Εργώδη προσπάθεια να αλλάξει την ατζέντα και να στρέψει τους προβολείς μακριά από τις στάχτες και τις ευθύνες του γι’ αυτές καταβάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός αναζητεί κάποια διέξοδο απέναντι στη φθορά που για πρώτη φορά βλέπει να αντιμετωπίζει τόσο έντονα η κυβέρνησή του, καθώς ακόμα και τα μιντιακά στεγανά δεν στάθηκαν ικανά για να κρυφτεί η αποτυχία του «επιτελικού» μοντέλου διακυβέρνησής του.
Μια τέτοια κίνηση ήταν η «εσωτερική αναδιάταξη» προσώπων μια μέρα μετά τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Κυρ. Μητσοτάκης, επιτυγχάνοντας αφενός να δημιουργήσει ακόμα περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα κατάφερε να απαντήσει και αφετέρου να εμφανιστεί ακόμα πιο αποστασιοποιημένος τόσο από τις ευθύνες της διαχείρισής του όσο και από τη θλιβερή πραγματικότητα που άφησαν οι καταστροφικές πυρκαγιές.
Διόλου τυχαία, σύσσωμη η αντιπολίτευση στηλίτευσε εντονότατα τις αλλαγές που έκανε ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο οποίος σε μια τέτοια συγκυρία, μετά από μια τέτοια καταστροφή, προχώρησε σε κινήσεις αναδιάταξης εσωτερικών ισορροπιών στο στενό περιβάλλον του αντί να αποδείξει έμπρακτα ότι αναγνώρισε τα λάθη της κυβερνητικής διαχείρισης αυτής της τραγωδίας. Όπως έκανε δηλαδή και με τη συνέντευξη Τύπου που είχε προηγηθεί, επιβεβαιώνοντας πολιτικά ότι η «συγγνώμη» του ήταν προσχηματική.
Ακόμα και αν ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν προχώρησε σε αλλαγές που να υποδείκνυαν κάποια παραδοχή λάθους εκ μέρους του -ώστε να μην φανεί ότι υποχωρεί στην κριτική της αντιπολίτευσης-, οι κυβερνητικές διαρροές περί ανασχηματισμού κοντά στη ΔΕΘ δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν γιατί, αντί διορθωτικών κινήσεων, επέλεξε να αναβαθμίσει τον Άκη Σκέρτσο σε υπουργό Επικρατείας (πλέον ισόβαθμος με τον Γ. Γεραπετρίτη), όταν εκείνος ήταν που υποστήριζε παραπλανητικά ότι πετούσαν 74 αεροσκάφη προτού τον διαψεύσουν ο Νίκος Χαρδαλιάς και η πραγματικότητα.
Αλλά και η υποβάθμιση της Αριστοτελίας Πελώνη σε αναπληρώτρια εκπρόσωπο, με αναβάθμιση σε αυτή τη θέση ενός «νεοδημοκράτη», του μέχρι πρότινος υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γιάννη Οικονόμου, έδειξε ότι, ενώ μόλις είχαν σβήσει οι φωτιές, η προτεραιότητα του πρωθυπουργού ήταν η επικοινωνία και οι εσωτερικές ισορροπίες.
Πιο σύνθετο κομμάτι του παζλ αποτελεί η αναβάθμιση του Χρήστου Τριαντόπουλου σε υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ με αρμοδιότητα τα θέματα «κρατικής αρωγής και αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές». Με αυτόν τον τρόπο ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν αναθέτει σε υπουργεία την κατανομή των αποζημιώσεων, αλλά τη φέρνει δίπλα του, στο Μ. Μαξίμου.
Ομοίως, η απομάκρυνση του Θ. Λιβάνιου από το Μ. Μαξίμου και η τοποθέτησή του ως υφυπουργού υπό τον Κυρ. Πιερρακάκη, με την ευθύνη, ωστόσο, για το κτηματολόγιο.
Παράλληλα, όπως έκανε και κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης κρίσης, ο πρωθυπουργός συνεχίζει να επικεντρώνει σε ένα «success story» γύρω από τον μηχανισμό εκκένωσης (112), ώστε να προσπερνά το μέγεθος της καταστροφής περιβάλλοντος και περιουσιών, όπως έκανε με τη συνέντευξή του στο CNN την Κυριακή.
Κεντρικό κομμάτι σε αυτή τη στρατηγική είναι πλέον και η υιοθέτηση της «κλιματικής κρίσης» στον κυβερνητικό λόγο. Κάτι που, σε αντιδιαστολή με τη συνολική περιβαλλοντική πολιτική της Ν.Δ., δημιουργεί από μόνο του μια ακόμη μεγάλη αντίφαση, αν δεν προδίδει ήδη και το υποκριτικό σκέλος των εν λόγω αναφορών.
Στην ίδια συνέντευξη είπε ότι ξέσπασε εξαιρετικά μεγάλος αριθμός πυρκαγιών σε μικρό χρονικό διάστημα και, σε συνδυασμό με τον παρατεταμένο καύσωνα, η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με τέσσερις πολύ μεγάλες πυρκαγιές την ίδια στιγμή. Μίλησε για 600 πυρκαγιές σε μια εβδομάδα, χωρίς όμως να αναφέρεται στο τι (δεν) έγινε για να περιοριστούν στο ξεκίνημά τους από μία κατά τα άλλα «πανέτοιμη» κυβέρνηση.
Έτσι μίλησε για την κλιματική κρίση, που «επιτίθεται εδώ και τώρα» και που «δεν πρόκειται απλώς για ένα ελληνικό πρόβλημα», προσθέτοντας ότι στόχος του είναι η Ελλάδα να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών για την αντιμετώπισή της.