Τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ο Αλ. Τσίπρας επισκέφθηκε την Κρήτη, ο τηλεοπτικός φακός ενημερωτικής εκπομπής της μεσημεριανής ζώνης του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ εστίασε στο ότι ο πρωθυπουργός έπινε καφέ τρώγοντας φιστίκια. Το... έγκλημα αυτό σχολιάστηκε -ενώ ταυτόχρονα προβαλλόταν διαρκώς το συγκεκριμένο πλάνο- επί μακρόν από τους τηλεπαρουσιαστές της εκπομπής, καθώς, όπως γνωρίζουν όλες και όλοι, είναι τουλάχιστον αφύσικο να τρώει κανείς φιστίκια και να πίνει καφέ.
Ακόμα ένα σημείο που έχει απασχολήσει έγκριτους αρθρογράφους του λεγόμενου αστικού Τύπου είναι το περίφημο κόκκινο σακίδιο του Ευκλ. Τσακαλώτου, καθώς, ως γνωστόν, το πρωτόκολλο δεν μπορεί να ανεχθεί υπουργό, που κατέχει μάλιστα το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών, να κουβαλά το μέλλον της χώρας σε σακίδια που είναι κόκκινα... Ακριβώς τα ίδια ίσχυαν και με τα περίφημα πουκάμισα του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη, με τα οποία είχαν ασχοληθεί δεκάδες άνθρωποι στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο, χαρίζοντας στο φιλοθεάμον κοινό υψηλού επιπέδου αναλύσεις για τη μόδα, η οποία, κατά τα εγχειρίδια των Οικονομικών, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα δημοσιονομικά μεγέθη.
Και βεβαίως, αξέχαστες παραμένουν οι ψυχοκοινωνικοπολιτικές αναλύσεις που έκαναν τον γύρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σχετικά με την έκφραση, τη στάση του σώματος, τον τόνο της φωνής και την προφορά της αγγλικής γλώσσας του Αλ. Τσίπρα, κατά τις συναντήσεις του με τον Μπ. Ομπάμα. Ο αδέκαστος κριτής των ΜΜΕ της χώρας κρίνει αυστηρά, όπως οφείλει, όλα όσα σχετίζονται με την κυβέρνηση, την πολιτική που ασκεί και, κυρίως, την παραπολιτική: πουκάμισα, φουστάνια, γραβάτες, σακίδια, παπούτσια, καφέδες, ξένες γλώσσες, κομμώσεις κ.λπ. Τι γίνεται όμως με την αξιωματική αντιπολίτευση;
Παρά τα τρία πτυχία του, τα οποία τα περιφέρει εν είδει αριστοκρατικών τίτλων, ο επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αποφεύγει τις λεγόμενες επικοινωνιακές γκάφες, οι οποίες συστηματικά αποσιωπούνται. Μία από αυτές, εξαιρετικά επίκαιρη λόγω των εξελίξεων στο γαλλικό κόμμα των Ρεπουμπλικανών, έχει να κάνει με το μήνυμα που είχε αποστείλει μέσω των κοινωνικών μέσων δικτύωσης ο Κυρ. Μητσοτάκης όταν εξελέγη ο Φρ. Φιγιόν επικεφαλής στο κόμμα του. Εκεί λοιπόν, ο πρόεδρος της Ν.Δ., αφού συνεχάρη τον Γάλλο συντηρητικό, επισήμανε πως ένα από τα κοινά που έχουν οι δύο πολιτικοί είναι η ημερομηνία γενεθλίων, το οποίο συνοδευόταν από ένα χαμογελαστό emoticon (οι λεγόμενες “φατσούλες”, τα χαρακτηριστικά σύμβολα της ηλεκτρονικής επικοινωνίας). Το μήνυμα πέρασε ασχολίαστο, καθώς είναι πολύ συνηθισμένο να ακολουθούνται συνήθειες μαθητών του Δημοτικού από πολιτικούς που διεκδικούν τον πρωθυπουργικό θώκο με υπευθυνότητα και σοβαρότητα.
Ο χαρακτηρισμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως «ιδεοληψία της αριστεράς», που είχε χρησιμοποιήσει ο επικεφαλής της Ν.Δ. σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας πέρασε επίσης χωρίς κάποιο σχόλιο. Ωστόσο, εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά, καθώς το μίσος των ιδιωτικών ΜΜΕ για τα συνδικάτα δεν συνιστά είδηση. Η απάντηση του επικεφαλής της Ν.Δ., όμως, σε σχέση με την επιλογή του να μην εισέλθει στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας συνιστά παράδοξο: μπορεί οι εργατικές διεκδικήσεις να είναι ντεμοντέ για το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, οι πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους όμως αποτελούν ζήτημα αιχμής. Πώς είναι δυνατόν ο επικεφαλής του νεοφιλελεύθερου μπλοκ να επικαλείται τη μη αναστάτωση των αστυνομικών αρχών για την είσοδό του σε χώρο προσφύγων κι αυτό να μην τυγχάνει επισήμανσης;
Και πώς είναι δυνατόν να μένει ασχολίαστο το γεγονός ότι όταν προσφάτως ερωτήθηκε για την επί 11 έτη μη καταβολή των δόσεων του δανείου του για τον "Κήρυκα" Χανίων, αντί άλλης απάντησης, έκανε επίκληση στις εγγυήσεις του δανείου;