Δεν είναι νέο, ούτε παλιό, είναι δυστυχώς στις μέρες μας, αρχή λειτουργίας τους. Τα μίντια εκπροσωπούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα και κατ’ επέκταση πολιτικά συμφέροντα που είναι απολύτως φιλικά και ασφαλή για αυτά. Η ελευθερία του λόγου είναι σχεδόν ανέκδοτο στις μέρες μας και καταργείται στην πράξη από κάθε «γραμμή» που λαμβάνουν από την ιεραρχία τους.
Για αυτό και η απαξίωση των παραδοσιακών Μέσων από τον κόσμο, που στρέφεται όλο και πιο πολύ, στα πολύβουα και πολύχρωμα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνοντας το ρίσκο της παραπληροφόρησης και της εύκολης χειραγώγησης από «αδιευκρίνιστα» και συχνά «θολά» και «σκοτεινά» συμφέροντα. Εκεί όπου ο ακροδεξιός λόγος έχει βρει πρόσφορο έδαφος και δεκαετίες τώρα εξαπλώνεται με όχημα τη συνθηματολογία και την εθνικιστική «συναισθηματολογία», δηλητηριάζει συνειδήσεις και εύκολα επικρατεί. Δυστυχώς, η αριστερή κριτική είναι από αποσπασματική, ως γραφική και ουσιαστικά ανύπαρκτη.
Από την άλλη, ο Κ. Μητσοτάκης από την πρώτη στιγμή έκανε αυτό που αν το οποιοδήποτε άλλη κυβέρνηση θα σήκωνε «αντάρτικο» απέναντι στους Μαδούρους Βορειοκορεάτες. Πήρε υπό τον απόλυτο έλεγχο του το ΑΠΕ και την ΕΡΤ. Τα υπόλοιπα έτσι και αλλιώς ήταν απολύτως ελεγχόμενα αλλά τα κρατικά μέσα που όφειλαν να έχουν αξιοπιστία και κάλυψη των δραστηριοτήτων της αντιπολίτευσης έπρεπε πάση θυσία να ελεγχθούν όπερ και έγινε.
Το μεγάλο κόστος να συντηρήσεις κάποια έστω μικρά μίντια δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στο μιντιακό τοπίο με αποτέλεσμα οι αντιπολιτευτικές φωνές να συρρικνώνονται διαρκώς. Το Άττικα TV έκλεισε και πάνω από 50 εργαζόμενοι-ες μένουν στο δρόμο. Η Αυγή και το Κόκκινο παραπαίουν. Η ΕφΣυν δυσκολεύεται... Οι αντιπολιτευτικές φωνές λιγοστεύουν δραματικά. Και όχι τίποτα άλλο, θα ξεμείνει ακόμα και από το φύλλο συκής ο Μητσοτάκης για την ανύπαρκτη ελευθερία του Τύπου...
Αυτή είναι και η «ομορφιά» του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού. Επιτρέπεται να λες τη γνώμη σου, αλλά χαμηλοφώνως, στην παρέα σου, σε λίγο ούτε καν στα σόσιαλ με τους αλγόριθμους και τις «τρικλοποδιές» που βάζουν στις μη ελεγχόμενες φωνές.
Η μονοφωνία και η προπαγάνδα του ενός και μόνο, αδιαίρετου κυβερνητικού αφηγήματος πνίγει κάθε άλλη φωνή, όχι αντιπολίτευσης, αλλά κοινής λογικής, ή απλής περιγραφής της πραγματικότητας, που για την πλειοψηφία του κόσμου γίνεται όλο και πιο δυσβάστακτη…
Και κάπως έτσι φτάσαμε να ακούγεται από δημόσια συχνότητα αλλά από τα “αφεντικά” του ΣΚΑΙ ότι τα μίντια είναι στρατηγικοί στόχοι και άρα λογικό είναι να βομβαρδίζονται σε έναν πόλεμο… Πόσο μάλλον όταν αυτός που κάνει τον πόλεμο είναι σύμμαχος, όπως το Ισραήλ.
Όταν, όμως, δικαιολογείς από μικροφώνου, το βομβαρδισμό συναδέλφων σου και όταν παρουσιάζεις σα κάτι «φυσιολογικό» τον βομβαρδισμό των μίντια όταν ονομάζεις «επίθεση» τα τρικάκια με συνθήματα κατά των πολιτικών αφεντικών σου… Τότε σίγουρα δε λέγεσαι δημοσιογράφος, ούτε καν ρουφιάνος δημοσιογράφος… γιατί και τα δύο περιλαμβάνουν τη λέξη «δήμος» άρα λαός, τον οποίο όχι μόνο δεν εκφράζεις, αλλά αντίθετα δικαιολογείς που τον σκοτώνουν.
Υ.Σ. Ο ισχυρισμός ότι το Ισραήλ είχε προειδοποιήσει για το βομβαρδισμό του τηλεοπτικού σταθμού είναι ακριβώς το ίδιο με την αποποίηση των κυβερνητικών ευθυνών στις φωτιές, με πρόσχημα το 112. Δεν φταίμε εμείς που καήκατε… έπρεπε να είχατε φύγει.
