Εκλογές έρχονται και η κυβέρνηση κυνηγάει απελπισμένα success story, κατά προτίμηση σε τομείς στους οποίους η αλήθεια των λεγομένων της δεν μπορεί να διαπιστωθεί γρήγορα ούτε από τα μέσα ενημέρωσης ούτε από τους κοινούς θνητούς. Οι πιο συνετοί στους κόλπους της έχουν καταλάβει ότι δεν περνάει το success story στην οικονομία, αφού οι ψηφοφόροι έχουν την κακή συνήθεια να πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ και βλέπουν με τα μάτια τους ότι οι φωνακλάδες τηλεϋπουργοί ζουν σε... άλλη χώρα. Ούτε βέβαια μπορεί να σταθεί ένα success story στις μεταφορές όταν ακόμη η Ελλάδα δεν έκανε τα σαράντα των αδικοχαμένων στα Τέμπη ούτε κατάφερε κανείς στη Θεσσαλονίκη να ανέβει στο μετρό, που θα ήταν έτοιμο αυτή την άνοιξη. Εκτός ίσως από τον Νότη Μηταράκη.
Γι’ αυτό και μέσα σε λίγες μέρες είδαμε να πλασάρονται στα μέσα ενημέρωσης δύο τεράστιες επιτυχίες της ΕΥΠ, για την αλήθεια των οποίων επαφιέμεθα στην ειλικρίνειά της. Μιλάμε για την ίδια αμαρτωλή ΕΥΠ που παρακολουθούσε αφειδώς πολιτικούς και δημοσιογράφους, την ηγεσία του στρατεύματος και τον αρχηγό του τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος, χωρίς μέχρι στιγμής να μάθουμε για ποιο λόγο.
Από τη Μαρία Τ., στην επιχείρηση «Υάκινθος»
Η πρώτη επιτυχία ήταν ο εντοπισμός της περιβόητης Μαρίας Τ., που είχε μαγαζί με πλεκτά στο Παγκράτι και προσπαθούσε έτσι να στήσει μια βιογραφία ώστε να υπηρετήσει στο μέλλον τα συμφέροντα της Ρωσίας ως άλλη Μάτα Χάρι. Η είδηση έπαιξε πρώτο θέμα στα κανάλια δύο εβδομάδες μετά τα Τέμπη με τίτλο «Η ΕΥΠ αποκάλυψε υπόθεση κατασκοπείας», δυο μήνες αφού η Μαρία Τ. είχε εγκαταλείψει τη χώρα.
Η δεύτερη επιτυχία είναι η περιβόητη «επιχείρηση Υάκινθος». Πρόκειται για τη σύλληψη δύο Πακιστανών, του 27χρονου Χάιντερ που ζούσε στον Λαγανά της Ζακύνθου και του 29χρονου Χουσαΐν που ζούσε στην Σκάλα Λακωνίας, τους οποίους στρατολόγησε 30χρονος κοντοχωριανός τους που ζει στην Τεχεράνη, για να χτυπήσουν το εβραϊκό εστιατόριο πλάι στη Συναγωγή της Αθήνας, σκοτώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερους Ισραηλινούς τουρίστες. Η ΕΥΠ -ή οι πολιτικοί της προϊστάμενοι- φρόντισε να διαρρεύσουν ακόμη και διάλογοι ανάμεσα στους επίδοξους τρομοκράτες του στιλ:
30χρονος: «Στο εστιατόριο μπορεί να το κάνεις και με μπουκάλες μπείτε 2-3 άτομα στην κουζίνα και βάλτε φωτιά να ξεκινήσει από κει όταν βρείτε ευκαιρία».
Χάιντερ: «Εγώ θέλω τουλάχιστον να αξίζουν τα χρήματα και θέλω ή στον χώρο ή σε κεντρικό σημείο που θα είναι τουλάχιστον 40-50 άτομα».
