Εμπόδιο για την ανάπτυξη και βαρίδι για την οικονομία χαρακτηρίζει το ισχύον δημόσιο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και τις συντάξεις των παλιών ασφαλισμένων ο υφυπουργός Πάνος Τσακλόγλου.
Στην πρώτη δημόσια εμφάνισή του μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, μιλώντας στην ημερίδα του e kyklos, ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης τόνισε, επιχειρηματολογώντας για την αναγκαιότητα ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης (δηλαδή το γνωστό «σχέδιο Πινοσέτ») ότι «δεν πρέπει να βάζουμε όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι», εννοώντας προφανώς ότι η πλήρης κεφαλαιοποίηση της επικουρικής θα προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία και ασφάλεια στο σύστημα.
Ακολουθώντας τη γνωστή (νεοφιλελεύθερη) κινδυνολογία, υποστήριξε ότι το ισχύον ασφαλιστικό σύστημα, εκτός από αντιπαραγωγικό, είναι υπερβολικά εκτεθειμένο στο «δημογραφικό κίνδυνο» και ότι «έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη των νέων προς αυτό».
Σύμφωνα με τα σημεία της παρέμβασής του:
* Οι εξελίξεις του ασφαλιστικού ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με την κρίση της προηγούμενης δεκαετίας.
* Η Ελλάδα έχει την υψηλότερη συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ε.Ε., ενώ τα ελλείμματα του συνταξιοδοτικού συστήματος ξεπερνούν το 10% του ΑΕΠ.
* Tο υφιστάμενο αμιγώς διανεμητικό σύστημα -τόσο στις κύριες όσο και στις επικουρικές συντάξεις- δεν ευνοεί τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, είναι υπερβολικά εκτεθειμένο στο «δημογραφικό κίνδυνο» (γήρανση του πληθυσμού / υπογεννητικότητα), ενώ έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη των νέων προς αυτό.
Όσον αφορά στην πρόταση της κυβέρνησης, τόνισε ότι προτείνει:
* Νέο κοινωνικό συμβόλαιο με στόχο την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των νέων εργαζομένων χωρίς να θίξει τα δικαιώματα των παλιών (νυν συνταξιούχων).
* Δομική μεταρρύθμιση η οποία στηρίζεται σε μια σχέση αλληλοϋποστήριξης μεταξύ κοινωνικής ασφάλισης και παραγωγής.
«Προσπαθούμε να μην βάζουμε όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι (με την εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος), επιδιώκοντας α) αποταμίευση και επενδύσεις, β) διαφοροποίηση κινδύνου, γ) αύξηση αποδόσεων (υψηλότερες συντάξεις) για νέους συνταξιούχους, δ) αποκατάσταση εμπιστοσύνης προς το ασφαλιστικό και αποθάρρυνση αδήλωτης εργασίας».
Το ενδιαφέρον είναι ότι, όσον αφορά τη χρηματοδότηση του νέου συστήματος αλλά και τους πόρους που θα απαιτηθούν προφανώς στο μεταβατικό διάστημα, σημείωσε ότι προς αυτή την κατεύθυνση θα αξιοποιηθούν τα αποθεματικά των ταμείων, του ΑΚΑΓΕ κ.λπ.
Τέλος, σημείωσε, ότι «απαιτείται δημόσιος και πολιτικός διάλογος ανάλογος της κρισιμότητας του ασφαλιστικού ζητήματος. Η άσκηση δεν είναι εύκολη, αλλά αξίζει τον κόπο να τολμήσουμε για την ευημερία των νεότερων γενεών».
