Ενώ η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται σε αχαρτογράφητα νερά που προκαλούν οι δασμοί του Τραμπ και αλληλεπιδρούν με τη γεωπολιτική κατάσταση που αναζητεί νέο σημείο ισορροπίας, και ενώ στο εσωτερικό της χώρας βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών, το ελληνικό πολιτικό σύστημα ευτελίζεται περαιτέρω με αντιπαραθέσεις στο επίπεδο του «ξεκατινιάσματος» μεταξύ του Άδωνη Γεωργιάδη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Η κυβέρνηση κινείται δίχως μπούσουλα. Το εξοπλιστικό πρόγραμμα των 25-28 δισ., περί το 12% του ΑΕΠ, θα μπορούσε να είναι αφορμή για συζήτηση για την απαιτούμενη συνολική επανατοποθέτηση της χώρας στο νέο διεθνές γεωπολιτικό και οικονομικό τοπίο. Όμως η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή εξαντλήθηκε στην επίδειξη fake πατριωτισμού για εσωκομματική κατανάλωση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός κινείται σαν ζαλισμένος. Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Παρασκευής ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε τα αναμενόμενα, ότι θα εξαντλήσει την τετραετία και θα οδηγήσει σε εκλογές, χωρίς όμως να πείσει τους βουλευτές του. Κάνει «τραμπική» στροφή στο εσωτερικό της χώρας, ενώ εξακολουθεί να συντάσσεται με τις Βρυξέλλες και να στηρίζει τον Ζελένσκι για τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία. Πουλάει πατριωτισμό με τις εξοπλιστικές δαπάνες δίχως να περιγράφει ποια είναι η στρατηγική απειλή της χώρας (που είναι η Τουρκία) και τάσσεται υπέρ του ReΑrm Europe που θα ευνοήσει την Τουρκία να διατηρεί το casus belli στο Αιγαίο και να μας περιορίζει στα 6 μίλια. Προσπαθεί να κάνει στρατηγική σχέση με το Ισραήλ που είναι διακηρυγμένος εχθρός της Τουρκίας, την ώρα που η Ελλάδα έχει Συμφωνία Φιλίας με την Άγκυρα. Ζητά υπευθυνότητα από τους πολίτες για τη διατήρηση της δημοσιονομικής σταθερότητας, την ώρα που ξεχειλίζουν τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών και των καρτέλ.
Σε κινούμενη άμμο
Η κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε κινούμενη άμμο, κάθε κίνηση εντείνει την απονομιμοποίηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ακόμη και η αύξηση στις αποδοχές των στρατιωτικών, προνομιακό θέμα για τη Δεξιά, έδωσε έναυσμα για την άτυπη «δελφινομαχία», με τους φιλόδοξους υπουργούς Βασίλη Κικίλια και Άδωνη Γεωργιάδη να αντιδρούν στην ενίσχυση του Νίκου Δένδια. Η εικόνα στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση ήταν πρωτοφανής και απογοητευτική για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός μιλούσε σε άδεια έδρανα καθώς λιγότερο από το ένα τρίτο των βουλευτών του παρακολούθησε τις ομιλίες του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έκανε καν τριτολογία, δίνοντας χώρο στον Νίκο Δένδια. Ο υπουργός Άμυνας κέρδισε πόντους κάνοντας το αυτονόητο: μια στοιχειωδώς σοβαρή ομιλία για το αντικείμενό του, με τον απαιτούμενο πολιτικό πολιτισμό ώστε να προκαλέσει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης, δίχως τις προκλήσεις και τις ακρότητες του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ο,τι φουσκώνει ξεφουσκώνει
Πρόσφατο εύρημα του συστήματος, το φούσκωμα στα πανιά της Πλεύσης Ελευθερίας, που λόγω Τεμπών μπήκε στο σαλόνι της πρώτης θέσης της επικαιρότητας ως δεύτερο κόμμα στις δημοσκοπήσεις και διέξοδος στη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια της κοινωνίας. Το θέμα ανέλαβε εργολαβικά ο Άδωνης Γεωργιάδης, να προκαλεί συνεχώς με προσωπικές επιθέσεις και ανοίκειους χαρακτηρισμούς την ανάλογη αντίδραση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Πάρτι στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Ομως ό,τι φουσκώνει αιφνιδίως με ανάλογο τρόπο ξεφουσκώνει. Μόλις στην αρχή του χρόνου, πριν από τα Τέμπη, ήταν η Αφροδίτη Λατινοπούλου που είχε εκτοξευτεί κοντά σε διψήφιο νούμερο δήθεν γιατί θα εκφράσει τη νέα Δεξιά. Μέχρι που έγινε παρακολούθημα του Μητσοτάκη και τελείωσε.
Οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει κάθε λόγο να απολαμβάνει την πρόσκαιρη δημοσκοπική της άνοδο. Οι επιθέσεις όμως του συστήματος Μαξίμου που βοηθούν τη δημοσκοπική της άνοδο δεν είναι γιατί ξαφνικά φοβήθηκε ότι ένα κόμμα του 3%, προσωποπαγές, που εξαντλείται στην πρόεδρό του, δίχως δομή, οργάνωση, πρόγραμμα και στελέχη θα διεκδικήσει την κυβέρνηση. Έστω και με αυτόν τον τρόπο διαχειρίζεται και κατευθύνει την κοινωνική δυσαρέσκεια μετατρέποντας τη δική του κρίση σε κρίση αναξιοπιστίας συνολικά του πολιτικού συστήματος.
Κρίση αντιπροσώπευσης
Από το σύνολο των περίπου 9.000.000 ψηφοφόρων μόλις το 30% αντιπροσωπεύεται στις δημοσκοπήσεις, στις οποίες η κυβέρνηση έχει το 20%. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας η δυσαρμονία με το εκλογικό σώμα που αποτελεί και λόγο προσφυγής στις κάλπες. Το επιχείρημα της κυβέρνησης που επανέλαβε ο πρωθυπουργός την Παρασκευή είναι ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση και απαιτείται σταθερότητα σε ένα διεθνές περιβάλλον γενικευμένης ανασφάλειας.
Το τελευταίο στήριγμα του συστήματος Μητσοτάκη είναι οι δημοσκοπήσεις που επιμένουν να τον φέρνουν με αναγωγές και εκτιμήσεις και αμφιβόλου μεθοδολογίας μετρήσεις πάνω από το 25%. Ενώ ακόμη και οι βουλευτές της Ν.Δ. είναι πεπεισμένοι ότι πλέον κινούνται στη ζώνη του 20%-22% με περαιτέρω πτωτική τάση. Δεν χρειάζονται καν τις μετρήσεις, το αφουγκράζονται στις πελατείες τους. Και από κοντά ένα μέρος των συστημικών ΜΜΕ, στα οποία με τελευταία απόφαση μοιράζει ακόμη 8,2 εκατομμύρια ευρώ με αφορμή την καμπάνια για την ακρίβεια. Το σύστημα στην αποδρομή του γίνεται όλο και πιο αδιάντροπο.
Η Κεντροαριστερά
Παρότι ένα αυξανόμενο ποσοστό των πολιτών κεντροαριστερής αντίληψης δείχνει όλο και περισσότερο σαν διέξοδο τη σύμπλευση, με προοπτική συνεργασίας, των προοδευτικών δυνάμεων, το ΠΑΣΟΚ σταθερά την εμποδίζει προσφέροντας συναίνεση και υπηρεσίες (όπως η Προανακριτική για τον Χρήστο Τριαντόπουλο) στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Βέβαια, για να αποτελέσουν εναλλακτική λύση τα προοδευτικά κόμματα, θα πρέπει να επεξεργαστούν μία πρόταση διαφορετική από αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη - και όχι να προβάλλουν ως καλύτεροι διαχειριστές του συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του Συνεδρίου του κινείται προς αυτή την κατεύθυνση δίχως ακόμη να έχει αποκρυσταλλώσει τις θέσεις του σε πρόγραμμα. Το ότι η κοινωνία έχει ριζοσπαστικοποιηθεί είναι ορατό, αλλά σε ποια κατεύθυνση το σύνολο του πολιτικού συστήματος αδυνατεί να αντιληφθεί.
