Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική στον αντίποδα των κυβερνητικών επιλογών. Αυτό επισημαίνει η τομεάρχης εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., κάνοντας λόγο για μία άκρως επικίνδυνη εξωτερική πολιτική από την πλευρά της κυβέρνησης. Η Ρένα Δούρου, μιλώντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής, αναφέρεται στις ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, στη σχέση της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο, αλλά στη σφαγή στην Παλαιστίνη. Παράλληλα, αναφέρεται στον ρόλο της Ε.Ε., την οποία κατηγορεί ότι περιορίζεται σε «ευχολόγια», σχεδιάζει οικονομία πολέμου και κούρσες εξοπλισμών. Από την άλλη, προκρίνει τη στρατηγική της αυτονομία, προκειμένου να λειτουργήσει ως πόλος ειρήνης και σταθερότητας στον κόσμο. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει και στο ευρωομόλογο, το οποίο μπορεί να είναι εργαλείο για την κάλυψη των αυξημένων δαπανών για την άμυνα αλλά και χρήσιμο για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και του δημογραφικού. Ακόμη, στηλιτεύει τη στάση της ευρωπαϊκής ηγεσίας, λέγοντας ότι έχει υιοθετήσει της ατζέντα της Ακροδεξιάς και της Ευρώπης-φρούριο. Αναφορικά με τις ευρωεκλογές και τον εκλογικό πήχη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. χαρακτηρίζει μονόδρομο την ανατροπή, υπογραμμίζοντας ότι στις ευρωκάλπες οι πολίτες θα στείλουν «το μήνυμα ότι το 41% της κυβέρνησης έχει τελειώσει».
Η Μέση Ανατολή φλέγεται. Ποια πρέπει και μπορεί να είναι η στάση της Ελλάδας μπροστά στις πρόσφατες εξελίξεις; Πώς κρίνετε τη στρατηγική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση;
Το δόγμα του δεδομένου συμμάχου της κυβέρνησης έχει κάνει τη χώρα μας μέρος του προβλήματος στη Μέση Ανατολή. Σε αντίθεση με την πάγια θέση της Ελλάδας ως χώρας-γέφυρας με τον αραβικό κόσμο, με τον κ. Μητσοτάκη, στο πλαίσιο της αντίληψης του «προκεχωρημένου φυλακίου», η χώρα διολισθαίνει σε εμπλοκή. Θυμίζω την πυροβολαρχία Πάτριοτ που έστειλε η Ελλάδα επί δεξιάς κυβέρνησης στη Σαουδική Αραβία, τη συνάντηση με τον κ. Νετανιάχου του κ. πρωθυπουργού,, που όμως «ξέχασε» να συναντηθεί με τον Πρόεδρο της Παλαιστίνης Μ. Αμπάς. Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξωτερική πολιτική για τα συμφέροντα της χώρας, σε ρήξη με την ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που επιβάλλεται και που ήταν η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όταν η Ελλάδα αναλάμβανε πρωτοβουλίες πολυμερούς διπλωματίας. Σήμερα απαιτείται πολιτική διαλόγου με τους δρώντες για την αποτροπή γενικότερης και σοβαρότερης ανάφλεξης στην περιοχή. Απαιτείται ενεργητική πολιτική ειρηνευτικών πρωτοβουλιών για την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, την απελευθέρωση των ομήρων, καθώς και για την επανεκκίνηση των συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και των συνόρων του 1967, με λύση δύο κρατών που θα συμβιώνουν ειρηνικά, με την Ανατολική Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους.
