Eν τω μέσω της νυκτός η υπουργός Πολιτισμού επιχειρεί να αλλάξει τη μουσειακή πολιτική της χώρας απειλώντας με κλείσιμο πολλά μουσεία ανά την επικράτεια αν δεν πληρούν κριτήρια «εξωστρέφειας»!
Με νυχτερινή τροπολογία που κατέθεσε χθες, Τρίτη, στις 10.30 το βράδυ στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για το ΤΑΠ, τροποποιεί ολόκληρο το άρθρο 45 του Αρχαιολογικού Νόμου 3028/2002, αλλάζοντας εξολοκλήρου το καθεστώς που διέπει τα δημόσια μουσεία, καθώς τα εξισώνει με αυτά που δεν ανήκουν στο Δημόσιο. Όχι μόνο εισάγει την πιστοποίηση και γι’ αυτά, αλλά ταυτόχρονα θέτει όρους στη διατήρηση της λειτουργίας τους, με κριτήρια, όπως η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς το κοινό, και η εξωστρέφεια. Πρόκειται για όρους που δεν συμβαδίζουν με το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία των ελληνικών δημόσιων μουσείων, μικρών και μεγάλων, εκ των οποίων πολλά έχουν βραβευθεί διεθνώς στο παρελθόν, γιατί επιτελούν άριστα το ρόλο τους, εκπαιδευτικό, ερευνητικό και ψυχαγωγικό. Ταυτόχρονα με τη διαδικασία της πιστοποίησης εξισώνει δημόσια και ιδιωτικά μουσεία.
Με τη συγκεκριμένη τροπολογία η υπουργός πετυχαίνει το ακατόρθωτο. Αντί να βελτιώσει τη ρύθμιση για την μακροχρόνια εξαγωγή αρχαιοτήτων που τόσο σάλο ξεσήκωσε, αλλάζει τον αρχαιολογικό νόμο έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν πια μόνο τα εκθέματα των μουσείων αλλά και τα ίδια τα μουσεία.
Αν πάρουμε για παράδειγμα ένα μικρό μουσείο το οποίο μπορεί να μη διαθέτει μεγάλο αριθμό επισκεπτών, αλλά αποτελεί κύτταρο γνώσης και εκπαίδευσης για τα σχολεία της περιοχής, με τη συγκεκριμένη τροπολογία, αυτό το μουσείο μπορεί ανά πάσα στιγμή να κλείσει γιατί δεν θα πληρεί τα κριτήρια που εν μέσω της νυκτός επιχειρεί να νομοθετήσει η υπουργός.
Ο τρόπος άλλωστε με τον οποίο έχει διαμορφωθεί αυτό το νομοσχέδιο είναι ενδεικτικός της αντιθεσμικής κουλτούρας που διέπει την υπουργό, αφού άλλες διατάξεις εμφανίστηκαν στη διαβούλευση, άλλες παρουσιάστηκαν στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και άλλες εισάγονται αύριο το πρωί για ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής. Το παράδειγμα για το Μουσείο Βρανά είναι χαρακτηριστικό του επιπόλαιου τρόπου με τον οποίο επιχείρησε να κλείσει εκκρεμότητες εν μέσω πανδημίας και ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει το νομοθετικό έργο.
