Το υπόβαθρο πάνω στο οποίο συνεδριάζει το G7 είναι δεδομένο: Ο Πούτιν γίνεται όλο και πιο επιθετικός, μετακινώντας πλοία, υποβρύχια και πυραύλους, ενώ από κοντά του και ο Σι γίνεται όλο και πιο απειλητικός, γεωπολιτικά και οικονομικά, εκμεταλλευόμενος τα κενά που αφήνουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη. Αυτό το υπόβαθρο ήρθαν να επιβαρύνουν τα καταστροφικά εκλογικά αποτελέσματα για Σολτς και Μακρόν.
Τι κάνουν οι 7 πλουσιότερες και θεωρητικά ισχυρότερες χώρες στη σύνοδο, όπου πρώτη φορά συμμετέχει ένας Πάπας; Καταλήγουν, καθυστερημένα, στη δανειακή οικονομική στήριξη της Ουκρανίας μέσω των τόκων ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων που διατηρούνται παγωμένα σε δυτικές χώρες. Από εκεί και πέρα, στην ατζέντα μπήκαν η ρύθμιση της Τεχνητής Νοημοσύνης (με τη Microsoft να πιέζει να περάσει τη δική της γραμμή), το Μεταναστευτικό (στη λογική του περίκλειστου φρουρίου, αφού δεν αντιμετωπίζονται οι αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους στην κάθε είδους προσφυγιά), η Αφρική (όπου έχουν εγκατασταθεί για τα καλά Ρωσία και Κίνα), η κατάσταση στον Ινδικό και στον Ειρηνικό Ωκεανό και… το δικαίωμα στην έκτρωση, που η Μελόνι προσπάθησε να μπλοκάρει μετά την πλήρη αναγνώρισή του από τη Γαλλία... Είναι και αυτό ένα ανησυχητικό δείγμα γραφής της ανόδου της Άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη.
Ανησυχητική είναι και η οπτική υπό την οποία αντιμετωπίζονται η κλιματική κρίση και οι αναγκαίες πράσινες πολιτικές. Εντάχθηκε στο πλαίσιο του εμπορικού πολέμου της Δύσης με την Κίνα. Η Κομισιόν, παρά την αντίθεση της Γερμανίας, η αυτοκινητοβιομηχανία της οποίας εξαρτάται από την Κίνα, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τα κατά πολύ φθηνότερα ηλεκτρικά αυτοκίνητα της Κίνας επιβάλλοντας δασμούς έως και 38%. Η Κίνα προανήγγειλε αντίμετρα. Η λογική των δασμών ξεκινά από το γεγονός ότι το Πεκίνο πετυχαίνει χαμηλότερο κόστος δίνοντας αφειδώς κρατικές επιχορηγήσεις. Οι Ευρωπαίοι, αντί να ξεφύγουν από τη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία τους και να αναλογιστούν την πιθανότητα να επιτρέψουν τις απαγορευμένες κρατικές επιδοτήσεις στις δικές τους βιομηχανίες, στρέφονται στον εμπορικό πόλεμο, που θα πλήξει άλλους τομείς, κομβικούς, της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η πιθανότητα αποτυχίας είναι ισχυρή. Μετά θα αναρωτιούνται γιατί οι εργαζόμενοι, αυτοί που τελικά θα πληγούν, θέλγονται από τις σειρήνες της Ακροδεξιάς, η οποία, συν τοις άλλοις, στρέφεται κατά των πράσινων πολιτικών...