Της Τζίνας Πολίτη
Στεκόμουν έξω από το καπνοπωλείο της γειτονιάς όπου ήταν αναρτημένες οι εφημερίδες. Μία εξ αυτών είχε μια αν φας, ολόσωμη φωτογραφία του προέδρου της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως σε εκείνη τη χαρακτηριστική στάση όπου κρατεί τα χέρια του σε σχήμα πυραμίδας. Ένα σχήμα στο οποίο δίδουν πολλές θετικές ερμηνείες οι σημειολόγοι της επικοινωνίας.
Διάβαζα τη λεζάντα όταν ήρθε και στάθηκε δίπλα μου ένας κύριος ώριμης ηλικίας, ο οποίος, απλώνοντας το χέρι, έδειξε τη φωτογραφία λέγοντας: «Κοίτα ύφος ο Φλούφλης!». Έγινα έξαλλη. «Πώς μιλάτε έτσι, κύριε, για τον πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως;» γύρισα και του είπα. «Και γιατί όχι; Αυτός δεν λέει τον Τσίπρα 'τυχάρπαστο' και 'τυχοδιώκτη';» μου ανταπάντησε αναιδώς. «Δικαίως! Από πού κρατάει η σκούφια του αυτού του κυρίου;» του λέω με ύφος περιφρονητικό. «Μπα; Και από πού κρατούσε η σκούφια του ιδρυτή του κόμματός σας, κυρία μου; Βλάχο τον ανεβάζανε, Βλάχο τον κατεβάζανε οι βαρόνοι της παράταξής σας!» μου λέει. «Άλλο Αυτός!» του λέω. «Δηλαδή; Αυτός δεν καθόταν σε 'καρέκλα' αλλά σε πρωθυπουργικό θώκο; Γιατί, μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, για την καρέκλα που κάθεται ο Τσίπρας μάς λέει ο Μητσοτάκης. Τι το πέρασε, κυρία μου, το Μαξίμου; Για καφενείο; Έτσι, για να περνάν ο Πούτιν, ο Ολάντ, πρωθυπουργοί και υπουργοί μεγάλων κρατών για να πιουν ένα καφεδάκι με τον τυχάρπαστο τυχοδιώκτη τον Τσίπρα; Γι' αυτό δεν πήγε ο γαλαζοαίματος πρώην σας να του παραδώσει την 'καρέκλα'"; μου λέει. «Γι' αυτό και καλώς έπραξε!» του λέω. «Κυρία μου, ο Κούλης σας κοντεύει να εξαντλήσει το αντιλεξικό με τα 'κοσμητικά' επίθετα με τα οποία στολίζει τον πρωθυπουργό της χώρας!» μου λέει. «Και λίγα είναι! Κατέστρεψε την Ελλάδα μας, κύριέ μου, ήρθε αυτός ο κρυπτοκουμουνιστής και κάθισε στην καρέκλα και δεν το κουνάει! Πότε ακούστηκε να μιλούν για τα κόκκινα δάνεια, μου λέτε; Μιλούσε ο αξιότιμος κ. Σαμαράς ποτέ για κόκκινα δάνεια; Ποτέ!» του λέω. «Τι λες μωρή; Πέντε χρόνια στην ύφεση μας βουλιάζανε, τώρα κοπήκαν όλες οι συντάξεις και κλείσανε όλα τα μαγαζιά;» μου λέει ο αναιδέστατος. «Κατ' αρχάς, κύριέ μου, να μάθετε να μιλάτε. Η 'ύφεση' είναι μουσικός όρος! Μια χαρά ήμασταν, βγαίναμε ολοταχώς από την κρίση, ούτε η Σταχτοπούτα δεν έζησε τέτοιο success story, κι ήρθε αυτός ο τιποτένιος από το πουθενά και μας κατέστρεψε! Όλος ο κόσμος το λέει» του λέω. «Τι λες θεότρελη, από το 'πουθενά' ο πρωθυπουργός της χώρας που κέρδισε απανωτά τόσες εκλογές στη σειρά;» μου λέει. «Φταίει ο λαός, κύριε, που δεν ξέρει τι ψηφίζει, και καλά να πάθει! Το είπε και η αδελφή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στον κύριο Χατζηνικολάου» του λέω περιφρονητικά. «Και γιατί ζητάει ο δικός σας εκλογές αφού ο λαός δεν ξέρει τι ψηφίζει;» μου λέει. «Για να τον σώσει, κύριέ μου, κι ο μόνος τρόπος είναι να παραιτηθείτε τώρα, αμέσως για να σωθεί η Ελλάς μας. Δεν πάει άλλο. Στραβός είσαστε; Δεν το βλέπετε;» του λέω. «Δηλαδή; Για να μας ξανακυβερνήσουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΟΥ ΔΟΥ;» με ρωτά. «Μάλιστα! Το ταχύτερο!» του λέω. «Τι λες, βρε κατσαρόλα; Από τον Μπουμπούκο παίρνεις γραμμή;» μου λέει ο άξεστος.
Ε, τη στιγμή εκείνη δεν ξέρω πώς κράτησα την ψυχραιμία μου και δεν του έφερα την τσάντα μου στο κεφάλι. Έστρεψα την πλάτη μου και αξιοπρεπώς μπήκα στο καπνοπωλείο και αγόρασα την εφημερίδα μου. Άκου "Φλούφλη", τον γόνο μιας μεγαλοαστικής, πολιτικώς ιστορικής οικογενείας!