ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΟΥΝΤΑ
Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάνω σε όσους συμμετέχουν σε αυτήν. Όμως δεν είναι λίγες οι φορές που και οι απόντες κερδίζουν το δικό τους μερίδιο στις εντυπώσεις, εξαιτίας ακριβώς της σημασίας της απουσίας τους. Για παράδειγμα, πώς μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα η απουσία από το Μουντιάλ της Ρωσίας παραδοσιακών μεγάλων δυνάμεων του ποδοσφαίρου όπως η Ιταλία και η Ολλανδία; Ακόμα και η αδυναμία της δικής μας Εθνικής ομάδας να προκριθεί σε ένα τρίτο συνεχόμενο Μουντιάλ, μετά από εκείνα της Νότιας Αφρικής το 2010 και της Βραζιλίας το 2014, έχει τη δική της σημειολογία, καθώς η Ελλάδα είναι μία χώρα που στο παρελθόν είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε επίσης την απουσία ομάδων όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, αλλά αυτή η καταγραφή δεν θα είχε ως βασικό το αθλητικό κριτήριο, αλλά το πολιτικο-οικονομικό. Σημαντική, με αμιγώς ποδοσφαιρικούς όρους, είναι η απουσία της Χιλής, καθώς είναι η ομάδα που έχει κατακτήσει τα δύο τελευταία Κόπα Αμέρικα.
Σχετικό θόρυβο προκάλεσαν και δύο αποκλεισμοί που συνέβησαν στους προκριματικούς της αφρικανικής ποδοσφαιρικής συνομοσπονδίας. Ο πρώτος είναι αυτός του Καμερούν, που αφενός είναι η νικήτρια ομάδα του πιο πρόσφατου Κόπα Άφρικα (2017), αλλά και που στο Μουντιάλ του 1990 αποκλείστηκε στην προημιτελική φάση μετά από μεγάλη μάχη με την Αγγλία χάνοντας στην παράταση 3-2. Ο άλλος «ηχηρός» αποκλεισμός είναι αυτός της Γκάνας, που το 2010 έχασε στα πέναλτι από την Ουρουγουάη την πρόκριση στους ημιτελικούς της τότε διοργάνωσης, ενώ εξασφάλιζε συνεχώς τη συμμετοχή της από το 2006 μέχρι το 2014.
Η Ιταλία, από την πλευρά της, είναι μία χώρα που τη συναντάει κάποιος στη δεύτερη θέση της λίστας των ομάδων με τις περισσότερες κατακτήσεις Μουντιάλ. Πίσω από τη Βραζιλία των 5 τροπαίων, βρίσκονται μαζί η Ιταλία και η Γερμανία που έχουν βρεθεί στην κορυφή του συγκεκριμένου θεσμού 4 φορές. Η «σκουάντρα ατζούρα» το 1934, το 1938, το 1982 και το 2006 κατέκτησε τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας κατοχυρώνοντας το όνομα της ανάμεσα σε εκείνα των διαχρονικά μεγαλύτερων δυνάμεων του παγκόσμιου ποδοσφαίρου σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ενώ με τη φανέλα της έχουν διαπρέψει κατά καιρούς σημαντικές μορφές του αθλήματος. Η Ιταλία έχασε την πρόκριση για το φετινό Μουντιάλ στη διαδικασία των μπαράζ από τη Σουηδία. Στον πρώτο αγώνα ηττήθηκε με 1-0 εκτός έδρας, ένα αποτέλεσμα που δεν μπόρεσε να ανατρέψει στον επαναληπτικό καθώς έμεινε στο 0-0. Νωρίτερα, στον όμιλο, είχε μείνει στη δεύτερη θέση πίσω από την Ισπανία που πήρε την απευθείας πρόκριση για τα γήπεδα της Ρωσίας. Οι Ιταλοί απουσίασαν από την πρώτη διοργάνωση το 1930, ενώ απέτυχαν να προκριθούν από τότε μόλις μία φορά και πιο συγκεκριμένα το 1958 στο Μουντιάλ της Σουηδίας.
Η Ολλανδία είναι μία ομάδα που στα δύο προηγούμενα Μουντιάλ είχε πραγματοποιήσει εντυπωσιακές πορείες, φτάνοντας το 2010 στη δεύτερη θέση και το 2014 στην τρίτη της τελικής κατάταξης. Έτσι το γεγονός πως αποκλείστηκε από τη φετινή διοργάνωση σηματοδοτεί μία άκρως απότομη προσγείωση από τις υψηλές πτήσεις στην αφάνεια. Πρόκειται, δε, για μία εθνική ομάδα με σημαντικό παρελθόν αφού έχει καταγράψει τρεις συμμετοχές σε τελικούς Μουντιάλ, με την πρώτη να γίνεται το 1974 όταν έχασε με 2-1 από τη Δυτική Γερμανία στο Μόναχο, τη δεύτερη το 1978 όταν λύγισε με 3-1 στην παράταση πάλι από την οικοδέσποινα που ήταν εκείνη τη φορά η Αργεντινή, και η τρίτη το 2010 στη Νότια Αφρική όταν ηττήθηκε με 1-0 στην παράταση από την Ισπανία. Στην προκριματική φάση για το Μουντιάλ του 2018 η Ολλανδία έμεινε στην τρίτη θέση του δικού της ομίλου πίσω από τη Γαλλία που προκρίθηκε απευθείας και τη Σουηδία που πήρε το «εισιτήριο» για τα μπαράζ της ευρωπαϊκής ζώνης.
Μπουφόν και Ιμπραϊμόβιτς...
Όσον αφορά τους ποδοσφαιριστές που θα απουσιάσουν για διάφορους λόγους, είτε γιατί δεν προκρίθηκε η χώρα τους, είτε γιατί «κόπηκαν» λόγω τραυματισμού ή επιλογής του προπονητή, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος που απαρτίζεται από σπουδαία ονόματα του αθλήματος. Είναι κρίμα που δεν θα δούμε τον Τζιανουίτζι Μπουφόν στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του, αλλά λίγοι έχουμε στενοχωρηθεί με την απουσία του αλάζονα Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Εξάλλου χωρίς αυτόν η Σουηδία προκρίθηκε στη μεγάλη διοργάνωση, ενώ θα δούμε περισσότερο τον Μάρκους Μπεργκ, που λείπει ήδη από το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Άλλα σημαντικά ονόματα είναι οι Ιταλοί Τζόρτζιο Κιελίνι, Λεονάρντο Μπονούτσι, ο Ουαλός Γκάρεθ Μπέιλ, μεγάλος πρωταγωνιστής του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, οι Γάλλοι Καρίμ Μπενζεμά, Αλεξάντρ Λακαζέτ, Ντιμίτρι Παγιέ και Λορέν Κοσιελνί, οι Χιλιανοί Αλέξις Σάντσες και Αρτούρο Βιδάλ, οι Γερμανοί Λιρόι Σανέ και Μάριο Γκέτσε, ο Βραζιλιάνος Ντάνι Άλβες, ο Ισπανός Σεσκ Φάμπρεγκας, ο Ολλανδός Άριεν Ρόμπεν, ο Άγγλος Άλεξ Όξλεϊντ - Τσάμπερλεϊν, ο Αλγερινός Ριγιάντ Μαχρέζ, ο Βέλγος Ράτζα Ναϊνγκολάν, ο Γκαμπονέζος Πιέρ Έμερικ Ομπαμεγιάνγκ, o Aργεντινός Μάουρο Ικάρντι, αλλά και οι δικοί μας, Κώστας Μανωλάς και Σωκράτης Παπασταθόπουλος.