Στη Γάζα η σφαγή συνεχίζεται και μάλιστα η Ε.Ε. έχει δεχθεί σφοδρές επικρίσεις για το γεγονός ότι κάνει τα στραβά μάτια μπροστά σε μια υπό εξέλιξη γενοκτονία. Ποιες πρωτοβουλίες οφείλει να πάρει, κατά τη γνώμη σας, η Ένωση;
Στη Γάζα σήμερα μαίνεται ένας πόλεμος κατά των παιδιών και ένας πόλεμος για την παιδική τους ηλικία και το μέλλον τους. Δεν το είπε η Ε.Ε. αλλά ο Φιλίπ Λαζαρινί, επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Την ίδια στιγμή συνεχίζεται ο πόλεμος στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στην Ουκρανία με την καταστροφή μιας χώρας και θύματα αμάχους. Η Ε.Ε., αντί να περιορίζεται σε ευχολόγια, αντί να σχεδιάζει οικονομία πολέμου, στρατιωτικοποίηση και κούρσα εξοπλισμών, αντί να εντάσσεται σε σχεδιασμούς τρίτων δυνάμεων, οφείλει να πάρει θαρραλέα πρωτοβουλία ειρήνης στα δύο μέτωπα πολέμου, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, σε συνεργασία με τον ΟΗΕ, τις χώρες του παγκόσμιου Νότου. Η Ε.Ε., αν θέλει να έχει μέλλον, πρέπει να θυμηθεί το παρελθόν της. Τον λόγο ύπαρξής της. Την αντιπολεμική, φιλειρηνική και αντιφασιστική της παράδοση. Σήμερα και τα δύο απειλούνται εξαιτίας των επιλογών της δεξιάς ηγεσίας της Ε.Ε.
Βρίσκεται σε εξέλιξη μια συζήτηση αναφορικά με τη στρατηγική αυτονομία της Ε.Ε. και την έκδοση ευρωομολόγου για τις αμυντικές της δαπάνες. Ως ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. συμφωνείτε με αυτή την πρόταση;
Στη Διακήρυξή μας για τις ευρωεκλογές υπογραμμίζουμε ότι, για να είναι η Ε.Ε. πόλος ειρήνης και σταθερότητας στον κόσμο, η στρατηγική αυτονομία της αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση. Συνυφασμένη, βέβαια, με το τρίπτυχο πραγματικά ανεξάρτητης Εξωτερικής Πολιτικής, Πολιτικής Άμυνας και ενεργειακής πολιτικής. Το ευρωομόλογο μπορεί να είναι εργαλείο για την κάλυψη των αυξημένων δαπανών για την άμυνα. Και όχι μόνο. Μπορεί να είναι χρήσιμο και για άλλες προκλήσεις, όπως η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, του δημογραφικού. Όμως τίποτε δεν γίνεται αυτόματα. Χρειάζεται αγώνας, διεκδίκηση. Κάτι που δεν κάνει ο κ. πρωθυπουργός, όχι από αδυναμία αλλά από πολιτική επιλογή. Για αυτό και περιορίζεται σε επικοινωνιακά ευχολόγια, ενώ στην πράξη απέχει από οτιδήποτε μπορεί να δυσαρεστήσει το Βερολίνο και την ομάδα των φειδωλών...
Τι απαντάτε σε αυτούς που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πως έχει συναινέσει σε μια νέα κούρσα εξοπλισμών;
Τα γεγονότα τούς διαψεύδουν. Εμείς ως αξιωματική αντιπολίτευση κάνουμε συστηματικά κριτική στην κυβέρνηση για ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους σχεδόν 15 δισ. ευρώ, χωρίς διαφάνεια, χωρίς επιτελικό σχεδιασμό. Χωρίς καμία εγγύηση ή διασφάλιση της συμμετοχής της αμυντικής μας βιομηχανίας που μπορεί να συμβάλει στην ασφάλεια εφοδιασμού και στην ενίσχυση της επιχειρησιακής αυτονομίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Θέτουμε συστηματικά ερωτήματα στην κυβέρνηση, χωρίς να παίρνουμε απαντήσεις, για τις αποκαλύψεις Ζελένσκι όσον αφορά την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της άμυνας των νησιών μας στο Αιγαίο και μάλιστα όταν η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας με νέες προκλήσεις, με την επαναφορά της αναθεωρητικής ατζέντας της Γαλάζιας Πατρίδας και της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας. Την ίδια στιγμή, με αίσθηση ευθύνης, είμαστε υπέρ του εκσυγχρονισμού και του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων στη βάση σαφούς πλαισίου που ορίζεται από την προτεραιοποίηση των απαιτήσεων, τις εισηγήσεις των επιτελείων, την αξιολόγηση των τεχνολογιών εξελίξεων και βέβαια τη συμβολή της αμυντικής μας βιομηχανίας.
