Γιατί η Νέα Δημοκρατία εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ για την τρομοκρατία, ενώ γνωρίζει, δεν μπορεί να μην γνωρίζει, πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοιο θέμα;
Μια πρώτη απάντηση είναι ότι η Ν.Δ. παριστάνει τον τιμητή προκειμένου να μην απολογηθεί για τις ευθύνες των υπουργών της, οι υπηρεσίες των οποίων προΐστανται έχασαν τον Ξηρό μέσα από τα χέρια τους. Επινοεί τη σύγκρουση για να αποφύγει τα βασανιστικά ερωτήματα.
Μια δεύτερη απάντηση είναι ότι η Ν.Δ. μεταλλάσσεται και δεν έχει πλέον σχέση με την ιστορική φιλελεύθερη παράταξη. Η πολιτική σκλήρυνση είναι ήδη ισχυρή, αφού η Ν.Δ., ως κυβέρνηση, εφαρμόζει ένα πρόγραμμα - σοκ με κατακλυσμιαίες επιπτώσεις στους πολίτες. Και αν η πολιτική σκλήρυνση είναι δεδομένη γιατί θα μείνει πίσω στον ιδεολογικό τομέα, ιδιαίτερα τώρα που στον ηγετικό πυρήνα της βρίσκονται στελέχη τα οποία θέλγονται από -αν δεν έχουν- ακροδεξιές απόψεις. Συντηρεί, επομένως, ένα είδος "ιδεολογικού πολέμου" με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η επιλογή αυτή οδηγεί σε περιθωριοποίηση τις φιλελεύθερες αξίες τις οποίες υποτίθεται πως ευαγγελίζεται. Με τη στρατηγική της έντασης ο πολιτικός αντίπαλος μετατρέπεται σε εχθρό και η πολιτική αντιπαράθεση σε πόλεμο.
Μια τρίτη απάντηση είναι ότι ο συνασπισμός εξουσίας της Δεξιάς (σ.σ.: ο χαρακτηρισμός αυτός της αρμόζει με τέτοιου είδους επιλογές) αποδιαρθρώνεται κάτω από το βάρος των πολιτικών - σοκ, της διαφθοράς και της ατιμωρησίας. Η στρατηγική της έντασης και η δαιμονοποίηση του αντιπάλου έχει στόχο να αρθρώσει τείχη σε αυτήν την αποδιάρθρωση για να εμποδίσει την αλλαγή των συσχετισμών.
Ο "ιδεολογικός πόλεμος" είναι ένα από τα μέσα στα οποία καταφεύγουν τα κόμματα εξουσίας για να "ξυπνήσουν" τα συντηρητικά ανακλαστικά των νοικοκυραίων, αλλά και των μεσαίων στρωμάτων, που συνθλίβονται οικονομικά, προκειμένου να αποτρέψουν την πολιτική μετακίνησή τους. Συνήθως, όμως, όταν τα συντηρητικά κόμματα εξουσίας καταφεύγουν σε αυτό το "όπλο", έχουν εξαντλήσει τα λογικά τους επιχειρήματα και καταφεύγουν στην τακτική του απελπισμένου. Μπορεί να υπάρχουν στελέχη της Ν.Δ. τα οποία δεν το καταλαβαίνουν; Στο ΠΑΣΟΚ το κατάλαβαν αμέσως...
Αν τα στελέχη της Ν.Δ. είχαν επαφή με την πραγματικότητα έπρεπε να ξέρουν πως η τρομοκρατία, όπως τη γνωρίσαμε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, είχε δυστυχώς επιρροή στην κοινωνική βάση όλων των κομμάτων. Η επιρροή αυτή υπερβαίνει τις επιδιώξεις και τις θέσεις των στελεχών των κομμάτων, που εμφανώς κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση. Η λογική του τιμωρού, αν και απευκταία, φαίνεται πως θέλγει ένα μικρό, αλλά όχι αμελητέο τμήμα της κοινωνίας. Ίσως επειδή μέχρι σήμερα βασίλευαν η διαφθορά και η ατιμωρησία. Η απάντηση στο πρόβλημα αυτό δεν είναι ούτε ο στρουθοκαμηλισμός ούτε ο αυταρχισμός ούτε η δαιμονοποίηση του αντιπάλου. Η απάντηση είναι η εμβάθυνση της δημοκρατίας.