30χρονος: «Γι’ αυτό σου είπα να κανονίσεις είτε ένα άτομο είτε δύο είτε τρία και πες τους το έξω από τα δόντια, για το κάθε κεφάλι η αμοιβή είναι και για αυτούς 50 Λακ. Να γίνει η δουλειά με τέτοιο τρόπο ώστε να μην έχουν περιθώριο, το κατάλαβες;».
Χάιντερ: «Θα γίνει, σου το υπόσχομαι, και από τον κάθε τραυματία και νεκρό θα σου στείλω φωτογραφίες και βίντεο».
Πάντως, ούτε γιάφκα με όπλα βρέθηκε ούτε οι επίδοξοι τρομοκράτες είχαν πρόσβαση σε όπλα και εκρηκτικά. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι υπήρξαν διαρροές πως τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης συνδέονται με τη Δύναμη Κουντς (που είναι... υποκατάστημα των Ιρανών Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης και είναι υπεύθυνη για την εκπαίδευση, τη χρηματοδότηση και την παροχή βοήθειας σε εξτρεμιστικές ομάδες στο εξωτερικό), είναι απορίας άξιο πώς δεν μπόρεσαν να βρουν όπλα. Ούτε καν ένα καλάσνικοφ από τη λεβεντογέννα Κρήτη.
Ο ρόλος της Μοσάντ...
Εν πάση περιπτώσει η ΕΥΠ πανηγύρισε, αφού με τη συνδρομή της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας -και με την αρχική πληροφόρηση από την ισραηλινή Μοσάντ- κατάφερε να εντοπίσει και να εξαρθρώσει εν τη γενέσει του το τρομοκρατικό δίκτυο. Για το οποίο η Μοσάντ τόνισε ότι «είναι άλλο ένα παράδειγμα για το πώς το Ιράν προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον τρόμο εναντίον ισραηλινών και εβραϊκών στόχων στο εξωτερικό».
Να σημειωθεί ότι η Μοσάντ, η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, θεωρείται το Νο2 ή Νο3 στον πλανήτη, ανάλογα με το ποιος φτιάχνει τη λίστα αξιολόγησης των κατασκόπων. Συνήθως ακολουθεί τη CIA και προηγείται της ινδικής RAW (Research and Analysis Wing). Ενίοτε καταφέρνει να την προσπεράσει και η SIS (Secret Intelligence Service) από το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά όποιος έχει δει τις τελευταίες ταινίες του Τζέιμς Μποντ δυσκολεύεται να το πιστέψει.
Κι ενώ κανείς δεν αμφισβητεί την ικανότητα της Μοσάντ, παράλληλα κανείς δεν ξεχνά ότι για το Ισραήλ ο μεγάλος εχθρός είναι το Ιράν. Οπότε είτε οι δύο Πακιστανοί είναι πράγματι μέλη ενός ιρανικού τρομοκρατικού δικτύου είτε όχι, η σύλληψή τους είναι για τη Μοσάντ καλή διαφήμιση. Όπως, άλλωστε, τόνισε στη Jerusalem Post ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, «η ματαίωση των επιθέσεων είναι ακόμη μία απόδειξη της αριστείας και του επαγγελματισμού των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών, καθώς και της σημασίας της διεθνούς συνεργασίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας».
...και η διάψευση από την Τεχεράνη
Για το Ιράν, πάλι, η όλη υπόθεση είναι ένα «κατασκευασμένο σενάριο που σκοπεύει στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από την εσωτερική τους κρίση». Η ανακοίνωση της ιρανικής πρεσβείας στην Ελλάδα αρνήθηκε κάθε εμπλοκή στο τρομοκρατικό δίκτυο που εξαρθρώθηκε στην Αθήνα και αναφέρθηκε σε αβάσιμες κατηγορίες και «σε φήμες που διαδίδονται εναντίον της Τεχεράνης από σιωνιστικές πηγές». Με την ανακοίνωση αυτή το Ιράν επισημαίνει εμμέσως τόσο τα προβλήματα με την ΕΥΠ και την κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ελλάδα όσο και την οξύτατη κρίση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Νετανιάχου στο Ισραήλ.