Τον Μάιο του 2021, δηλαδή έναν χρόνο πριν, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ήταν αρνητικός (-1,2%). Διανύοντας ουσιαστικά μια διαδρομή 12 ποσοστιαίων μονάδων περίπου, προσγειώθηκε στο 10,7% σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν επισήμως χθες από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία Eurostat. Και το πλέον πιθανό είναι ότι όταν σε λίγες ημέρες η ΕΛΣΤΑΤ ανακοινώσει τα δικά της στοιχεία, ο πληθωρισμός θα τρέχει «γρηγορότερα» του 11%.
Η στήλη -θα το γράψουμε για ακόμη μία φορά- υποστήριζε από την περίοδο κατάρτισης του προϋπολογισμού του 2022 (το φθινόπωρο του 2021) ότι ο κίνδυνος να είναι διψήφιος ο πληθωρισμός τη νέα χρονιά ήταν ορατός. Ο επιταχυνόμενος τότε ρυθμός ανόδου των τιμών των βασικών τροφίμων και της ενέργειας αποτελούσε τη βάση αυτής της εκτίμησης. Αλλά και η γνώση της ιστορικής εξέλιξης παρόμοιων καταστάσεων τη δεκαετία του 1970 αλλά και τα όσα συνέβησαν την περίοδο 2010-2011, που οδήγησαν στη ριζική ανατροπή του γεωπολιτικού χάρτη στις αραβικές χώρες.
Ο με ευρωπαϊκό λούστρο πασπαλισμένος οικονομικός επαρχιωτισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των οικονομικών υπουργών της, με τις εμμονές τους σε λάθος θεώρηση της πραγματικότητας, δεν αφορά μόνο την οικονομική θεωρία. Αυτό είναι το λιγότερο. Η ουσία του λάθους έγκειται στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, με τις τιμές ρεύματος και βενζίνης αλλά και βασικών τροφίμων που έχουν τινάξει στον αέρα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη. Όποιο κομμάτι της υπερχρεωμένης μεσαίας τάξης άντεξε τη δεκαετία που πέρασε τη μνημονιακή λαίλαπα στηρίχθηκε ουσιαστικά από τα χαμηλά επιτόκια της ΕΚΤ. Τώρα έρχονται αυξήσεις μέσα στον χρόνο και μια νέα γενιά κόκκινων δανείων είναι ante portas.
Δυστυχώς, τα πράγματα θα χειροτερέψουν… Εκτός αν μια νέα οικονομική και κοινωνική πολιτική «φρενάρει» και σταδιακά αντιστρέψει την κατάσταση στο μέτρο του δυνατού. Αλλά αυτό αφορά κυρίως το πεδίο της πολιτικής.