Το ζήτημα δεν είναι οι καταλήψεις, όπως επιχειρούν να πουν Μητσοτάκης αλλά και Γεννηματά, μπας και με την ευκαιρία ξεμπλέξουν με άλλη μια "ενοχλητική συνήθεια", μια μορφή αγώνα που κανονικά αποτελεί την τελευταία επιλογή όταν το σχολείο δεν λειτουργεί ή απορρυθμίζεται πλήρως με ευθύνη της Πολιτείας.
Το ζήτημα -και αυτό ειπώθηκε καθαρά από τα πρώτα συλλαλητήρια- είναι το πολιτικό πλαίσιο και εν προκειμένω η ανοχή στο ακροδεξιό, στο καθαρά φασιστικό "καπέλο" που επιχειρήθηκε να φορεθεί με όχημα το "Μακεδονικό".
Η αντιπολίτευση όφειλε να ξεκινήσει από την απερίφραστη καταδίκη του συνθήματος "Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία" και των χιτλερικών χαιρετισμών. Όφειλε να καταστήσει σαφές ότι οι πολιτικές διαφωνίες στις δημοκρατίες δεν δίνουν κανένα χώρο στους φασίστες ούτε ανέχονται διαχωρισμούς σε πατριώτες και -συνακόλουθο είναι- "μιάσματα" και "εθνοπροδότες".
Δεν το έπραξαν -αντίθετα ο Γεωργιάδης θεώρησε βαρύ να δηλώσει "πίστη στη δημοκρατία προς τον ΣΥΡΙΖΑ"!..
Το γεγονός ότι Μητσοτάκης και Γεννηματά μνημονεύουν τη γνωστή -πολιτικά ανάδελφη- διαφωνία τους προς τη συμφωνία των Πρεσπών την ώρα που δήθεν παίρνουν αποστάσεις από τόσο μειοψηφικές κινητοποιήσεις, που είναι πασιφανές ότι κινούνται από φασιστικές ομάδες, σημαίνει απλώς ότι κλείνουν το "μάτι" στην αντιδημοκρατική ρητορική και στη διασπορά μίσους για ψηφοθηρικούς λόγους.
Και όταν αυτό αφορά τα παιδιά μας είναι απλά εγκληματικό. Τόσο δύσκολο πια είναι να το καταλάβουν;