Τι τον έπιασε τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ κι έσπευσε τις προάλλες να δηλώσει, και δη στο γερμανικό ραδιόφωνο, ότι δεν σκοπεύει να διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία ως πρόεδρος της Κομισιόν, δυόμισι χρόνια πριν από τη λήξη της; Μέχρι και ο -κατά την εκτίμηση εχθρών και φίλων- αποτυχημένος προκάτοχός του Ζοζέ Μπαρόζο είχε θεωρήσει αυτονόητη τη δεύτερη θητεία. Πόσο μάλλον που ο Γιούνκερ έχει κι ένα είδος αυξημένης δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφού είναι ο πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν που δεν διορίστηκε απλώς από τους ηγέτες των κρατών - μελών, αλλά είχε -άτυπα- βάλει υποψηφιότητα για τη θέση στις ευρωεκλογές και είχε κερδίσει τη σχετική πλειοψηφία.
Ερμηνείες υπάρχουν πολλές γι’ αυτή την πρεμούρα του Γιούνκερ. Ίσως θεωρεί ότι δεν μπορεί να κερδίσει ξανά -υπενθυμίζουμε ότι ουσιαστικά επέβαλε την υποψηφιότητά του κόντρα στη Γερμανία, αν και ανήκει στην ίδια πολιτική οικογένεια με την καγκελάριο Μέρκελ- και δεν θέλει να βγει στην πολιτική σύνταξη ηττημένος. Ίσως να έχει κι άλλους σκελετούς, τύπου Lux Leaks, στα ντουλάπια του και φοβάται τις αποκαλύψεις. Ίσως να ισχύουν οι φήμες ότι έχει επιβαρυνθεί η υγεία του από τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια και δεν αντέχει να συνεχίσει. Ίσως, πάλι, να μην θέλει να σκάσει η Ε.Ε. στα δικά του χέρια.
Αν και μόνο ο ίδιος μπορεί να αποκαλύψει κάποια στιγμή ποια ερμηνεία είναι η σωστή, το βέβαιο είναι ότι δεν κρύβει την ανησυχία του για το μέλλον της Ένωσης. Στη συνέντευξη που έδωσε στο Deutschlandfunk ο Γιούνκερ είπε ότι “αμφιβάλλει” για το κατά πόσον η Ε.Ε. θα καταφέρει να διατηρήσει την ενότητά της κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Brexit.
“Πολύ φοβάμαι ότι οι Βρετανοί θα καταφέρουν, και χωρίς μεγάλη προσπάθεια, να διασπάσουν τα υπόλοιπα 27 κράτη - μέλη υποσχόμενοι το Α στη μία χώρα, το Β στην άλλη, το Γ στην τρίτη...” είπε. Ο Γιούνκερ στη συνέντευξή του χτύπησε το σαμάρι -τη Βρετανία που έχει μακρά εμπειρία ως πρώην αυτοκρατορία στο “διαίρει και βασίλευε”-, προφανώς επειδή δεν ήθελε να τα βάλει με το γαϊδούρι -με την ίδια την Ε.Ε., που ήταν βαθύτατα διχασμένη πριν αποφασίσουν οι Βρετανοί να πουν το αντίο.
Επιπλέον, στο ερώτημα που του ετέθη για την “Ευρώπη των διαφορετικών ταχυτήτων” που πρότεινε η Μέρκελ, ο Γιούνκερ φρόντισε να υπογραμμίσει ότι η όποια “ευελιξία” για στενότερη συνεργασία μεταξύ κρατών - μελών (πάντα στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λισσαβώνας) “δεν θα πρέπει να είναι εις βάρος των χωρών που δεν θέλουν να συμπράξουν”.