ΤΟΥ ΚΥΡΚΟΥ ΔΟΞΙΑΔΗ*
Ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, η Φώφη Γεννηματά, ο Σταύρος Θεοδωράκης, ανήκουν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, η Νάντια Βαλαβάνη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ανήκουν στο δικό μας στρατόπεδο. (Το δεύτερο ισχύει και για τους ΑΝ.ΕΛΛ., για όσο ακόμη θα εξακολουθούν να μας στηρίζουν).
Νομίζω ότι είναι απαραίτητο να σκεφτούμε την παραπάνω διατύπωση και να αποφασίσουμε αν συμφωνούμε - και μάλιστα χωρίς επιφυλάξεις. Εξυπακούεται ότι δεν είναι ζήτημα «κακών» και «καλών» προσώπων, αλλά των διαφορετικών πολιτικών επιλογών που αυτά εκπροσωπούν. Ταυτόχρονα όμως, τούτες οι διαφορετικές πολιτικές επιλογές δεν είναι απλώς ζήτημα διαφορετικής κομματικής ένταξης, αλλά ούτε -το κυριότερο- έχουν να κάνουν μόνο με τη στάση απέναντι σε Μνημόνια (παρελθόντα και παρόντα).
Στη σύγχρονη Ελλάδα, μάλλον για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης, και αν εξαιρέσουμε ένοπλες συγκρούσεις και δικτατορίες, παρατηρούμε μια τόσο έκδηλη διεξαγωγή ενός ταξικού πολέμου. Ο πόλεμος είναι κατά κύριο λόγο ταξικός, διότι το διακύβευμά του είναι κατά κύριο λόγο η αποδοχή ή μη των όρων κοινωνικής ύπαρξης που αποσκοπεί στην παρούσα φάση να επιβάλει παντού ο καπιταλισμός - ήτοι το ισχυρότερο σύστημα εξουσίας της νεοτερικότητας, ένα σύστημα εξ ορισμού ταξικό.
Οι αντιμαχόμενες πλευρές: Από τη μια: Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και το μεγάλο κεφάλαιο εν γένει, δηλαδή το κυρίαρχο τμήμα της διεθνούς και εγχώριας αστικής τάξης, μαζί με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που συντάσσονται με αυτό. Από την άλλη: Οι κατώτερες και οι μεσαίες κοινωνικές τάξεις, μαζί με τα σύμμαχα κοινωνικά κινήματα και τους πολιτικούς φορείς που εκφράζουν τόσο τις μεν όσο και τα δε. Τα κυριότερα όπλα της αντίπαλης πλευράς: η διεθνής και εγχώρια οικονομική ισχύς, η διαφθορά και η προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ. Τα κυριότερα όπλα της δικής μας πλευράς: η δημοκρατία, η συνταγματική νομιμότητα και το ίδιο το λαϊκό κίνημα. Η ευτυχής συγκυρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην κυβέρνηση παρέχει στην Αριστερά την ευκαιρία να συνδέεται με το καθένα από τα κύρια όπλα της κατά τρόπο προνομιακό. Ως κυβέρνηση, κυριαρχεί στο σύστημα της (κοινοβουλευτικής) δημοκρατίας, έχει τη δυνατότητα να επιβάλει τη συνταγματική νομιμότητα, και μπορεί να στηρίζεται στο λαϊκό κίνημα (στον βαθμό που εκείνο τη στηρίζει, εννοείται).
Το ότι ο ταξικός πόλεμος, ακόμη τουλάχιστον, δεν διεξάγεται με ένοπλη μορφή έχει το αυτονόητο και ανεκτίμητης αξίας πλεονέκτημα ότι στην ανθρώπινη δυστυχία που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση δεν προστίθενται οι μαζικοί σκοτωμοί και τραυματισμοί που αναπόφευκτα συνοδεύουν την κάθε ένοπλη σύγκρουση. Έχει όμως και το μειονέκτημα ότι μας παρέχει την «πολυτέλεια» να μην συνειδητοποιούμε εύκολα ότι πρόκειται για πόλεμο.
Στη «μεταμοντέρνα κατάσταση» του σύγχρονου δημόσιου λόγου, το να καλεί ο γράφων τους αναγνώστες του να μην παρερμηνεύσουν τα όσα γράφει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση θεωρείται ως υπόρρητη προτροπή για το αντίθετο - δηλαδή για να τα ερμηνεύσουν προς αυτήν ακριβώς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Έχοντας πλήρη επίγνωση τούτου του κινδύνου λοιπόν, εξηγώ πως όντως δεν θεωρώ τον διάλογο, τις εσωκομματικές διαμάχες, την κριτική εκατέρωθεν και πολλαχόθεν, ως επιβλαβείς για το κόμμα ή ότι πρέπει τις διαφωνίες μας να τις κρύβουμε κάτω απ' το χαλί εν όψει του κοινού εχθρού. Αντιθέτως, οι διαφωνίες και ο διάλογος μπορεί να ισχυροποιήσουν την Αριστερά στον διεξαγόμενο ταξικό πόλεμο, ακριβώς επειδή στα κύρια όπλα της συμπεριλαμβάνονται η δημοκρατία και η σύνδεση με το λαϊκό κίνημα.
Αρκεί να μην ξεχνάμε ποιοι είναι οι αληθινοί αντίπαλοι. Γι' αυτό προτρέπω και πάλι τον/την αναγνώστη/ρια να σκεφτεί αν όντως συμφωνεί ανεπιφύλακτα με τη διατύπωση της πρώτης παραγράφου. Για να μην ξεχνάμε και έναν από τους κομβικούς στόχους της στρατηγικής των (αληθινών) αντιπάλων, που είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ - ή μάλλον κάτι ακόμα χειρότερο: η αντικατάσταση του Παναγιώτη Λαφαζάνη από τον Σταύρο Θεοδωράκη.
* Ο Κύρκος Δοξιάδης είναι μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ του ΕΚΠΑ, όπου διδάσκει Κοινωνική Θεωρία με ειδίκευση στην Επικοινωνία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης