Η δίκη της Χρυσής Αυγής επιτέλους τελειώνει. Στις 7.10.2020 το δικαστήριο θα ανακοινώσει αν θεωρεί τα συνεκδικαζόμενα αξιόποινα περιστατικά και δεκάδες άλλα συνεξεταζόμενα τυχαία και ασύνδετα μεταξύ τους συμβάντα ή ότι εκπορεύονται από τους σκοπούς της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή και υλοποιούνται μέσα στο πλαίσιο των σκοπών της. Τότε θα κριθεί εάν οι ποινικές ευθύνες για μία ακόμη φορά θα εξαντληθούν στα εκτελεστικά όργανα ή επιτέλους θα διαπεράσουν όλο το φάσμα της ιεραρχίας της και θα αποδοθούν ανάλογα με τη βαρύτητα της ενοχής.
Μια μερίδα εισαγγελέων και δικαστών, και στην προδικασία και τώρα, επιχειρεί να παραδώσει στο απυρόβλητο τη Χρυσή Αυγή με διάφορα νομικά προσχήματα. Αυτό οφείλεται κύρια στην εγγενή φύση της δικαστικής εξουσίας και τους οργανικούς, ταξικούς και ιδεολογικούς της δεσμούς με το κράτος και τους λοιπούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αυτά την προσανατολίζουν να αντιμετωπίζει την Αριστερά ως εχθρό και τη φασιστική και παρακρατική βία με ανοχή.
Ωστόσο ακόμα και τα προχθεσινά αποτελέσματα των αρχαιρεσιών της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δίνουν αισιόδοξα μηνύματα για τις διαθέσεις της πλειοψηφίας του σώματος, καθώς η απελθούσα αγωνιστική διοίκηση πέτυχε συντριπτική νίκη, ενώ ο εκ των μακρόχρονων ηγετών της αντιπολίτευσης, που είχε μειοψηφήσει κατά της παραπομπής της Χρυσής Αυγής σε δίκη το 2015 στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών και αποτελούσε το σημείο αναφοράς στις αγορεύσεις όλων των συνηγόρων υπεράσπισης, κυριολεκτικά καταποντίστηκε και απέτυχε και προσωπικά να εκλεγεί.
Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής έχουμε ολοκληρώσει τον θεσμικό μας ρόλο στη δίκη. Είναι η ώρα του ρόλου του λαού, του αντιφασιστικού κινήματος, των φορέων, των συνδικάτων, των εργαζομένων, της νεολαίας, των μεταναστών, των αντιφασιστών, των δημοκρατών. Το αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με δικαστικές αποφάσεις, αλλά με λαϊκούς αγώνες δεν πρέπει να οδηγήσει σε οποιαδήποτε υποβάθμιση της σημασίας του αποτελέσματος της δίκης.
Ακόμα και αν η Χρυσή Αυγή δεν κατάφερε να μπει ξανά στη Βουλή, τριχοτομήθηκε, ή αν η πολιτική της βρίσκει φιλοξενία σε όμορα πολιτικά κόμματα, η λαϊκή απαίτηση για καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής βίας πρέπει να παραμείνει ανυποχώρητη χωρίς καμία επανάπαυση.
Ας αναλογιστούμε τι θα συμβεί αν τα τάγματα εφόδου αισθανθούν την ασυλία να ξαναβγαίνουν στους δρόμους και να τρομοκρατούν νομιμοποιημένα με τη βούλα του δικαστηρίου.
Η αδιαπραγμάτευτη εκδήλωση της απαίτησης για καταδίκη των νεοναζί δολοφόνων αποτελεί απαραίτητο όρο για να βάλουν η δημοκρατική κοινωνία και το αντιφασιστικό κίνημα τη σφραγίδα τους στο τέλος αυτής της υπόθεσης. Στο χέρι μας είναι ως υποκείμενα της Ιστορίας και εμείς να συμβάλουμε για να γραφτεί αυτή τη φορά σωστά και στο δίλημμα δικαιοσύνη ή ατιμωρησία ξανά η δικαστική απόφαση να μην επικυρώσει τη δεύτερη απάντηση.
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι ποινικολόγος, συνήγορος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής
