ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*
Η αντιπολίτευση, που ασκείται δημόσια πλέον στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό, από τα στελέχη συγκεκριμένων ομάδων εντός ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει αδιέξοδη. Διότι στηρίζεται μονομερώς στην άρνηση κύρωσης της συμφωνίας όπως έγινε και με τα δύο ν/σ με τα "προαπαιτούμενα". Και οι αντιπολιτευόμενοι χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης τον κομματικό οργανισμό και τα όργανά του, παρά το γεγονός ότι ώς τώρα και στην κυβέρνηση συμμετείχαν αλλά και παραμένουν βουλευτές του κόμματος με το οποίο εξελέγησαν και αναδείχθηκαν σε κυβέρνηση της χώρας μας.
Θα ήταν παραγωγική και εποικοδομητική η άσκηση αντιπολίτευσης εντός του ΣΥΡΙΖΑ αν στην απόφαση του πρωθυπουργού είχαν να αντιπαρατάξουν μια άλλη εφαρμόσιμη πρόταση, αν όχι σοσιαλιστική, τουλάχιστον λιγότερο ή και καθόλου επώδυνη σε σχέση με όσο πόνο θα επιφέρει στην ελληνική κοινωνία η εφαρμογή της συμφωνίας.
Θυμάμαι ότι προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε πως "εμείς θα πετύχουμε καλύτερη συμφωνία αποπληρωμής του χρέους". Η πραγματικότητα τον διέψευσε, γιατί, όπως κι ίδιος παραδέχθηκε, εκβιάστηκε σε αυτή τη συμφωνία με εναλλακτική την άμεση άτακτη χρεοκοπία.
Γι' αυτή τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού έχουν ειπωθεί πολλά ώς τώρα. Μεταξύ αυτών που λέγονται είναι ότι η ενέργειά του για συμφωνία με τους δανειστές είναι εκτός των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωραία, λοιπόν. Περιμένουμε να ακούσουμε την αντιπρόταση που να είναι εντός των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και να είναι άμεσα εφαρμόσιμη, έστω κι αν δεν αρέσει στους δανειστές.
Ώς τώρα τίποτα δεν έχει ακουστεί από τους διαφωνούντες που να λύνει και τα χέρια και το μυαλό του Τσίπρα και της κυβέρνησης. Η άρνηση δεν ισοδυναμεί με κατάφαση, ούτε καν την υπονοεί...
Διότι, απ' όσα έχω ακούσει ώς τώρα από τους "διαφωνούντες" εντός ΣΥΡΙΖΑ, μόνο για την άρνησή τους έχω πειστεί. Αλλά τα συνακόλουθα της άρνησης συμφωνίας ούτε τα αντιμετωπίζουν ούτε θέλουν να τα χρεωθούν... Ακόμη και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγαν στον λαό "σε θέλουμε συμμέτοχο και όχι να μας αναθέτεις τη διακυβέρνηση", τώρα, με την ιδιότυπη αντιπολίτευση που κάνουν στην κυβέρνηση, οχυρώνονται πίσω από το κόμμα, προτάσσοντας τις αρχές και προγραμματικές του θέσεις και καλούν τον πρωθυπουργό "να βγάλει το φίδι από την τρύπα". Δηλαδή, πάλι με τη λογική της ανάθεσης! Λες κι αυτοί -μιλώ για τους βουλευτές- δεν είναι βουλευτές του κόμματος που κυβερνά! Βολεύει όμως να διαχωρίζεται κάποιος από την κυβέρνηση προτάσσοντας το κόμμα ως ιδεολογικό οχυρό, αφού έτσι και ηρωοποιείται, και την "ιδεολογική" υστεροφημία του διασφαλίζει.
Καλώς ή κακώς, η αδιέξοδη αντιπολίτευση που ασκείται αναδεικνύει και την κρίση στρατηγικής που ενυπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού, παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες, ως κόμμα ΔΕΝ ομογενοποιήθηκε, αλλά έμεινε, αλλού φανερά κι αλλού καμουφλαρισμένα, κόμμα των συνιστωσών, όχι μόνο ως ρεύματα ιδεών αλλά -μερικές από αυτές- και με κάθετες οργανωτικές δομές.
Αναγνωρίζω ότι η ιδεολογική και πολιτική υπέρβαση που ήταν αναγκαία, για να ομογενοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολη διαδικασία. Ιδίως όταν υπάρχουν και διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά και διαφορετικές στρατηγικές.
Αυτές οι "εκκρεμότητες" σήμερα πρέπει να τεθούν σε συζήτηση, σε αντιπαράθεση, σε κρίση. Το κόμμα πρέπει να αποκτήσει και ιδεολογική ταυτότητα, αλλά και μέλη με ξεκάθαρη πολιτική άποψη για το πού στοχεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ άθροισμα ομάδων που νοιάζονται μόνο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Οφείλουν όσοι τον ακολουθούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο στόχος είναι η ιδεολογική κυριαρχία στην κοινωνία και αυτή πετυχαίνεται με τη διαρκή πολιτική περέμβαση αλλά και με την ατομική στάση καθενός και καθεμιάς στη βάση των αρχών του ΣΥΡΙΖΑ και των αξιών της Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα προκύψει από τις διαδικασίες στο επόμενο διάστημα πρέπει να είναι ομογενοποιημένος στις απόψεις του και στην πολιτική του. Η σύνθεση απόψεων και αποφάσεων πρέπει να είναι πάντα το ζητούμενο. Η διαφορετικότητα ως στοιχείο και όρος συνύπαρξης, πρέπει να εκφράζεται εσωκομματικά γιατί η κοινωνία θέλει να βλέπει έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ, ενιαίο και ομονοούντα, προκειμένου να τον αποδεχθεί και βιωματικά.
Η διαφορετικότητα, για να αποτελεί όρο συνύπαρξης εντός ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να συνεισφέρει στη σύνθεση των απόψεων και των αποφάσεων. Διαφορετικά, είτε θα αποτελεί ιστορικά καταγεγραμμένη άποψη, είτε θα οδηγεί εκούσια εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
* Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι γιατρός, μέλος της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας