Την ώρα που θα διασταυρώνουν σήμερα τα ξίφη τους κυβέρνηση και αντιπολίτευση στη Βουλή των Ελλήνων, επισήμως για την Παιδεία και ως είθισται επί παντός του επιστητού, σε ένα άλλο Κοινοβούλιο, αυτό του Βερολίνου αναμένεται μια άλλη σύγκρουση. Άτυπη, πιθανότατα χωρίς να ανέβουν ούτε στιγμή οι τόνοι, αλλά πολύ σκληρή. Ο “βαλλόμενος” θα είναι ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, που προσέρχεται -εθελοντικά- στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του γερμανικού Κοινοβουλίου για να εξηγήσει στους βουλευτές την πολιτική της ΕΚΤ, κυρίως το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης. Εννοείται ότι ουσιαστικός λόγος... ενημέρωσης δεν υπάρχει, το πρόγραμμα τρέχει από καιρό και έχει αναλυθεί μέχρις εξαντλήσεως, φαίνεται όμως ότι ο Ντράγκι θέλει να παρουσιάσει τα επιχειρήματά του μέσα στον... λάκκο των λεόντων, ενώπιον των σκληρότερων επικριτών της πολιτικής του.
Με το “φθηνό χρήμα” της ποσοτικής χαλάρωσης ο Ντράγκι προσπαθεί από την πλευρά της ΕΚΤ -με τα εργαλεία της νομισματικής πολιτικής, δηλαδή, και στο πλαίσιο της αποστολής της κεντρικής τράπεζας να διασφαλίσει έναν “βιώσιμο” πληθωρισμό- να τονώσει την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχει πετύχει, έχει ωστόσο καταφέρει να αποτρέψει μια νέα κορύφωση της κρίσης. Άλλωστε, σε κάθε παρέμβασή του εδώ και πολλούς μήνες επισημαίνει ότι μόνο με τα νομισματικά εργαλεία ανάπτυξη δεν γίνεται. Τα υπόλοιπα εργαλεία, όμως, είναι στα χέρια των κυβερνήσεων και του συμβουλίου υπουργών.
Κι ενώ το “φθηνό χρήμα” έχει προσφέρει τεράστια πλεονεκτήματα στη Γερμανία, η κυβέρνηση της οποίας ουσιαστικά πληρώνεται για να δανείζεται και οι επιχειρήσεις της οποίας δανείζονται με χαμηλότερα επιτόκια από τους περισσότερους ανταγωνιστές τους στην Ευρώπη, της προκαλεί επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα: Κάνει την αποταμίευση, το αγαπημένο σπορ των Γερμανών, πρακτικά ασύμφορη, και συμπιέζει τα περιθώρια κερδοφορίας των τραπεζών. Γι' αυτό και έχει ξεσπαθώσει τον τελευταίο χρόνο ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και επιτίθεται στον Ντράγκι, κάτι αδιανόητο μέχρι πρότινος για Γερμανό αξιωματούχο, που θεωρεί περίπου βλασφημία να ασκήσει κριτική στην κεντρική τράπεζα, η ανεξαρτησία της οποίας είναι “ιερή”.
Ο Σόιμπλε δεν φτάνει βέβαια στο σημείο να ζητήσει εδώ και τώρα την αύξηση των -μηδενικών- επιτοκίων, ούτε το τέλος του προγράμματος της ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά είναι βέβαιο ότι κάποιοι από τους βουλευτές του σήμερα θα το υπονοήσουν. Και θα επιμείνουν στον μονόδρομο της δημοσιονομικής “εξυγίανσης” -λέγε με λιτότητα- για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, παρά το γεγονός ότι για τις περισσότερες αυτός έχει αποδειχθεί οικονομικά και πολιτικά καταστροφικός. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αποχρώσεις στην αντίδραση του Ντράγκι, που δεν έχει ανάγκη τη στήριξη του γερμανικού Κοινοβουλίου.
