ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ζήτηση για ψωμί, για γάλα, για κρέας, για παπούτσια, για ρούχα, για ηλεκτρικές συσκευές. Υπάρχει όμως ζήτηση μεγάλη, δίψα ακόρεστη, για Κεντροαριστερά. Τρεις χιλιάδες κόσμος μαζεύτηκε στο «Ακροπόλ», για να παρακολουθήσει την επίσημη πρώτη της κίνησης των 58, γράψανε "Τα Νέα", δύο χιλιάδες έγραψε το "Έθνος", το πολύ οκτακόσιους χωράει το θέατρο λένε όσοι έχουν πάει έστω και μία φορά. Πού ήταν οι άλλοι; Ήταν έξω, στην Ιπποκράτους, και κλείνανε τον δρόμο, προκαλώντας κυκλοφοριακό χάος.
Α, τους μπολσεβίκους, τους κουκουλοφόρους, τους λαϊκιστές. Κλείνανε τον δρόμο και εμποδίζανε τον κόσμο να πάει στις δουλειές του, δεν αφήνανε οι δολοφόνοι να περάσουν τα ασθενοφόρα με τους ετοιμοθάνατους. Πού είναι το Μega να βγει να τους μαλώσει, όπως μαλώνει τους ανάπηρους που κλείνουν τον δρόμο επειδή τους έκοψαν το επίδομα; Κι όμως, οι κεντροαριστεροί είναι οι μόνοι που δικαιούνται να κλείνουν τον δρόμο, γιατί έφτιαξαν δρόμους να φάνε και οι κότες. Και δρόμους και γέφυρες και κοιλαδογέφυρες, όλα τέσσερις φορές πάνω από το προβλεπόμενο κόστος.
Σαν να ακούω τον Σημίτη να φωνάζει «πείτε μου αυτό είναι μακέτο, είναι μακέτο αυτό;». Ήχοι και εικόνες από το παρελθόν, έβλεπες τα πρόσωπα, Σημίτης, Γιαννίτσης, Π. Καψής, Μπίστης, Χριστοδουλάκης, Σκανδαλίδης, Δρέτα, Γκερέκου, Δρυς, Κοντογιαννόπουλος, Απ. Κακλαμάνης, Πρωτόπαππας και νόμιζες ότι το Ακροπόλ παίζει τις «Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων». Αναμνήσεις από τα μεγάλα έργα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα τε κβο ντο, τα μπάντμιντον, το χρηματιστήριο, τη Siemens, τα λέοπαρντ, τα υποβρύχια, τη δημιουργική λογιστική, τους μαγειρεμένους αριθμούς.
Μπάζα ενός οικοδομήματος που κατέρρευσε με πάταγο και τώρα κάποιοι προσπαθούν να το αναστηλώσουν με μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις και γελοία ρεπορτάζ. Λες και ο κόσμος ξέχασε τι κάνανε όλοι αυτοί, πόσο ευθύνονται για το σημερινό μας χάλι. Κι αν ξέχασε τα παλιά, τα κατορθώματα της οκταετίας 1996-2004, θυμάται τα πρόσφατα, θυμάται ότι οι επίδοξοι κεντροαριστεροί σωτήρες στήριξαν τα Μνημόνια με όλη τους τη δύναμη, βρέθηκαν στην πρωτοπορία της καθεστωτικής προπαγάνδας, κούνησαν με έπαρση το δάχτυλο σε έναν λαό που έβλεπε μέρα με την ημέρα τη ζωή του να φθίνει.
Το μόνο τρυφερό σε αυτήν τη σύναξη των Λαζάρων είναι η προσπάθειά τους να διατηρήσουν στη ζωή τον υπό εξαφάνιση Βενιζέλο - Βενιζέλο. Να τον περιθάλψουν μέχρι τις ευρωεκλογές και μετά να τον κρύψουν σε ένα ψηφοδέλτιο μαϊμού, που θα λέγεται «Ελιά», «Λακέρδα», «Μπούκοβο», από πίσω όμως θα είναι πασοκάρα και πάσης Ελλάδος, πιο ΠΑΣΟΚ πεθαίνεις δηλαδή. Αν πάνε άσχημα στις ευρωεκλογές, θα ρίξουν την ευθύνη στον Βενιζέλο, που λειτούργησε σαν σαβούρα και δεν τους άφησε να απογειωθούν. Αν πάνε καλά, θα πετάξουν τον Βενιζέλο σαν σαβούρα και θα συνεχίσουν μόνοι τους.
Όπως και να πάει το πράγμα, δηλαδή, ο Βαγγέλης σαβούρα θα είναι.
