδού το αποτέλεσμα. Επιπλήξεις, συγγνώμες και διορθωτικές δηλώσεις μετανοίας. Γιατί όλα αυτά; Γιατί η κ. Ασημακοπούλου έκανε το λάθος να πάρει “γραμμή” από την τελευταία σελίδα των “Νέων” της 19ης Οκτωβρίου και να δηλώσει στην ΕΡΤ ότι “όποιος δεν καταλαβαίνει το μέγεθος του κινδύνου που διατρέχουμε από την καθεστωτική αυτή αντίληψη και νοοτροπία της κυβέρνησης ειλικρινά πρέπει να σκεφτεί και άλλες εποχές... Στη Γερμανία, όταν βγήκε ο Χίτλερ, οι Εβραίοι ήταν χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες, υπήρχαν αυτοί που τον άκουγαν και έλεγαν ότι αυτά τα οποία λέει θα τα κάνει. Αυτοί λοιπόν τα μάζεψαν και πήγαν στην Αμερική ή κάπου αλλού και σώθηκαν. Αυτοί που έλεγαν δεν πειράζει και έμειναν αποτεφρώθηκαν”. Και τι δεν άκουσε έπειτα από αυτή της τη δήλωση η κ. Ασημακοπούλου, που ακόμη θα πρέπει να μετανιώνει την ώρα και τη στιγμή που έβαλε στο στόμα της ακριβώς αυτά που είχε διαβάσει στα “Νέα”. Και όταν λέμε ακριβώς, εννοούμε ακριβώς. Τι έγραφαν τα “Νέα” στις 19 Οκτωβρίου; Έγραφαν πως “όταν στη Γερμανία ανέβηκε ο Χίτλερ, οι Εβραίοι διχάστηκαν. Οι αισιόδοξοι έλεγαν ότι αποκλείεται ο Χίτλερ να κάνει όσα λέει διότι αυτά δεν γίνονται στη Γερμανία του 20ού αιώνα. Κατέληξαν λοιπόν στο ότι 'μπόρα είναι, θα περάσει' και συνέχισαν τη ζωή τους. Οι απαισιόδοξοι έλεγαν πως τα πράγματα είναι επικίνδυνα και θα γίνουν οπωσδήποτε χειρότερα. Τα μάζεψαν λοιπόν και την κοπάνησαν από τη Γερμανία όπως μπορούσαν. Αποτέλεσμα; Οι απαισιόδοξοι κατέληξαν στο Μπρούκλιν. Και οι αισιόδοξοι στο Άουσβιτς”.
Έτσι την πάτησε η κ. Ασημακοπούλου και έτσι θα πορεύεται στο υπόλοιπο του πολιτικού της βίου. Κουβαλώντας έναν χυδαίο, προσβλητικό και επικίνδυνο ιστορικό παραλληλισμό που παπαγάλισε από τον εξ αγχιστείας καθοδηγητή της. Και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι το ανάθεμα έπεσε στο δικό της κεφάλι και όχι σε αυτόν που είχε την έμπνευση και την υπογραφή της χυδαιότητας. Και σε αυτή την περίπτωση η κ. Ασημακοπούλου θα πρέπει να αισθάνεται διπλά χαμένη, μια και πλήρωσε τα σπασμένα κάποιου άλλου, που αντί να βγει να υπερασπιστεί δημοσίως τόσο τη βουλευτή της Ν.Δ. όσο και τη θεωρία των “αισιόδοξων Εβραίων της σημερινής Ελλάδας”, προσπέρασε την πολιτική ένταση που οι απόψεις του προκάλεσαν και συνέχισε να νουθετεί και να καθοδηγεί την ηγεσία και τα στελέχη της Ν.Δ. για το πώς θα απαλλάξουν τη χώρα από αυτή την επικίνδυνη κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα.
