ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στην κορύφωση του τρίτου και πλέον επιθετικού κύματος της πανδημίας. Τα παραδοσιακά οικονομικά μοντέλα πρόγνωσης των εξελίξεων αδυνατούν να κάνουν ασφαλείς προβλέψεις. Τα μοτίβα δαπανών των νοικοκυριών έχουν αλλάξει και κανείς δεν ξέρει πού και πότε θα σταθεροποιηθούν, διότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα νικηθεί ολοκληρωτικά η πανδημία κι αν υπάρξουν θα επόμενοι φονικοί ιοί στον ταλαιπωρημένο πλανήτη μας.
Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ίσως που είναι σίγουρος για τις μελλοντικές εξελίξεις είναι ο δικός μας πρωθυπουργός, ο οποίος την ημέρα των ρεκόρ της πανδημίας δήλωσε ότι: «Αφήσαμε πίσω μας τα χρόνια της κρίσης. Αυτή είναι πλέον μια χώρα που αποπνέει μια νέα αίσθηση αυτοπεποίθησης».
Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ από τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο στον «ψυχρό πόλεμο» με τη Ρωσία στο πεδίο της Ευρώπης και οι συνέπειες διεθνώς, αλλά και στο γεωπολιτικό μας περιβάλλον, δεν τον ανησυχούν. Το αν αυτός ο πόλεμος εξελιχθεί και σε «θερμό» του είναι αδιάφορο, λες και οι τουρίστες θα έρχονται να δουν τις φρεγάτες να σκίζουν τα κύματα και τα F-16 να σπάνε το φράγμα τού ήχου.
ΔΕΝ ΕΧΕΙ καμία σημασία που η Ελλάδα είναι η πλέον υπερδανεισμένη και εξαρτώμενη χώρα στην Ε.Ε. Η θηλιά τού χρέους σήμερα ανέρχεται στα 583,6 δισεκατομμύρια ευρώ! Από αυτά, τα 341 αφορούν το δημόσιο χρέος (210% του ΑΕΠ) και τα 242,6 δισ. αφορούν χρέος του ιδιωτικού τομέα. Ούτε που είμαστε η χώρα με τη μεγαλύτερη ανεργία.
ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ όμως ασφαλής! Στη δική του κοινοβουλευτική «αγέλη» συνυπολογίζεται και μεγάλο μέρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Ελέγχει πλέον, με τη βοήθεια των χορηγών του, όλες σχεδόν τις εξουσίες. Οι άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι δικοί του και υπάκουοι. Πολλαπλασίασε την επιρροή του στη Δικαιοσύνη. Πληρώνει για τη στήριξή από την Εκκλησία. Τα μεγάλα ΜΜΕ τον προστατεύουν. Ακόμα και το παγκόσμιο Facebook λογοκρίνει και περιορίζει αναρτήσεις που τον ενοχλούν. Οι ανεξάρτητες αρχές υποδουλώθηκαν. Τα κρατικά στελέχη παρανομούν με το δημόσιο χρήμα άφοβα.
ΤΙ ΕΧΕΙ πολιτικά απέναντί του; Ουσιαστικά δύο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, που όμως δεν συνεργάζεται με κανέναν. Μένει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα που στην κρίσιμη στιγμή δεν είναι ουσιαστικά ενωμένο, καθηλωμένο από την παρατεταμένη εσωστρέφειά του. Ένα κόμμα που από το 2012, όταν απογειώθηκε εκλογικά, παραμένει ακόμα χωρίς κοινωνικές γειώσεις και επιρροή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στις κλαδικές οργανώσεις, στη νεολαία χωρίς να νοιάζεται κανείς!
ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ όμως οι οργανωμένες «τάσεις» και αρκετοί, επώνυμοι και ανώνυμοι, δηλώνουν δημόσια οργισμένοι με τη στάση του προέδρου να ψηφίσει επί της αρχής το νομοσχέδιο για την επένδυση στο Ελληνικό! Στα τέσσερα και πλέον χρόνια τής εξουσίας (2015 - 2019) κανείς τους δεν αντέδρασε που η κυβέρνηση αποδέχτηκε τον νόμο που είχε ψηφιστεί θέτοντας όρους για τις οικιστικές και κοινωνικές επιπτώσεις.
ΚΑΝΕΙΣ δεν θυμάται(!) ότι εκείνα τα χρόνια της διακυβέρνησης έγιναν εφικτά χάρη στη συνεργασία με το μικρό κόμμα των ΑΝ.ΕΛΛ. Ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτοδύναμη και κατά συνέπεια οι συμβιβασμοί στα επιμέρους για το μείζον, που ήταν η έξοδος από τη σκληρή μνημονιακή επιτήρηση, ήταν πολιτικά απαραίτητοι.
ΕΛΑΣΤΙΚΟΙ τότε, με τις ιδεολογικές αρχές τους, σκληροί σήμερα, θέτουν όρια που τους δίνουν ρόλο στο ασφαλές περιβάλλον της εσωτερικής αντιπολίτευσης. Καμιά ανησυχία για την αυταρχική εξουσία και το τεράστιο οπλοστάσιό της. Καμιά ανησυχία και προεργασία, καθώς δεν υπάρχει στον ορίζοντα πολιτική δύναμη που με τη συνεργασία της μπορεί να βρεθεί προοδευτική λύση.
ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ τους δεν είναι η χώρα, το παρόν και το μέλλον της. Μια χώρα που αυτός ο συνασπισμός συμφερόντων κατέλαβε την εξουσία με βομβαρδισμούς ψεμάτων. Αποκορύφωμα, η πατριδοκαπηλία για τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία έπαψε να είναι προδοτική αμέσως μετά την εκλογική επικράτηση! Μια χώρα αποδυναμωμένη και εξαρτώμενη από το διεθνές περιβάλλον.
ΑΝΤΙ επιλόγου, το ερώτημα: Τι κάνεις όταν νοιάζεσαι για την πατρίδα σου, η οποία βρίσκεται σε κίνδυνο να αφανιστεί και από Δημοκρατία να γίνει οικόπεδο των δανειστών και των άπληστων χορηγών του μητσοτακισμού;