Τις επιλογές που είχαν στη διάθεσή τους οι μαθητές να επιλύσουν τα προβλήματα του σχολείου, και κατ’ επέκταση της ζωής, εξηγούσε ο καθηγητής του Γυμνασίου στην τάξη, με τους έφηβους μαθητές να παρακολουθούν αδυνατώντας πλήρως να κατανοήσουν τη διαφορά της μαθηματικής, της κοινωνικής και της επικοινωνιακής επίλυσης των προβλημάτων.
Προ του αδιεξόδου, ο ταλαίπωρος καθηγητής επικαλέστηκε ένα παράδειγμα.
Είπε λοιπόν: στην περίπτωση που ο μήνας τελειώνει οικονομικά στις 15 και μια οικογένεια έχει μπροστά της τη μάχη του μπακαλιάρου για να γιορτάσει την 25η Μαρτίου και με δεδομένο ότι το market pass που μπήκε στην αρχή του μήνα εξαντλήθηκε, αφού στα μισά έπρεπε να πληρωθεί το ρεύμα, ο οικογενειάρχης αποφάσισε να αγοράσει φρέσκο μπακαλιάρο, που κοστίζει στο ένα τρίτο της τιμής του παστού. Η οικογένεια θα έτρωγε από λίγο για το καλό της επετείου και θα γέμιζε την κοιλιά της με μπόλικη σκορδαλιά, που φουσκώνει το στομάχι όταν είναι φτιαγμένη από πατάτες, που ακόμα είναι προσιτές.
Το παράδειγμα έγινε κατανοητό και ο καθηγητής υποσημείωσε ότι αυτή είναι μια αμιγώς μαθηματική λύση του προβλήματος.
Εξηγώντας την κοινωνική προσέγγιση της λύσης, ο καθηγητής είπε στους μαθητές ότι στο ίδιο πρόβλημα ο οικογενειάρχης θα επέλεγε για τη συγκεκριμένη μέρα να συνδιοργανώσει με γνωστούς, φίλους ή συγγενείς ένα τραπέζι ρεφενέ, αφού έτσι κι αλλιώς όλοι στα ίδια οικονομικά χάλια βρισκόμαστε, κι έτσι θα μειωνόταν το κατά κεφαλήν κόστος. Με αυτόν τον τρόπο και με τις σχετικές οικονομίες κλίμακος, η οικογένεια θα έτρωγε λίγο παραπάνω, δεδομένου ότι θα υπήρχε η δυνατότητα να πάρουν από μια μυρωδιά παστού και το τραπέζι θα συμπληρωνόταν και από άλλα προσιτά εδέσματα.
Η επίλυση αυτή έγινε εξίσου κατανοητή από τους μαθητές, που πρόσθεσαν μάλιστα ότι αυτό ίσως να άνοιγε τον δρόμο και για νέες γνωριμίες με κάποιο γειτονόπουλο ή κάποια γειτονοπούλα.
Αναφορικά με την επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος, ο καθηγητής σημείωσε ότι ο οικογενειάρχης θα υποχρέωνε την οικογένεια να φάει από δυο-τρεις σκελίδες σκόρδο και να πιει μπόλικο νερό, θα άνοιγε μια κονσέρβα σαρδέλες από τις ξεχασμένες της καραντίνας και έπειτα όλη η οικογένεια θα έβγαινε στη γειτονιά να κόβει βόλτες τρίβοντας την κοιλιά της και αγκομαχώντας από το φούσκωμα. Έτσι θα έπειθε τους πάντες για το πλούσιο και επιτυχημένο εορταστικό τραπέζι, που τους προκάλεσε μάλιστα και τόση μεγάλη δυσφορία.
Οι μαθητές κατανόησαν και αυτή τη λύση, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι, αφού σύμφωνα με τις μελέτες οι Έλληνες έχουν κόψει και το καθημερινό μπάνιο, θα δημιουργούνταν και η εντύπωση στους γείτονες πως είχε μείνει φαγητό και για τις επόμενες ημέρες.
