Η υποχρηματοδότηση του δημόσιου Συστήματος Υγείας έχει ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα για το ΕΣΥ και τους Έλληνες πολίτες, σύμφωνα με τη μελέτη «Ο αντίκτυπος της υπο-επένδυσης στο φάρμακο & τις υπηρεσίες Υγείας». H μελέτη αναδεικνύει τη θέση της χώρας μας σε σχέση με τις άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης και του μέσου όρου των 27 χωρών της Ευρώπης (ΕΕ-27) και πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Πολιτικών Οικονομικών Κοινωνικών Ερευνών (ΙΠΟΚΕ). Η έρευνα βασίζεται σε συνδυασμό χρονολογικών σειρών, που καλύπτουν την περίοδο 60 χρόνων (από το 1960 μέχρι το 2021), και διακρατικών δεδομένων των ευρωπαϊκών χωρών. Το σύνολο του δείγματος των χωρών της Ευρώπης είναι 322.724 άτομα και της Ελλάδας 16.621 άτομα. Την παρουσίαση έκανε την Πέμπτη ο Ιωάννης Υφαντόπουλος, πρόεδρος του ΙΠΟΚΕ και καθηγητής Οικονομικών της Υγείας του ΕΚΠΑ. Ο Ι. Υφαντόπουλος επεσήμανε ότι τα πορίσματα της μελέτης είναι χρήσιμα για τον στρατηγικό προγραμματισμό και την επιστημονική τεκμηρίωση των μεταρρυθμίσεων στον τομέα της Υγείας που σχεδιάζουν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα.
Στην ανάλυσή του ο καθηγητής ανάφερε ότι «η δεκαετής οικονομική κρίση, τα τρία Μνημόνια και στη συνέχεια η επιδημιολογική κρίση του κορωνοϊού επηρέασαν σημαντικά την υποχρηματοδότηση του Συστήματος Υγείας στην Ελλάδα». Αναφορικά με το σκέλος της χρηματοδότησης, η Ελλάδα παρουσίασε σημαντικές αποκλίσεις από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Οι αποκλίσεις αυτές ανέρχονται σε δύο ποσοστιαίες μονάδες στο σύνολο των δαπανών Υγείας σε ποσοστό του ΑΕΠ και σε τρεις ποσοστιαίες μονάδες στις δημόσιες δαπάνες Υγείας. Η Ελλάδα αποτελεί τη μοναδική χώρα των Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις μεγαλύτερες υποχρηματοδοτήσεις του Συστήματος Υγείας.
Ενδεικτικά, αναφέρονται οι ακόλουθες μειώσεις / αποκλίσεις από τον μέσο όρο των ΕΕ-27:
*Για το σύνολο των δαπανών Υγείας κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 22,8% έναντι αύξησης στον Μ.Ο. ΕΕ-27 κατά 16,7%.
*Δημόσιες δαπάνες κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 32,5% έναντι αύξησης στον Μ.Ο. των ΕΕ-27 κατά 15,3%.
*Σύνολο των φαρμακευτικών δαπανών κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 26,2% έναντι αύξησης στον Μ.Ο. των ΕΕ-27 κατά 3,6%.
*Δημόσιες φαρμακευτικές δαπάνες κατά κεφαλή: μείωση στην Ελλάδα κατά 51,8%, σε σχέση με αντίστοιχη μείωση στον Μ.Ο. των ΕΕ-27 μόνο κατά 6,7%.
Από την ανάλυση προκύπτει σημαντική υποχρηματοδότηση του δημόσιου τομέα της Υγείας στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσον αφορά το μείγμα των δημόσιων / ιδιωτικών δαπανών Υγείας για φάρμακο παρατηρείται επίσης σημαντική συρρίκνωση της δημόσιας δαπάνης στην Ελλάδα, από 78,1% το 2009 στο 51% το 2019. Οι αντίστοιχες εκτιμήσεις για τον Μ.Ο. των Ε.Ε-27 ήταν από 65,9% το 2009 στο 59,3% το 2019.
Εξετάζοντας διαχρονικά το πρότυπο χρηματοδότησης των δαπανών Υγείας στην Ελλάδα παρατηρούμε σημαντική συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών Υγείας με αντίστοιχη αύξηση των ιδιωτικών δαπανών. Η μετακύλιση αυτή της δαπάνης από τον δημόσιο τομέα στις τσέπες των Ελλήνων πολιτών έφερε ένα επιπλέον βάρος στα ελληνικά νοικοκυριά δημιουργώντας σημαντικές καταστροφικές δαπάνες.
Πρόσβαση μετ' εμποδίων
Οι παραπάνω μειώσεις των δημοσίων δαπανών επηρέασαν αναπόφευκτα την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας αυξάνοντας τις ανικανοποίητες ανάγκες για υγειονομική περίθαλψη. Η Ελλάδα καταγράφεται ως μια από τις χώρες της ΕΕ-27 με τη μεγαλύτερη αύξηση στις ανικανοποίητες υγειονομικές ανάγκες. Η αύξηση αποδίδεται στην υποεπένδυση του δημόσιου τομέα στην Υγεία. Συγκρίνοντας τις ανικανοποίητες ανάγκες σε συνδυασμό με τις δημόσιες δαπάνες Υγείας στις 27 χώρες της Ε.Ε., η Ελλάδα κατατάσσεται στην ομάδα των ανατολικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία) με τις χαμηλότερες δαπάνες Υγείας και τις υψηλότερες ανικανοποίητες ανάγκες.
Εξετάζοντας την ικανοποίηση των Ευρωπαίων πολιτών από το Σύστημα Υγείας προέκυψε ότι οι Έλληνες δηλώνουν τη χαμηλότερη ικανοποίηση. Το 45% των Ελλήνων δηλώνουν ικανοποίηση από το Σύστημα Υγείας έναντι του 96,5% των Ελβετών, του 94% των Δανών, και του 91% των Ισπανών. Από περαιτέρω μελέτη των δεδομένων προέκυψε ότι η επένδυση στην Υγεία αυξάνει σημαντικά την ευημερία των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ελλήνων.
