Αν κοιτάξουμε τους αριθμούς θα ζαλιστούμε. Η Χρυσή Αυγή, η συμμορία που τρομοκράτησε, τραυμάτισε, σκότωσε και αποτέλεσε την πρώτη μαζική απόπειρα του ναζισμού σε παγκόσμιο επίπεδο να επιστρέψει στη σκηνή, μάζεψε χθες από το δικαστήριο 430 χρόνια κάθειρξη, συν μία ισόβια κάθειρξη στον δολοφόνο Ρουπακιά.
Κι όμως, η χθεσινή απόφαση επί των ποινών, την οποία ανακοίνωσε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, απέχει από το να είναι κρυστάλλινη, ξεκάθαρη και να απαντά σε βασικά ερωτήματα, για τα οποία θα χρειαστεί να περιμένουμε τις αποφάσεις επί των αναστολών για να λυθούν οι απορίες.
Το δικαστήριο, αντίθετα από τις προβλέψεις, όχι μόνο δεν ανέβηκε από την εισαγγελική πρόταση, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις κινήθηκε λίγο κάτω απ’ αυτήν αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο το πάνδημο αίτημα «οι ναζί στη φυλακή», που έμοιαζε καταρχάς να ικανοποιείται από την απόφαση της περασμένης Τετάρτης, να παραμείνει ανολοκλήρωτο για μεγάλο αριθμό κατηγορουμένων, και δη καταδικασμένων για εγκληματικές πράξεις.
Οι ποινές που ανακοίνωσε το δικαστήριο χθες το μεσημέρι χωρίζονται, με διαφοροποιήσεις, σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες, εκ των οποίων μένει ζητούμενο ποιες -και πόσοι ανάμεσά τους- θα απολαύσουν το προνόμιο της αναστολής γλιτώνοντας -σε αυτή τη φάση τουλάχιστον- τη φυλάκιση.
Σε ό,τι αφορά τη διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης το δικαστήριο κινήθηκε στα όρια της εισαγγελικής πρότασης, αποφεύγοντας να επιβάλει τη μέγιστη ποινή (15 έτη) και παραμένοντας στα 13 έτη για τους 6 από τους 7 καταδικασθέντες (Ν. Μιχαλολιάκο, Γ. Λαγό, Η. Κασιδιάρη, Χρ. Παππά, Η. Παναγιώταρο και Γ. Γερμενή) και περιορίζοντας την ποινή στα 10 έτη για τον έβδομο Α. Ματθαιόπουλο, πιθανότατα εκτιμώντας ως λιγότερο σημαντική την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής στη βόρεια Ελλάδα, της οποίας είχε την ευθύνη.
Για όλους αυτούς μοιάζει μάλλον απίθανο το να μην βρεθούν στη φυλακή τις επόμενες ημέρες χωρίς δικαίωμα αίτησης αποφυλάκισης υπό όρους για τα επόμενα 4 χρόνια (έχουν ήδη εκτίσει 18 μήνες προφυλάκισης), που για τον Κασιδιάρη είναι 5 (έμεινε προφυλακισμένος μόνο ένα εξάμηνο).
Με μοναδικό αστερίσκο τον Λαγό, που παραμένει άγνωστο πώς και γιατί του επετράπη να αναχωρήσει από την Ελλάδα προχθές -κάτι για το οποίο απαιτείται ειδική άδεια μετά την εκλογή του στην Ευρωβουλή- δεδομένης της καταδίκης του.
Τα απλά μέλη της εγκληματικής οργάνωσης καταδικάστηκαν σε ποινές που ξεκινούν από τα 5 χρόνια για τους μεταμεληθέντες (Αλεξόπουλος, Αρβανίτης και Μπούκουρας, στον οποίον προστέθηκαν άλλοι έξι μήνες για άλλο αδίκημα) και καταλήγουν στα 7 για τους Ηλιόπουλο, Κούζηλο και τον στρατολόγο του Ρουπακιά Αποστόλου. Ενδιάμεσα, στα 6 έτη, συναντάμε ξεπεσμένους πρωταγωνιστές όπως ο Μπαρμπαρούσης και η σύζυγος του φύρερ Ζαρούλια. Για πολλούς από αυτούς υπάρχει το ενδεχόμενο να τους δοθεί αναστολή εν όψει Εφετείου.
Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο εξ Ευβοίας Μίχος, ο οποίος ευεργετήθηκε μεν με ελαφρυντικό ως μετανοημένος, αλλά έφτασε τα 6 έτη λόγω της καταδίκης του για παράνομη οπλοχρησία, ενώ έχει ήδη μια πρωτόδικη καταδίκη για την υπόθεση του «Συνεργείου». Δημιουργείται εύλογα το ερώτημα πόσες καταδίκες πρέπει να έχει ένας μέσος φασίστας για να μπει μέσα.
Τέλος, εκεί που προκύπτουν τα περισσότερα ερωτήματα είναι στις -αρκετά επιεικείς- ποινές των καταδικασθέντων για συνέργεια σε ανθρωποκτονία ή απόπειρα ανθρωποκτονίας. Αυτές φτάνουν τα 7 έτη σε όσους έτυχαν ελαφρυντικού (Αναδιώτης, Δήμου, Σκάλκος, Χρυσαφίτης για τη δολοφονία Φύσσα, Αγριογιάννης, Ευγενικός, Μαρίας, Παπαδόπουλος για την απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά των Αιγυπτίων ψαράδων) και τα 9 σε όσους δεν πήραν ελαφρυντικό (Άγγος, Καλαρίτης, Κομιανός, Κορκοβίλης, Μιχάλαρος, Σταμπέλος, Τσαλίκης, Τσορβάς, όλοι για τη δολοφονία Φύσσα).