Σε 50 περίπου ημέρες έχουμε ευρωεκλογές. Στη μεγάλη εικόνα, οι δυνάμεις της συντήρησης και της Άκρας Δεξιάς φαίνεται να ενισχύονται. Για ποιο λόγο, κατά τη γνώμη σας, οι προοδευτικές δυνάμεις αδυνατούν να προβάλουν μια πειστική εναλλακτική πολιτική πρόταση;
Οι κάλπες του Ιουνίου είναι ίσως οι κρισιμότερες για το μέλλον της Ευρώπης. Θα κρίνουν αν η Ευρώπη του Ζ. Ντελόρ και της Σ. Βέιγ θα έχει μέλλον ή θα μετατραπεί σε σκοτεινή ήπειρο των συνωμοσιολόγων ρατσιστών της «μεγάλης αντικατάστασης». Με ηγεσίες τύπου Βέμπερ, Φον ντερ Λάιεν ή Σχοινά, που έχουν υιοθετήσει και προωθούν την ατζέντα της ακροδεξιάς και της Ευρώπης- φρούριο, η πορεία αυτή μοιάζει αναπότρεπτη. Πήραμε ήδη μια γεύση από το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση, ένα αντιμεταναστευτικό κείμενο χωρίς αλληλεγγύη για τις χώρες πρώτης υποδοχής όπως η Ελλάδα, που μετατρέπονται σε ευρωπαϊκά Γκουαντάναμο. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη ευθύνη των δημοκρατικών, προοδευτικών, αριστερών δυνάμεων. Να εξηγήσουμε, τεκμηριωμένα, στους πολίτες ότι Ευρώπη δεν σημαίνει ξενοφοβία, κοινωνικό αποκλεισμό. Αλλά ειρήνη, ισότητα, δικαιοσύνη, κοινωνική αλληλεγγύη, δίκαιη πράσινη μετάβαση, ευημερία για τους πολλούς. Και ότι αυτοί οι στόχοι δεν αφορούν μια κάλπη κάθε 5 χρόνια. Είναι αγώνας καθημερινός στις χώρες μας. Εμείς είμαστε η Ευρώπη. Εμείς μπορούμε να γίνουμε η αλλαγή της.
Στην Ελλάδα πού μπαίνει εντέλει ο εκλογικός πήχης για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.; Είναι εφικτός ο στόχος της ανατροπής;
Είναι μονόδρομος η ανατροπή για την αλλαγή και την ελπίδα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Το σοβαρό έργο των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. με προτάσεις αλλαγής, κόντρα στον ακροδεξιό λόγο που δεν εκφέρεται μόνο από τα ακροδεξιά κόμματα, είναι το καλύτερο επιχείρημα για την υπερψήφιση ενός ψηφοδελτίου που, θυμίζω, δεν καταρτίστηκε σε τέσσερις τοίχους στην Κουμουνδούρου, αλλά το διαμόρφωσαν ελεύθερα οι πολίτες. Πάμε δυνατά στις 9 Ιουνίου να στείλουμε μαζικά το μήνυμα ότι το 41% της κυβέρνησης έχει τελειώσει. Και δεν ξεπλένει τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη για προδιαγεγραμμένες τραγωδίες όπως αυτή των Τεμπών ή για την κατάργηση του Κράτους Δικαίου, την εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, όπως η Υγεία, η Παιδεία, ο Πολιτισμός. Στις 9 Ιουνίου ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για να κάνουμε την κυβέρνηση της Δεξιάς παρελθόν, για να ανοίξει ο δρόμος για τη δημοκρατική, προοδευτική κυβέρνηση που χρειάζεται ο τόπος.