Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει να στήνει ένα φαντασιακό πολεμικό αφήγημα της διαρκούς επικράτησης έναντι των αντιπάλων που κάθε φορά ορίζει και επιθυμεί να πατάξει: πρόσφυγες, μετανάστες, Τούρκοι, διαδηλωτές, αντεξουσιαστές, κορωνοϊός, με τελευταία στο στόχαστρο να μπαίνει και όλη η αντιπολίτευση.
Αρωγοί σ’ αυτό είναι οι πάντα πρόθυμοι καναλάρχες, οι επιχειρηματίες των μίντια που στηρίζουν την κυβέρνηση με το αζημίωτο. Δύο λίστες Πέτσα έχουν φροντίσει γι’ αυτό, ενώ δρομολογείται και νέα επιχορήγησή τους με την καμπάνια πληροφόρησης για το εμβόλιο. Την ίδια ώρα, οι εφημερίδες φυτοζωούν.
Ο νεοσυντηρητισμός και το καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλει δεν αφήνει κανένα περιθώριο για τη δημοκρατική έκφραση ούτε των πολιτών με διαδηλώσεις και «επικίνδυνες» συναθροίσεις, ούτε επιτρέπουν στη φωνή της αντιπολίτευσης να ακουστεί. Η διαφωνία και ο αντίλογος έχουν καταργηθεί και αντικατασταθεί από την ευλαβική μετάνοια στις κυβερνητικές επιλογές, όσο δυσβάσταχτες οικονομικά, κοινωνικά, ψυχικά κι αν είναι.
Η από καιρό παραδομένη δημοσιογραφία των καναλιών -με ελάχιστες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα- αποκρύπτει την πληροφορία κρατώντας την ως επτασφράγιστο μυστικό σε καλά κλειδωμένα διευθυντικά συρτάρια. Την ίδια ώρα, καθημερινά περνάνε βαρύτατα νομοσχέδια που πλήττουν βάναυσα τους εργαζόμενους, απομυζούν το περιβάλλον, καταργούν δικαιώματα.
Σύμφωνα με έκθεση του ΕΣΡ, από τον Ιούλιο του 2019, σε 6 από τα 7 κανάλια η Ν.Δ. έχει χρονική έκθεση άνω του 50%. Στα μισά έχει άνω του 60% κι αν προσθέσουμε την προβολή της ως κυβέρνηση φτάνει στο 70%(!) σε 4 από τα 6 κανάλια. Ο ΣΥΡΙΖΑ διά του Νίκου Βούτση ζήτησε την παραίτηση του προέδρου του ΕΣΡ. Πόσοι το άκουσαν; Πόσοι το έμαθαν; Κι αν το είδαν πουθενά στα σάιτ, διάβασαν το γιατί;
Όταν οι θεσμοί ακυρώνονται και πέφτουν σε ανυποληψία ενώ θα έπρεπε να ελέγχουν ως ακούραστοι φρουροί τη λειτουργία της δημοκρατίας, σημαίνει ότι η παρακμή αρχίζει και γίνεται σήψη.
Υπάρχει μια δυστοπική πραγματικότητα που επιβάλλει άμεσα αντανακλαστικά και δράση. Η πανδημία δεν πρέπει να ακυρώσει τη φωνή που διαφωνεί, αντιτάσσεται, ονειρεύεται, αλλά να τη δυναμώσει με νέο περιεχόμενο για να δημιουργηθεί μια νέα ενεργή διεκδικητική συλλογικότητα που θα είναι ικανή να αντιπαρατεθεί με τον εφησυχασμό, την αδράνεια και την παραίτηση. Η σιωπή που επιβάλλουν οδηγεί στο τέλμα.