Υπάρχουν πολλοί τρόποι να χειριστεί κανείς ένα cd με τραπεζικά στοιχεία. Μπορείς να το στέλνεις από τον ένα υπουργό στον άλλο κι από τη μια γραμματέα στην άλλη, ελπίζοντας ότι θα ξεχαστεί. Κι αν όχι, μπορείς να παίζεις την κολοκυθιά για το ποιος φταίει που δεν εξαφανίστηκε.
Μπορείς πάλι να πιέσεις τους κατόχους των τραπεζικών λογαριασμών, που αγνοούν την έννοια της λέξης «φόρος», να ανταποκριθούν αναδρομικά στις υποχρεώσεις τους. Είτε με υπαινιγμούς είτε με τον εισαγγελέα.
Και μπορείς, επίσης, να τιμωρήσεις τις τράπεζες που διευκόλυναν τους φοροφυγάδες, γεμίζοντας παράλληλα τα δημόσια ταμεία.
Κάποιοι επέλεξαν την πρώτη δυνατότητα - βλέπε λίστα Λαγκάρντ.
Κάποιοι, πάλι, επέλεξαν να γεμίσουν τα ταμεία τους, με τις υπόλοιπες δυνατότητες. Στην κατηγορία αυτή ανήκε το γερμανικό κράτος, που, αφού μάζεψε μερικά δισεκατομμύρια από φυσικά πρόσωπα, επιρρεπή στη φοροδιαφυγή, θα τα πάρει τώρα και από την ελβετική τράπεζα UBS.
300 εκατομμύρια ευρώ πρόστιμο θα πληρώσει η UBS στη γερμανική εφορία, για να μη συρθεί στα δικαστήρια με την κατηγορία της συνέργειας σε φοροδιαφυγή.
Οι Ελβετοί τραπεζίτες αποφάσισαν ότι καλύτερα να πληρώσουν τώρα το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει επιβληθεί ποτέ στην Ευρώπη για τέτοιο λόγο, παρά να συνεχίσουν οι αρχές να κάνουν τα υποκαταστήματά τους στη Γερμανία φύλλο και φτερό - διώχνοντας έτσι τους πελάτες, τόσο τους νομοταγείς όσο και τους δυνάμει παραβατικούς, που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις ικανότητες της UBS να τους καλύπτει.
Άλλωστε, από τότε που εμφανίστηκαν στην... αγορά τα cd με τα τραπεζικά στοιχεία, κανείς δεν μπορεί να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Η κυβέρνηση της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, για παράδειγμα, βρήκε χάρη σε τέτοια cd αποδείξεις για φοροδιαφυγή ύψους σχεδόν 3 δισεκατομμυρίων ευρώ - κι άρχισε να μαζεύει χρήματα τόσο από τους μεμονωμένους φοροφυγάδες όσο και από αυτούς που τους διευκόλυναν. Εν προκειμένω από τη UBS.
Κι έπεται συνέχεια...
