Να πεθαίνεις σε μια καρότσα φορτηγού το 2023. Σαν ένα αόρατο χέρι να ξεσκαρτάρει ποιος αξίζει να ζει και ποιος να πεθάνει. Οι οικονομικά ασθενέστεροι έχουν πορεία προδιαγεγραμμένη για τον Καιάδα και ακολουθούν οι καρκινοπαθείς, όπως προμηνύει ο Σπύρος Πνευματικός, αποδεικνύοντας με ωμότητα και κυνισμό τι κρύβεται πίσω από εύηχες, πλην κούφιες λέξεις «αναβάθμιση», «ανασυγκρότηση», «εκσυγχρονισμός» του Μητσοτάκη για το ΕΣΥ.
Αποτελεί κεντρική επιλογή η εισχώρηση των ιδιωτών στο Δημόσιο, καθώς βασικός στόχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών είναι οι πολίτες να πληρώνουν ακριβά τα δημόσια κοινωνικά αγαθά. Να πληρώνουν επιπλέον (πέρα από τους φόρους και τις κρατήσεις) για Υγεία, Παιδεία, εργασία, κοινωνική ασφάλιση. Πρόκειται για ολική αποδιοργάνωση του κοινωνικού κράτους.
«Αν υπήρχε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο κοντά, αν ερχόταν ιδιωτικό ασθενοφόρο δεν θα ήταν λύση;» ρωτάνε ύπουλα οι χειραγωγοί της κοινής γνώμης. Πώς θα ήταν λύση; Θα παρέχουν υπηρεσίες διάσωσης όταν θεωρούνται ασύμφορες για έναν ιδιώτη; Άλλωστε, τη «σύμπραξη» την είδαμε στην πανδημία, όταν όλο το βάρος το σήκωσαν τα δημόσια νοσοκομεία, με τα ιδιωτικά να δέχονται μόνο τα ελαφριά περιστατικά λόγω κόστους. Όταν το κέρδος μπαίνει ως βασικό κριτήριο για την παροχή ιατρικών υπηρεσιών, η «διαλογή» είναι αναπόφευκτη.
Το κρυφό σχέδιο της Ν.Δ. για την Υγεία δεν είναι άλλο από τη συρρίκνωση των δημόσιων νοσοκομείων για να υπάρξει χώρος για «επενδύσεις». «Πουλάνε» έτσι ένα ύψιστο δημόσιο αγαθό, το οποίο θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους. Αυτό προτείνουν και σ’ αυτό «εκπαιδεύουν» τους πολίτες: στη διαλογή, στη διάκριση, στην ανισότητα.
Και το προβάλλουν σαν να είναι κάτι «φυσικό» και αναπόφευκτο. Όποιος μπορεί να πληρώσει πάει στα ιδιωτικά κι αυτός που δεν μπορεί... στην καρότσα. Έτσι αυτός που έχει να πληρώσει νιώθει ανακουφισμένος που δεν είναι στην καρότσα και αισθάνεται... ανώτερος.
Αυτή την κοινωνική αποσάθρωση και την ευτέλεια συνείδησης έχει πετύχει ο νεοφιλελευθερισμός. Κι αν δεν αλλάξει ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων, ο πλούτος θα ξεσκαρτάρει αέναα τις ζωές των μικρομεσαίων και των ασθενέστερων γιατί θα έχουν αυξανόμενο υπερβάλλον κόστος.
Γι’ αυτό όταν τα κανάλια «παίζουν», τάχα από πλουραλισμό, τη δήλωση του Πνευματικού, πετάνε δίπλα και μια άσχετη δήλωση του Φίλη, κατά παραγγελία της Ν.Δ., με γνώμονα, δήθεν, τις ίσες αποστάσεις.
Πετυχαίνουν με τον τρόπο αυτό να διαμεσολαβούν το μήνυμα ενός πολιτικού αδιέξοδου, ώστε ο κόσμος να υποτάσσεται στη μοίρα που του έχουν προδιαγράψει, με παντοκράτορες ηγέτες εκτός ελέγχου. Και οι πολίτες, φοβισμένοι, να κρύβονται πιο βαθιά στον διαδικτυακό τους μικρόκοσμο, γαντζωμένοι από το αδράχτι μιας μοίρας που μοιάζει αναπότρεπτη.
