Λίγες μέρες πριν υποψήφιος ευρωβουλευτής της Ν.Δ., που κάνουν ουρές για να τον χαιρετήσουν, ανέκραξε το γνωστό χουντοσύνθημα «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια». Και κανείς δεν ενοχλήθηκε στη Ν.Δ. Αντιθέτως, ευελπιστούν πως θα συσπειρώσει τους συντηρητικούς και ακροδεξιούς ψηφοφόρους τώρα που κατακρημνίζονται ραγδαία από το βάθρο του 41% και της εν λευκώ διαχείρισης.
Ο Γιώργος Αυτιάς ετοιμάζεται να δρέψει τους καρπούς φθηνού λαϊκισμού τόσων χρόνων με «το σπαθί του» στη διαστρέβλωση. Πώς λοιπόν να αποκηρύξει τις ψήφους των Σπαρτιατών όταν στοχεύει και εκεί η υποψηφιότητά του; Και δεν είναι η μόνη. Και με τον Μπελέρη τα ίδια. Ακριβώς η ίδια στρατηγική της «νομιμοποιημένης» σοβαρής Ακροδεξιάς που εφαρμόζεται σταθερά τόσα χρόνια από τη Ν.Δ. και έχει καταφέρει να επιβάλει στην πολιτική τα «παιδιά» του Γιώργου Καρατζαφέρη, που διαπρέπουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος το παραδέχτηκε ξεκάθαρα: Τους θέλουν όλους, χωρίς αποκλεισμούς των ψήφων των ακροδεξιών.
Οι εκπτώσεις στην πολιτική πληρώνονται ακριβά, αλλά το κόστος το πληρώνουν τα χαμηλά οικονομικά στρώματα. Οι φτωχοί, που φτωχαίνουν περισσότερο σύμφωνα με τους FT, «σπρώχνονται» να αναζητούν λύσεις στο δίπολο πλέον Αεξιάς-Ακροδεξιάς. Σε μια χώρα παρακμάζουσα «ταΐζουν» με υποκουλτούρα και λαϊκισμό τα χαμηλά οικονομικά στρώματα για να μειώνουν τις αντιδράσεις αλλά και για στρέφονται αυτά στους ακροδεξιούς αναζητώντας όχι λυτρωτές, αλλά τιμωρούς όλου του πολιτικού συστήματος. Ενός συστήματος που τρώει τις σάρκες του όσο δεν δίνει λύσεις στα προβλήματα των πολιτών.
Τι απύθμενη υποκρισία όταν καταδικάζουν τη βία μεν, αλλά έχουν επιτρέψει την είσοδό τους στη Βουλή, στο κόμμα τους, στον δημόσιο λόγο, στη χάραξη κυβερνητικής πολιτικής! Όταν έχουν τους υποθάλψει και μεθοδικά επί δεκαετίες εργαλειοποιήσει. Τι υποκρισία όταν στις δημοκρατικές και υγιείς αντιδράσεις στις πολιτικές τους βλέπουν ακροαριστερούς και μπαχαλάκηδες για να περιορίζουν τη συζήτηση στην πολύ βολική θεωρία των δύο άκρων εσαεί!
Δεν είναι άμοιροι ευθυνών στη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας οι Αυτιάδες. Αντιθέτως, έχουν κεντρικό ρόλο. Γι’ αυτό επιβραβεύονται στο πολιτικό αλισβερίσι. Όταν μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο ανταλλάσσεται με τόσες χιλιάδες ψήφους πιστών ακολούθων, το λειτούργημα της ενημέρωσης έχει εκπέσει στα τηλεοπτικά σόου και στη διαδικτυακή αρένα των σόσιαλ μίντια, όπου τον πρώτο λόγο έχουν η υποκουλτούρα της φθηνής ατάκας και το δίκαιο της μάζας. Τότε η βία κερδίζει έδαφος σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Η ελπίδα γεννιέται στη νεολαία της Εσπερίας προσώρας…