Από τη χορήγηση ή όχι αναστολής σε αυτή την πολυάριθμη ομάδα θα κριθεί τελικά η ισχύς του μηνύματος που θα έχει στείλει το δικαστήριο σε αυτή τη δίκη.
Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί η υπαστυνόμος Βενετία Πόπορη, η οποία καταδικάστηκε σε κάθειρξη 7 ετών και 4 μηνών για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και της οποίας τυχόν παραμονή εκτός φυλακής θα ήταν ένα απολύτως λαθεμένο μήνυμα από το δικαστήριο, δεδομένου μάλιστα ότι σε αυτή τη δίκη ερευνήθηκε ελάχιστα η διείσδυση της Χρυσής Αυγής στους κρατικούς μηχανισμούς.
Πέραν της αναμενόμενης ισόβιας κάθειρξης στον δολοφόνο του Παύλου Φύσσα Γ. Ρουπακιά (ο οποίος δέχθηκε και αρκετά μεγάλη ποινή 10 ετών για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση, που ενδεχομένως να επαναφέρει από το παράθυρο την παραπλανητική λογική του μέλους που «παραφέρθηκε»), με αρκετά μεγάλες ποινές, που διασφαλίζουν τη φυλάκιση, τιμωρήθηκαν οι τρεις αρχινταήδες των ταγμάτων εφόδου: 12 χρόνια για τον Τάσο Πανταζή και 10 χρόνια και 2 μήνες για τους Γιάννη Καζαντζόγλου και Γιώργο Πατέλη, οι οποίοι τα επόμενα χρόνια θα «σφάζουν ό,τι κινείται» αποκλειστικά στο κελί τους.
Η συζήτηση για τις αναστολές ξεκινά σήμερα στις 10 το πρωί.
Μάλλον επιεικής η ποινή των επίδοξων δολοφόνων των Αιγύπτιων ψαράδων
Μια ιδιαίτερη περίπτωση στο πεδίο των αιτημάτων αναστολής μέχρι την έφεση αποτελεί η περίπτωση των τεσσάρων καταδικασθέντων για την απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον των Αιγύπτιων αλιεργατών. Πρόκειται για τους Δημήτρη Αγριογιάννη, Μάρκο Ευγενικό, Θωμά Μαριά και Κώστα Παπαδόπουλο, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ποινή κάθειρξης 7 ετών.
Η ποινή είναι μάλλον επιεικής, καθώς οι τέσσερις χρυσαυγίτες επωφελήθηκαν και από το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας κατά τη διάπραξη του εγκλήματος. Πόσο μάλλον που στην πράξη τα 7 χρόνια μπορούν να μετατραπούν σε κάτι λιγότερο από 3, όταν οι καταδικασθέντες θα αποκτήσουν δικαίωμα να αιτηθούν την υπό όρους αποφυλάκισή τους. Με την προϋπόθεση όμως ότι το δικαστήριο δεν θα χορηγήσει αναστολή. Εάν το πράξει, τότε οι τέσσερις επίδοξοι δολοφόνοι θα έχουν την ιδιαίτερη «τιμή» να έχουν καταδικαστεί επειδή αποπειράθηκαν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο χωρίς να περάσουν ούτε μισή μέρα στη φυλακή.
Τον Ιούνιο του 2012, όταν διεπράχθη το έγκλημα, η αντιμετώπιση της οποίας τύγχαναν οι χρυσαυγίτες από την αστυνομία δεν είχε την παραμικρή σχέση με το κλίμα που διαμορφώθηκε τις τελευταίες μέρες -από κάποιους εν μέρει ακριβώς για να ξεχάσουμε τι συνέβαινε κατά το πρόσφατο παρελθόν. Όταν λοιπόν οι τέσσερις ναζιστές προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ, όχι μόνο δεν κρατήθηκαν, αλλά έτυχαν μιας πολύ ιδιαίτερης πρόνοιας από τους αστυνομικούς.
Συγκεκριμένα τους υποδείχθηκε να βγάλουν τα γνωστά «μαύρα μπλουζάκια» της Χρυσής Αυγής και να φορέσουν λευκά t-shirt που τους προμήθευσαν οι αστυνομικοί προκειμένου να μην είναι προφανής η «πολιτική» ταυτότητά τους στις φωτογραφίσεις που ακολουθούν τέτοιες προσαγωγές στην αστυνομική διεύθυνση.
Στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι. Και ελεύθεροι παραμένουν στα 8,5 χρόνια που μεσολάβησαν από εκείνη τη δολοφονική επίθεση. Κάτι που ενδεχομένως τους έδωσε και αρκετό θάρρος ώστε να εμφανιστούν ιδιαίτερα προκλητικοί κατά τις απολογίες τους στο δικαστήριο ή επέτρεψε στη συνήγορό τους να διαπράξει την ύβρη κατά την αγόρευσή της επί των ποινών και να πει «μικρά παιδιά ήταν, έπαιζαν, έκαναν χαβαλέ».
Σήμερα έχουν πλέον και μια πρωτόδικη καταδίκη στην πλάτη τους. Θα στείλει το δικαστήριο το μήνυμα ότι ένα έγκλημα μπορεί να αντιμετωπίζεται με επιείκεια και εύλογη αναγνώριση ελαφρυντικών, αλλά όχι να περνά ατιμώρητο; Ή προσφέροντας αναστολή εκτέλεσης της ποινής θα στείλει το μήνυμα ότι μπορεί κάποιος να επιτίθεται με σιδερολοστούς σε μετανάστες που κοιμούνται και μία δεκαετία αργότερα, έχοντας ενδιάμεσα καταδικαστεί, να μην έχει πάει ούτε μία ημέρα στη φυλακή; Από την απάντηση ίσως κριθεί το τελικό ζύγι αυτού του δικαστηρίου.
